Δευτέρα 24 Μαΐου 2021

5 λόγοι γιατί ΑΚΕΛ στις Βουλευτικές εκλογές

                                                                                                                                     Σάββας Μενοικος

Υπάρχουν εκλογές ρουτίνας τζαι εκλογές ιστορικής σημασίας. Τούτες οι εκλογές ειναι Ιστορικές. Είναι η ευκαιρία για συνέχεια της κοινωνικής πίεσης που συντηρεί την απαίτηση για αποκάλυψη [τζαι την δικαστική διερεύνηση] του σκανδάλου των διαβατήριων [τζαι άλλων προηγουμένως, λ.χ. του Συνεργατισμού], όπως τζαι των κινητοποιήσεων για μια σειρά ζητημάτων. Ταυτόχρονα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές τζαι να δούμε ότι στις συνομιλίες έχουμε δυο διχοτομιστες με τους Αναστασιάδη - Τατάρ. Σήμερα το κυπριακό είναι τζαι ζήτημα αντίστασης στα δυο κράτη.

Μπορεί κάποιος να έχει διαφωνίες για συγκεκριμένα θέματα η πολιτικές διαφωνίες με το ΑΚΕΛ. Αλλα το κόμμα της κυπριακής αριστεράς εκφράζει σήμερα, όπως τεκμηριώνεται από την πρακτική του την δεκαετία που πέρασε, τις βασικές διαστάσεις που χρειάζεται η κοινωνία για να προχωρήσει ξεπερνώντας την οπισθοδρόμηση που έφερε η προεδρία του ΔΗΣΥ.

1.    1. Κυπριακό – πρέπει να αντισταθούμε πια στα δυο κράτη. Το ΑΚΕΛ ηταν το μόνο κόμμα το οποίο με συνέπεια [ακόμα τζαι στηρίζοντας τον Αναστασιάδη ενώ το καθεστώς του δαιμονοποιουσε την αριστερά] στήριξε την ιστορική κληρονομιά των συνομιλιών για το κυπριακό οι οποιες κορυφώθηκαν στο Κραν Μοντανα. Αυτήν την στιγμή ειναι η μόνη μαζική οργανωμένη πολιτική δύναμη που δίνει τζαι θα δίνει το τοπικό παράδειγμα, μαζί με τους αντίστοιχους τουρκοκύπριους, τζαι τον ακτιβισμό στους δρόμους, ότι υπαρχει μια σημαντική κοινωνική μερίδα που δεν αποδέχεται με κανένα τρόπο την διχοτόμηση.

 

2.   2. Αυτό που χρειάζεται απέναντι στην διαφθορά είναι ο εκδημοκρατισμός και των θεσμών της Πολιτείας αλλα και των μορφών πληροφόρησης με δεδομένο οτι η πλειοψηφία των ΜΜΕ είναι εξαρτωμένη από το καθεστώς του ΔΗΣΥ και τα ανάλογα συμφέροντα. Είναι απαραίτητη η καθιέρωση/τήρηση διαδικασιών τζαι διαφάνειας που να αποτρέπουν την διαπλοκή και τις πελατειακές σχέσεις. Τζαι τούτο θα επιτευχθεί ιστορικά όταν εφαρμοστεί η ισονομία. Το ΑΚΕΛ είναι το κόμμα το οποίο εκπροσωπεί τα κοινωνικά στρώματα που ηταν ιστορικά, τζαι την προηγουμένη δεκαετία, αποκλεισμένα. Τα λαϊκά στρώματα. Οι αριστεροί. Αυτή η περιθωριοποίηση ξεκινά από την δεκαετίας του 1940, απλώθηκε στο Γιωρκατζικο κράτος της δεξιάς την δεκαετίας του 1960, χαλάρωσε μετα το 74, αλλα επανέρχεται με την δεξιά στην εξουσία. Αυτό που είναι ενδιαφέρον με το ΑΚΕΛ είναι ότι δεν είναι προσωποκεντρικο κόμμα ενός ηγέτη, αλλα, ακόμα και σήμερα, λειτουργει σαν εκφραση μιας μερίδας της κοινωνίας σαν συλλογικότητας, η οποία εκφράζεται με πολιτικές θέσεις.

