Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

Εν ωραια η μυρωθκια της γης υστερα που την βροσιην

[εκδηλωσεις για την ειρηνη τζαι την επανενωση στες αρκες του Σετεβρη]

"..Την 1η και τη 2η Σεπτεμβρίου διοργανώνονται δυο δικοινοτικές εκδηλώσεις για την γιορτή της ειρήνης. Η πρώτη από την Πλατφόρμα της Ειρήνης (συγκέντρωση στην Πλατεία Ελευθερίας στις 18.00 και πορεία στο Λήδρα Πάλας) και η δέυτερη από την ΠΕΟ και την Ντεβίς, στις 18.30 στο γήπεδο του Ορφέα"....
[που τον blog του Gregori]

Ανακοινωσεις τζαι πληροφοριες υπαρχουν τζαι στο blog της "πλατφορμας εκπαιδευτικων"

Κυριακή 9 Αυγούστου 2009

Mihri Belli: ο συντροφος καπεταν κεμαλ

[θκιανεμα στον τουρκομαχαλα της λεμεσου με φοντο τον Γραμμο]

Καρτσιην που το μπαλκονι του σπιθκιου της στετες μου στο χωρκο, εσιει εναν βουνο με ενα δεντρο πα' στην μουττη..μιτσην δεντρο..αλλα εν εντυπωσιακα μονο τζιαμαι..εσιει αλλο 2-3 ποτζιει ποδα, αλλα η μονιαξια του εν παραξενη..καποια/ος μπορει να το δει τζαι σαν την κορυφη..αλλα εν σου δια την αισθηση της εξουσιας, της επιβλητικοτητας..διας σου μαλλον την αισθηση οτι εβλαστησεν κατα τυχην τζιαμαι..εσιει χρονια που το θωρω..εν μιτσην τζαι εν φαινεται να μιαλλινισκει..
Εν μια εικονα που μου εμεινεν οπως εμεγαλωνα/αναγιωνουμουν....σαν εναν ειδος καδρου του οποιου η σημειολογια παει σε διαφορες κατευθυνσεις..την περασμενη κυριακη που εβρεσιε, περκει να εκατσα μιαν ωρα τζαι απλα αφηνα το δειν μου να περιπλανηθει που το βουνο με το μοναχικο δεντρο στην κορυφη, στα βουνα γυρον, στα χωρκα στο βαθος, μεσα που την θολη γοητεια της βροσιης..

Την περασμενη τεταρτη που ημουν κατω στην λεμεσο ειδα το ντοκυμαντερ "καπεταν κεμαλ: ο συντροφος" του Φ. Λαμπρινου....ηρτεν μου παλε η εικονα του δεντρου απεναντι που την πορτα...
Ηταν τζαι το φιλμ βεβαια αλλα ηταν τζαι το κλιμα της περιοχης νομιζω...

Για τον Belli ειχα ηδη θκιεβασει μιαν αναφορα στην "ιστορια του ελληνοτουρκικου χωρου" του Κιτσικη...τζαι παλε η εικονα που ταυτιζεται με τζηνη την αναγνωση, με την χαρα της ανακαλυψης οτι υπηρχε τζαι ενας τουρκος στον δημοκρατικο στρατο το 47-49, διασταυρωνεται με το δεντρον καρτσιην που το μπαλκονι..το βιβλιο εθκιεβασα το τζηπανω..

Ο Belli ηταν μιτσης στον πολεμο του 1919-22 αλλα εμεινεν του η εικονα οτι οι ελληνες επηαν να κατακτησουν την χωρα του τζαι να τους σκλαβωσουν..την δεκαετια του 30, μεσα στα πλαισια/κλιμα της ελληνοτουρκικης φιλιας [που εκρατησεν ως την δεκαετια του 50] που ακολουθησεν την συμφωνια αττατουρκ-βενιζελου επηεν στην ελλαδα με μιαν ομαδα μαθητες..ειδεν τους τζαι ο βενιζελος τζαι αμα εζησεν την στιγμη που σιλιαες κοσμου εφωναζαν στο γηπεδο "ζητω η ελλαδα, ζητω η τουρκια", κατι αλλαξεν μεσα του..
Εκαταλαβεν..