 

 

3.   3. Το προβλημα της διαφθοράς δεν είναι περιστασιακό. Διασταυρώνεται με το ζήτημα της οικονομίας και τις πελατειακές σχέσεις. Πρέπει σαφώς να υπαρχει εναλλαγή στην εξουσία, τζαι ο εκδημοκρατισμός με βάση την ισονομία μπορεί να βασιστεί ουσιαστικά στην πολιτική οργάνωση η οποία εκφράζει τους  αποκλεισμένους. Η οικονομική κρίση για την οποία υποβληθήκαμε στο μνημόνιο ηταν η μεταφορά μιας τραπεζιτικής κρίσης στην κοινωνία. Τζαι τα συμφέροντα του «λόμπι» των τραπεζών, ελέγχουν την μεγαλύτερη μερίδα των ΜΜΕ ή πολιτειακών θεσμών, τζαι σχετίζονται άμεσα με δικηγορικά γραφεία όπως του Αναστασιάδη, του Νεοκλεους, του Πολυβίου κ.α. Από το ξεπλυμα, φοροδιαφυγή ξένων κεφαλαίων στην πώληση διαβατήριων, η απόσταση δεν είναι μεγάλη. Το ΑΚΕΛ και πάλι μόνο του, μεχρι πρόσφατα, κατάγραφε την ευθύνη των τραπεζών [εν αλλοι φώναζαν για περικοπές στο δημόσιο] τζαι ηταν το κόμμα το οποία σταθερά στην Βουλή ψήφιζε για προστασία των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στην προς τα πάνω αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου. Δεν είναι θέμα ατόμων και πάλι. Είναι ιδεολογικό ιστορικό θέμα. Το ΑΚΕΛ είναι ο εκπρόσωπος της θέσης για ενίσχυση του Δημόσιου τζαι στήριξης των κοινωνικών ομάδων που έχουν ανάγκη. Ιστορικά είναι η κυπριακή αριστερά η οποία αγωνίστηκε για την δημιουργια του κυπριακού «κράτους πρόνοιας» – τζαι είναι εμφανές ότι η παρουσία της ηταν καταλυτική για να εφαρμοστεί το σημερινό ΓΕΣΥ και όχι αυτό που ήθελε η ΟΕΒ, οι ασφαλιστικές εταιρείες κοκ. Και είναι αναγκαίο να υπαρχει στην Βουλή ένα κόμμα με συνεπείς θέσεις προς την ισονομία και την ενίσχυση των αδυναμων  τωρα που θα έρθουν ευρωπαϊκά κονδύλια για την μετα το covid εποχή. Δεν πρέπει να επιτραπεί η ημετεροκρατια της παρελθόντος. Η Βουλή πρέπει να ελεγχει αποφασιστικά την διαχείριση αυτών των κονδυλίων προς το συμφέρον του συνόλου.

 