Υστερα επηεν αμερικη να σπουδασει - πρεπει να ηταν καλος στα θκιεβασματα [ το χαρακτηριστικο που αναφερει συστηματικα για οσους συντροφους εξεχωρισεν στα 70 χρονια του ακτιβισμου του, εν οτι ηταν "μορφωμενοι"] αλλα φαινεται οτι εκαταγετουν τζαι που μεσοαστικη οικογενεια..στην αμερικην εγινεν κομμουνιστης..φοβερη η εικονα/στιγμη που περιγραφει ινταλως επηαν στον νοτο να οργανωσουν τους μαυρους - τζηνος τζαι ενας αλλος ξενος/ευρωπαιος...
Αμα εξεκινησεν ο ελληνικος εμφυλιος επερασεν το 47, μεσω βουλγαριας, στην ελλαδα τζαι ενταχθηκεν στον δημοκρατικο στρατο - στην παραδοση των "διεθνων ταξιαρχιων" οπως αφηνει να νοηθει με τα λογια του...σαν μορφωμενος τουρκος εδουλεψεν τζαι για την εκδοση μιας [της πρωτης] αριστερης εφημεριδας στα τουρτσικα - για τους μουσουλμανους/τουρκοφωνους τζαι τους πομακους της θρακης..φαινεται μαλιστα οτι οι ανταρτες ειχαν καταφερει για ενα διαστημα να αποκτησουν βαση ["απελευθερωμενη ζωνη"] σε καποια χωρκα στα βουνα της περιοχης.. ο "καπεταν κεμαλ" οπως τον ελαλουσαν στο βουνο, εγινεν ηγετης ενος ταγματος 500 αντρων τζαι γυναικων στρατιωτων του δημοκρατικου στρατου - εναν "ταγμα" λαλει..
Τελικα οταν ο δημοκρατικος στρατος ηττηθηκεν στην δευτερη μαχη του Γραμμου τον Αουστο του 1949, εφυεν τζαι τζηνος τζαι επροσπαθησεν να παει πισω στην τουρκια..η ζωη του που τζιαμαι τζαι τζει ηταν μια διαδικασια φυλακων με καποιες περιοδους ελευθεριας - στες οποιες αναλαβε ηγετικο ρολο στην οργανωση πολιτικων οργανωσεων με βαση του κομμουνιστικο κομμα της τουρκιας..το 79 εγινεν τζαι αποπειρα εναντιον του που τουρκο χιτη [λαλουν τους "εθνικιστες" ποτζιει]...

Αλλα να δωκω το κλιμα πρωτα..πριν να μπω μεσα..εφτασα στην ωρα μου αλλα ειπαν μου οτι εν να καθυστερησει αλλο λλιον, οποτε ειπα να παω εναν γυρον στον τουρκομαχαλα..επηα πρωτα εναν γυρον που το καστρο..εσασεν η περιοχη..ενταξει εσιει την εμπορικην της φαση αλλα βοηθα σιουρα τζαι ο χαρουπομυλος για να δια μιαν αλλη αισθητικη διασταση..αθθυμηθηκα τες εποχες που ηταν ουλλα γερημα γυρον που το καστρο, τζαι στην πολη εκυκλοφορναν σαν μανια καταδιωξης η πιστη/αξιωμα οτι επρεπεν να τα συρουν ουλλα κατω τζαι να καμουν πολυκατοικιες τζαι παρκιγκ...εγενετουν τοτε ενα καλιτεχνικο παζαρακι, σε στυλ "η τεχνη στον δρομο" περκιμον δουν τζαι οι συμπολιτες οτι το παλιο εν κατεδαφιζεται ετσι..υπαρχει εξελιξη..
Παραξενη εμπειρια να σε γοητευκει η ρηξη του μοντερνισμου τζαι να πρεπει να αγωνιζεσαι να σωσεις παλια σπιθκια...
Αλλα ατε, καποιος πρεπει να το καμει..

Υστερα επερπατησα την οδο αγκυρας..που την αρκην της εν η γνωστη φωτογραφια του McCullin για τες μαχες/φασαριες του 63-64 στην λεμεσο...σπιθκια που σαζουνται..ο παλιος καφενες με τον πλατανο..το φλερτ τζαι ο ερωτισμος μιας αλλης εποχης..τελη της δεκαετιας του 80..πρωινος καφες/ραντεβου..στο πουποτε σαν ξενοι εσσω μας...εκοιταξα κλεφτα μεσα..εξω κατω που τον πλατανο εκαθετουν ενας κυριος..των 70..μεσα, χωρις φωτα, εφαινουνται ενα θκυο ακομα..ενοιωθα σχεδον αντροπη να μπω μεσα..εν εθελα τιποτε..αλλα να παω σαν τουριστας; επερασα με δεος..
Καρτσιην μου ειδα θκυο μιτσιους ανυπολητους να βουρουν μεσ το δρομο..υποθεσα οτι εν φελλαχουθκια κκιλιτζιρουθκια..οπως τοτε που ειμασταν μιστιοι..σημερα το οτι εν φορουν παπουτσια θα εξεσηκωνε, φανταζομαι, απο φρυθκια μεχρι ιατρικα αγχη..
Οι μιτσιοι ηταν χαρουμενοι..
Τζαι παρακατω σε μιαν αυλην ο καφενες των γεναικων που ελαλεν τζαι η μανα μου..4 κυριες, μαλλον προσφυγες..στο βαθος εφαινετουν το τζαμι τζαι αμα εστριψα σε ενα χαλασμενο σπιτι ειδα την εκκλησιαν πουκατω..η ιστορικη γεωγραφια της συμβιωσης στην παλια λεμεσο..

Το φιλμ ηταν καλον, πολλα καλο..ξεκινα με τον σκηνοθετη να θωρει κατι φιλμ τζαι να μιλα αλλα να μεν τον ακουομεν..τζαι οπως αρκεφκεις να απορεις για την ηχητικη του φιλμ, εμφανιζονται οι λεζαντες του βωβου κινηματογραφου για να εγκαθιδρυσει ο σκηνοθετης ενα ειδος επικοινωνιας με το κοινο...στην αφηγηση της εικονας τα παλια επικαιρα του αθηναικου-εθνικοφρων καθεστωτος που δειχνουν τζαι σκηνες που τα νησια της εξοριας, συμπληρωνουνται διαλεκτικα με ντοκουμεντα που τον δημοκρατικο στρατο που ειχαν χαθει τζαι εβρεθηκαν στα αρχεια του γαλλικου κ.κ...
Τουτα ηταν εξοριστα στην γαλλια..ο Γαβρας που επηεν να τους [του καθεστωτος που αντλει ακομα απο αερα της Μακρονησου] καμει τζαι φιλμ ιντα που εκαταλαβεν;