4.    4. Το ΑΚΕΛ είναι η πιο συνεπής ιστορικό-πολιτική οργάνωση στήριξης της κοσμικότητας. Το μείγμα του αυταρχισμού με τις χαλαρώσεις από τους κανονισμούς ισονομίας [με κορυφαίο παράδειγμα τον αρχιεπίσκοπο με τις «εξαφανίσεις» αρχαιοτήτων, την «κατάρρευση»/κατεδάφιση διατηρητέων κοκ], από την απόπειρα δίωξης του Γαβριηλ, στην αστυνομία η οποία κάμνει έρευνα με διαταγή της Γιολιτη γιατί η υπουργός εισιεν την εντύπωση ότι την ειρωνευόταν στο facebook,  είναι συμπτώματα επιστροφής το παρελθόν, όπως είναι και η ημετεροκρατια του ΔΗΣΥ. Μια νοοτροπία που συνδέεται και με ένα ρατσισμό όπως φάνηκε με την αδιαφορία της αστυνομίας επι Ιωνα για τις νεκρές μετανάστριες, ή τζαι φαίνεται σήμερα με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης τζαι τα ττελια του Νουρη- τον οποίο σκόπιμα προσπαθεί να διοχετεύσει η συναγερμικη εξουσία. Το ΑΚΕΛ είναι παλιν ιστορικά αλλα τζαι ιδεολογικά το πιο συνεπές κοσμικό κόμμα στην Κύπρο. Κοσμικοί υπαρχουν τζαι σε αλλα κόμματα, αλλα συμπλέουν με αντίθετες θέσεις στα κόμματα τους.

 

5.    5. Η ανεξαρτησία είναι για την Κυπριακή Δημοκρατία η άμυνα της. Και η ανεξαρτησία διασφαλίζεται με ισορροπημένες σχέσεις με τον περίγυρο μας τζαι στον ΟΗΕ. Η εισβολή το 74 δεν έγινε ενώ ηταν ο Μακαριος στην Κύπρο- με τις ισορροπημένες σχέσεις στην περιοχή. Έγινε όταν η συνεργασία χούντας-ΕΟΚΑ β ένταξε την Κύπρο μονοδιάστατα στο χώρο του ΝΑΤΟ, τζαι αρα σε θέμα Ελληνικού και Τούρκικου κράτους. Το ΑΚΕΛ ηταν επίσης ο πιο συνεπής υποστηρικτής της ανεξαρτησίας και στην εξωτερική πολιτική αλλα τζαι των εσωτερικών χρήσεων των συμβόλων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η τραγική συμπεριφορά της κυβέρνησης με την μονομερή στήριξης του Ισραήλ λ.χ. στην πρόσφατη μεσανατολική κρίση, έφερε την Κύπρο να είναι «σύμμαχος» με χώρα που υποστηρίζει τον εποικισμό τζαι την κατοχή παραβιάζοντας αποφάσεις του ΟΗΕ. Οι μονοδιάστατες εξαρτήσεις της κυβέρνησης [τις οποιες σε διάφορα στάδια στήριξαν διάφορα κόμματα/πολιτικοί] έδειξε τα όρια της όταν το τουρκικό ναυτικό περικύκλωσε την Κύπρο. Τα πλοία του Νετανιαχου του Ισραήλ δεν ήρθαν όπως δεν ήρθαν τζαι τα ελληνικά αεροπλάνα της χούντας το 1974.

 

Η σημερινή ιστορική «στιγμή» είναι ακόμα απαραίτητα αμυντική – μια μορφή υπεράσπισης [τζαι αποκατάστασης] της Δημοκρατίας σαν καθεστώς ισονομίας, άμυνας απέναντι στο καθεστώς της αρπαχτης των ημέτερων, μια άμυνα απέναντι στο κίνδυνο δυο κρατών, αλλα τζαι μια μορφή αποκατάσταση της αξιοπρέπειας της κυπριακής κοινωνίας – τζαι στο εξωτερικό αλλα τζαι σε σχέση με τις εσωτερικές καταστάσεις που θίγουν την νοημοσύνη μας πκιον.

 

Κυριακή 7 Μαρτίου 2021

Περί ηθικής και ποίησης: Για τον απεργό πείνας του οποίου το ονομα λογοκρίνεται

 

«Εντυπωσιάζει από την μια ο ορθολογισμός του, όταν αναλύει τα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα, συγκινεί από την άλλη έκδηλη τρυφερότητα για το φαινόμενο της ζωής, μια φανερή αγάπη για τον στοχασμό και την ποίηση…

..Επιμένω στην σημασία και την ριζοσπαστικότητα της ποιητικής γραφής του συγγραφέα..»