Ο καπεταν κεμαλ εμφανιζεται που την αρκην καθως τον παρακολουθεις να πηαινει που την τουρκια στην ελλαδα, στην περιοχη που εδρασε σαν ανταρτης/ταγματαρχης, με κομμαθκια αφηγησης, τζαι ιστορικα κινηματογραφικα ντοκουμεντα για το ιστορικο κλιμα..Η εικονα του κεμαλισμου [τζαι στην ελλαδα] σαν απελευθερωτη των γυναικων της τουρκιας εν σαγηνευτικη στις πολλαπλες πιθανοτητες ερμηνειας που αννοιουν...
Ο Μπελι βεβαια εν πανω που 90 τωρα τζαι εσιει την πιο προσεκτικη διατυπωση της πειρας αλλα τζαι της ηλικιας..αλλα τζηνον που σου μεινισκει ενα ποσο ηρεμος, mellow /μειλιχιος ηταν η μεταφραση στα αγγλικα σε μιαν αναφορα του...τζαι τουτη η γαληνη εφαινετουν πιο εντονη αμα εσυναντησε ενα παλιο ελληνα συντροφο..ο ελληνας ηταν θερμος/hot επικοινωνικα..τζαι σαν ατομο πρεπει να εν ετσι αλλα τζαι εφαινετουν οτι επροσπαθεν να αθθυμισει πραματα στον Μπελι..
Ο Μπελι εμιλαν αργα, απελπιστικα αργα στην αρχη..εμασιετουν να αθθυμηθει λεξεις που τον τζαιρον που ηταν στο βουνο τζαι εμιλαν "μιαν μιαμισυ ωρα" οπως ελαλεν/αθθυματουν χαμογελαστος..σιγα σιγα [στην ροη του φιλμ] μιλα πιο σιουρα - τζαι τουτο παιζει πολλα ωραια τζαι με την γενικη εξελικτικη οργανωση των εικονων/λεξεων που τον σκηνοθετη ..με αποκορυφωμα οταν τραουδα στην εικονα/φιλμ τον υμνο του ΕΛΑΣ [ακουεις το τραουδιν στην αρκην χωρις προσωπο] αλλα προς το τελος, καθως το κοινο εμαθεν τον πκιον, τζαι τζηνος μιλα-συζητα πιο ανετα στα ελληνικα, καθως οι χαμενες λεξεις επανερκουνται, τραουδα το στο φιλμ..
Τζαι τζιαμαι ξερουν ουλλοι πκιον τραουδιν ενι..
Φοβερη σκηνη..ενας τουρκος να τραουδα στα ελληνικα τζαι στα τουρτσικα [τζηνος το εμεταφρασεν οπως ειπεν με περηφανεια] το..
"Εμπρος ΕΛΑΣ, ΕΛΑΣ
για την Ελλαδα
το Δικαιο και την Λευτερια"

Αλλα οπως ειπεν αμα το θεμα εδιασταυρωθηκεν τζαι με το γλωσσικο, εμεταφρασεν το "ελλαδα" σε πατριδα..
Εισιεν μιαν φαση που μου εφερεν νοσταλγικες στιγμες που την δεκαετια του 70 οταν εσυνααμεν τζαι εμεις κυπριακες λεξεις..κατι του ειπεν ο ελληνας κομμουνιστης για το παθος του να συναει λεξεις για να καμει ενα λεξικο στα πομακικα..η κατι τεθκιο..τζαι χαμογελα ο Μπελι τζαι λαλει του
"το Α ηταν να εσιει για παραδειγμα την λεξη "ανταρτης".."
Τζαι οντως η οπτικη αφηγηση της καμερας εδειξεν μας σελιδες που εναν αναλογο σχολικο βιβλιο - της προσωρινης επαναστατικης κυβερνησης των βουνων;

Το οραμα του Μπελι, με το οποιο ξεκινα το φιλμ εν οτι οι "ελληνες παρτιζανοι" εκαμαν πραξη/δραση [savas.... στα τουρτσικα, που ηταν τζαι το ονομα της τουρκοφωνης εφημεριδας των βουνων] το καλεσμα του Ρηγα για μια πολυεθνικη βαλκανικη επανασταση τζαι ενα καθεστως δημοκρατικης πολυεθνικης ομοσπονδιας....στα μεσα του 20ου αιωνα τουτον εσημαινε τζαι σοσιαλιστικη..

Τζαι στην Κυπρο, το 48, ειχαμεν τες μεγαλες απεργιες τζαι τον αγωνα για πληρη αυτοκυβερνηση...το κυπριακο, διακοινοτικο, παθος του προλεταριατου..στα μεταλλεια..στους δρομους των πολεων με τους κτιστες...