Πρόλογος, Γιώργου Σταματοπουλου στο «Δ...Κ… 13 Απαντήσεις. Μια συζήτηση με τον Τάσο Παππά.

 

Το ότι μερικοί θκιακονούν ψήφους από την ακροδεξιά με προσπάθεια να μην φαίνονται αδιάλλακτοι στα λογικά επιχειρήματα/αιτήματα του Δ.Κ. [με βάση την ισονομία έστω] είναι μάλλον εμφανές. Το ότι κατάγονται τζαι εκλιπαρούν την παράδοση της ελληνικής εθνικοφροσύνης που αδυνατεί να αντιληφθεί την έννοια των συνεπειών [από το 1922 μεχρι το 1974 πιο συνεπής χρήσιμος ηλίθιος του τουρκικού κράτους δεν βρέθηκε δεν υπήρξε – παρά μόνο η γαλανόλευκη εθνικοφροσύνη ή έστω μερίδα της] δεν είναι παράδοξο… Έτσι μετατρέπουν να αιχμάλωτο του κράτους, ένα φυλακισμένο, σε ήρωα… μια ποιητική μορφή στην ιστορία του επαναστατικού κινήματος, όπως ο Μπόμπι Σαντς..

Οι χιλιάδες στους δρόμους με το πανό «γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» είναι η δικαίωση το ατόμου που είναι πια ανάμεσα στην ζωή και το θάνατο..

Το ότι την απεργία του την υποδέχτηκε αρχικά η αγέλη των ηλιθίων με ιαχές λιντσαρίσματος, δεν είναι επίσης παράδοξο. Αυτοί είναι οι απόγονοι όσων αγόραζαν κεφάλια ανταρτών στον εμφύλιο..

Ο απεργός είναι περήφανος να είναι απόγονος των κομμένων κεφαλιών. Άλλωστε και το κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη το κρέμασαν κάπου εκείνοι που σαν εθνικόφρονες συνεργάστηκαν υπάκουα με τους ναζί αρχικά και μετα με τους άγγλους τζαι τους αμερικάνους για να στηρίξουν δουλοπρεπώς ένα Γερμανό βασιλιά τζαι μια βασίλισσα που ήταν στην ναζιστική νεολαία…

Όμως ιστορικά οι απογονοι των δοσιλογων ντρέπονται για αυτήν τη καταγωγή, ενώ τα κομμένα κεφάλια είναι η τιμή όσων είναι ιδεολογικοί τους απόγονοι….

Ο απεργός πείνας είναι αντάρτης πόλης που παίζει σκάκι με την ζωή του..

Με βάση τα ιδεώδη του έχει χορτάσει την ζωή και στις 3 διαστάσεις που προσδιόρισε ο Μπελογιάννης σαν το αποκορύφωμα του ανθρωπινου βιώματος: το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό.

Ξέρει ότι στο δικαστήριο της Ιστορίας οι αντίπαλοι του είναι τόσο μικροί όσο και οι δειλοί συνεργάτες των ναζί που πουλήθηκαν μετά στους αμερικάνους – για τους οποίους ντρέπονται και οι απόγονοι τους. Αυτοί που σήμερα μπλέκουν με την διαπλοκή είναι όπως η ψείρα με την βρωμιά. Είναι ιστορικά χαμένοι.

Αλλά το άτομο που πιστεύει ότι το να αναλαμβάνεται η πολιτική ευθύνη είναι μια χρήσιμη στρατηγική κίνηση στο σκάκι της Ιστορικής αντιπαράθεσης, μπορεί να βρεθεί απέναντι στο ηθικό ζήτημα που έθεσαν οι υπαρξιστές μετά το1945: πως μπορεί κάποιος/α που θέλει να απελευθερώσει τους ανθρώπους να αφαιρεί την ζωή άλλων ανθρώπων. Ο Καμύ απάντησε το ερώτημα με την ηθική επιλογή – την αποδοχή του θανάτου του επαναστάτη που είναι αναγκασμένος να σκοτώσει. Ο Σαρτρ απάντησε με την επιλογή νοήματος για την πράξη θεωρώντας την αρχική θέση της αγνότητας του Καμύ σαν μια καλογερίστικη υπεφυγη.