Στες λλιες κουβεντες που ειπωθηκαν υστερα που την προβολη ο σκηνοθετης [μια σημαντικη μορφη, οπως εκαταλαβα, στην ιστορια του ελληνικου ντοκιμαντερ αλλα τζαι της προσπαθειας για αισθητικη διατηρηση της μνημης της κοινωνικης ιστοριας] εφαινετουν να προσπαθει να αποφυγει την εννοια οτι ο Μπελι ηταν αναμεσα σε αλλους οι οποιοι επηαν να πολεμησουν οπως στις διεθνεις ταξαιρχιες ισπανιας..Φυσικα ναι, εν υπηρχαν διεθνεις ταξιαρχιες στην Ελλαδα..αλλα ειχα την αισθηση/feeling οτι ο σκηνοθετης επροσπαθαν, οπως τζαι ενα μεγαλο κομματι της ελληνικης αριστερας ακομα, νομιζω, να εν καπως αμυντικος για την πλουραλιστικη πολιτιστικη διασταση του ελληνικου κομμουνιστικου κινηματος - τζαι τον συνακολουθο διεθνισμο....ακομα τζαι το οτι ο καπεταν κεμαλ αποκαλει [μισοχιουμοριστικα] το ταγμα του οθωμανικο ταγμα γιατι εισειν τζαι τουρκους, πομακους, βλαχους, μπορει να εν ακουεται παραδοξο σημερα..
Που μιαν αλλη αποψη βεβαια το ανταρτικο στη θρακη μπορει να ηταν τζαι μερος μιας μορφης αντιστασης στην περιοχη που εκφραζει μιαν αλλη, καταπιεσμενη, ιστορικη παραδοση..

Που τον τζαιρον που αρκεψα να θκιεβαζω για την ελληνικη ιστορια [εκτος δηλαδη που τες πελλαρες των σχολικων βιβλιων] η δεκαετια του 40 [ιδιαιτερα που το 44 ως το 52] εφαινετουν μου σαν εναν επος.. ο Αρης, η Μακρονησος, ο Γραμμος, ο Πλουμπιδης..την ιδια εποχη που εκλειεν τζαι ο ιστορικος κυκλος του κοσμου της μαγκιας που εταυτιστηκεν με τον ηχο του ρεμπετικου..ο Μαθεσης..
Τζαι εν μου εφαινετουν σαν κατι το ιδιαιτερα ελληνικο τουτον το επος.. μαλλον σαν εναν τοπικο, περιφερειακο δειγμα του αθρωπινου...
Ηταν η επανασταση της ανατολικης μεσογειου που εχαθηκεν/ηττηθηκεν..τζαι οπως αρμοζει σε ενα επος αφησεν πισω του τοσον ηθος τζαι τοσην τραγωδια που ειτε σαν νεκροφιλια ειτε σαν ποιηση εν να επανερχεται οπως το απωθημενο..
Κατι οπως το δεντρουιν στο βουνο..

Αμα ετελειωσεν το εργο επηαμεν με ενα φιλο μου σε ενα παζαρακι χειροτεχνιας σε ενα καφενουιν..οπως ερκουμουν πισω, εκοψα που ενα πλαγιο δρομο στην αγιου αντρεου τζαι εφκηκα στην αυλη του τζαμιου που εν πουπανω που την παλια αγορα που εγινε η προβολη..εισιεν καμποσους νεαρους, φανταζομαι ξενους εργατες, ..αλλοι μεσα, αλλοι εκουθουνταν ποξω..μεσα φανταζομαι υπηρχεν κατανυξη..εξω εμιλουσαν σιγανα, φιλικα..ηρεμα...Καθως επερνουν ενοιωθα σχεδον αορατος..
Διπλα τους εγινετουν προβολη για ενα αθεο επαναστατη μουσουλμανικης καταγωγης..σε ενα μιτσην γεωγραφικα χωρο...

Εφτασα το τελευταιο κομματι του τσεχικου ντοκυμαντερ που επροβαλετουν μετα..μια σειρα [σε χρονολογικη ροη] κομμαθκιων που συνεντευξεις με ενα τυπο που μπαινοφκαινει στες φυλακες, που τον τζαιρον του κρατικου σοσιαλισμου τζαι της τσεχοσλοβακιας..αθθυμισεν μου τον Ζακ Μερσιν στην γαλλια που εγραψεν το βιβλιο "το ενστικο του θανατου"..απλα τουτος ο τσεχος εν πιο ηπια [λλιοτερη φονικη] φαση - αναλωνεν το σωμα του αναμεσα στην φυλακη, τες μικροκλοπες/παραβασεις, διαφορες ουσιες, τζαι ερωτικη εμμονη/παθος με την πορνογραφια...ενας τυπος που βρισκει τον εαυτον του στο περιθωριο, τζαι αδυνατει να προσαρμοστει...μια αρνηση..εξυπνη ομως...καποτε παιχνιδιαρικη... πνευματωδης, απελπισμενη, αλλα τζαι μαγκικη..
Σε μια φαση λαλει της σκηνοθετισας που εστηνε την καμερα απεναντι του τζαι επιανεν τις δηλωσεις του : "ειμαι κατι παραπανω που το αντικειμενο σε τουτο το εργο;"..
Τραγικη στιγμη διαπραγματευσης υποκειμενου-αντικειμενου...ο τυπος εισιεν γραψει ηδη ενα βιβλιο..το "ημερολογιο ενος λησμονημενου" αν αθθυμουμαι καλα...

Εσκεφτηκα οτι θα μπορουσε καποιος να πει του καπεταν κεμαλ, ιντα που εκαταλαβε που αγωνιστηκε για ενα καθεστως που εκαταρρευσεν...η τραγωδια του νεαρου που εκπροωπα σαν σωμα την μεφιστοφελικη αρνηση στην μετα σοσιαλιστικη τσεχια, εν ισως εκφραστικη οτι η ιστορια συνεχιζεται..τζαι ο καπεταν κεμαλ θα ελαλεν οτι τζαι οι μαυροι [για τους οποιους σαν κομμουνιστης, επολεμησεν την δεκαετια του 30] επιτελους εχουν δικαιωματα, τζαι οι Γλυξμπουρκ εφυαν που την ελλαδα οπως απαιτουσε [αναμεσα σε αλλα] ο δημοκρατικος στρατος την δεκαετια του 40..τζαι ο ΕΛΑΣ φυσικα..το κομενο κεφαλι του αρη...
Σημερα εν σκοτωνουν τους φτωχους οπως τους στρουθους, οπως τον δετζεβρη του 44 στην αθηνα..
Εν τζαι τζηνο το τραουδιν τις χαρουλας..
"...τιποτα δεν παει χαμενο.."

Στελλει μου τζαι ο Ραλφ χαμογελαστα emails τελευταια - σαν αποηχους απο τις ροες του κυριαρχου λογου, οπως λαλει..η "νοσταλγια για την λαικη δημορατια της γερμανιας"..την προηγουμενη φορα που επερασεν αφηκεν μου μια τσαντα με την σημαια της DDR..αρεσκει μου σαν σημα γιατι τα μοιρογνωμονια μαζι με το σφυρι [της εργατικης ταξης] αθθυμιζει μου οτι ο μπρεχτι εθκιαλεξεν το ανατολικο βερολινο τοτες...

Εσει τζαιρον να τα πουμε με την διεθνη πολιτικη, τες εκλογες....αλλα παρατραβα τουτον το travelling, που εν τζαι ενα ειδος επιστροφης που τες διακοπες, οποτε να τα αφηκουμε για παρακατω..