Η επική μορφή που είναι μεταξύ ζωής και θανάτου στην Αθηνα προσφέρει την δικιά της απάντηση. Ξεκινά σαφώς από τον Σαρτρ – για το νόημα των «βρώμικων χεριών» που ειναι απαραίτητα μερικές φορές «όταν αγαπάς τους ανθρώπους», αλλα προχωρά και στην πρόκληση της θέσης του Καμύ..

Ιδού η πρόκληση: η οικογένεια ενός προνομιακού [για το καθεστώς που είναι σήμερα εξουσία] είναι σήμερα κυβέρνηση. Τζαι όπως θα ανέμενε κανείς από μια οικογειακοκρατία, συμπεριφέρονται εκδικητικά.  Ο αντάρτης, λοιπόν, τους προκαλεί με το σώμα του – τους προσφέρει μέσα από την απεργία πείνας, τον θάνατο του. Αυτός που ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τα «βρώμικα χέρια» που ονειρεύτηκαν το απελευθερωμενο μέλλον [μια λογική φυσικά που υποκριτικά η φαμίλια των προνομιούχων δέχεται τζαι θέλει στήσει θεάματα για κάτι μακρινό όπως το 1821] προσφέρει τώρα το πτώμα του. Αντίτιμο αλλά με κόστος…Η φαμίλια μπορεί να επιλέξει το πτώμα – αν όμως επιλέξει το πτώμα, δεν θα πρέπει μετά να αναλάβει την ευθύνη – τζαι να προσφέρει επίσης σαν ηθικό αντίτιμο άλλο πτώμα;

Η διαφορά είναι ότι η φαμίλια που βασίζεται στην διαπλοκή τζαι οι οπαδοί αυτών κεφάλια ανταρτών από δοσίλογους, δεν έχει ηθικό όραμα για το μέλλον – τα δικά της βρώμικα χέρια θα είναι για πάντα βρώμικα χωρίς άλλο νόημα. Γιατί λερώθηκαν για το ευτελές ιδιωτικό συμφέρον – μπροστά στο δικαστήριο της Ιστορίας.... Ο Ροβεσπιέρος έσωσε την επανάσταση και δέχτηκε για τον εαυτό του στην γκιλοτίνα. Ο επαναστάτης ξέρει ότι μπορεί να πληρώσει για τα βρώμικα χέρια της ανάγκης – αλλά θα τον δικαιώσει το μέλλον και η Ιστορία. Οι απόγονοι των δοσίλογων, των εξαγορασμένων της αποστασίας, μεταξύ μίζας και αρπαχτής δεν μπορούν να κοιτάζουν σε κανένα μέλλον. Μόνο στο παρελθόν..

Για αυτό η στρατηγική κίνηση δεν οδηγεί μόνο στο πρότυπο του Μπόμπι Σαντς αλλά και σε μια ολόκληρη Ιστορία - βαλκανική…

Respect σύντροφε... από ένα σύντροφο που δεν ήταν της ένοπλης επιλογής, από μια κουλτούρα που είδε την βία να βοηθά το παρελθόν αντί το μέλλον... Αλλά που καταλαβαίνει την τελική επιλογή του πρωταγωνιστή του θεατρικού του Σαρτρ «Βρώμικα χέρια»…Την επιλογή του Che να βαδίσει στο θάνατο στα βουνά της Βολιβίας, του Ντουρρούτι να πέσει στα οδοφράγματα, του Άρη να μην παραδώσει τα όπλα… Όπως τζαι των τελευταίων της οργάνωσης να μην παραδώσουν την ιστορική γραφομηχανή…