Να κλεισω πιντωνοντας κλωστες του ταπεινου πεφκουθκιου [της "μαππουρκας" οπως ακουσα να την λαλει ενας οκταχρονος μιτσης που θελει να καμνει δικες του κυπριακες λεξεις] τζαι του Γραμμου..

Προς το τελος της αφηγησης για το ανταρτικο στο εμφυλιο, σε μιαν φαση ο σκηνοθετης παρεμβαλει εναν ιδιομορφο ερωτημα στις καρτελες του βωβου κινηματογραφου που σηματοδοτουν τζαι την δομη της αφηγησης:
"Εχουν χιουμορ οι ανταρτες;" [στους αγγλικους υποτιτλους νομιζω ηταν οι "κομμουνιστες"]..
Οποτε ο καπεταν κεμαλ ειπεν μας την εμπειρια του με την ελληνικη λεξη "αγαπη"..οταν επηεν, λαλει, στο βουνο τζαι εμασιετουν να μαθει ελληνικα, επροσεξεν οτι στες ομιλιες του συντροφου που ανελαβε να τον βοηθησει να προσαρμοστει, επαναλαμβανετουν η λεξη "αγαπη"..Λαλει τζαι ο Μπελι..
"Εξερα οτι η λεξη αγαπη εισιεν να καμει με τον ερωτα..οποτε ερωτησαν τον γιατι την επαναλαμβανεν"...
Καθως ακουεται ο ηχος/λεξεις θωρεις καδρα τζαι συντομα κινηματογραφικα κλιπ με νεαρες ανταρτισες..ενοπλες..μια εντονη θυληκοτητα αλλα τζαι μιαν μαγκια..
Το οτι η ελληνικη ηττημενη κοινωνικη επανασταση της δεκαετιας του 40 ηταν τζαι μια εξεγερση των γυναικων, εν να καταγραφει επισης καποτε..
Λαλει του λοιπον ο ελληνας συντροφος
"Απαγορευεται η αγαπη"..εννοωντας οτι εν επιτρεπονται οι σχεσεις αναμεσα στους ανταρτες-ανταρτισες για να μην περιπλακουν κλπ οι ισορροπιες..
Χαμογελα ο Μπελι ακομα τζαι στα 90 του, αμα τα αθθυμαται..
" Ε καλα.." λαλω του "ιντα που να την καμωμεν ; να την πεταξωμεν στους σιηλους;"
Ο ερωτισμος του ασικη [για οποιον εθκιεβασεν τον Ναζιμ Χικμετ] απεναντι στις αναγκες της στρατιωτικης πειθαρχιας/πουριτανισμου..
Τζαι αμεσως η εικονα δειχνει εναν ειδος διαρροης του ασυνειδητου...Στο κινηματογραφικο κλιπ οι ανταρτες τζαι οι ανταρτισες στεκονται προσοχη τζαι ενας αξιωματικος παει να σασει το σιεριν μιας ανταρτισας για να κρατει ισια το οπλο..τζαι οπτικα φαινεται να πιανει το βυζι της..
Η γοητεια της ανταρτισας σαν μορφη θηλυκοτητας εν τοσο εντονη που τες εικονες/καδρα, που το αδιεξοδο/αντιφαση της πειθαρχιας του ερωτισμου σε μιαν κοινωνικη επανασταση, μοιαζει οντως με εναν ειδος εσωτερικου χιουμορ..

Εκουβεντιαζα σε μιαν φαση, πριν χρονια, με ενα ποιητη, τον ηλια, για τον ερωτισμο τζαι την γεωγραφια...λαλει μου..
"..η κρητη εν αρσενικος χωρος..τα βουνα της εν κοφτα, αποτομα..σαν τους βιλλους...ενω της κυπρου εν ηπια, μαλακα..οπως τα βυζια.."
Το βουνο απεναντι..
Ακομα τζαι στα βουνα τα Γραμμου τζαι της Θρακης η θηλυκοτητα εδιαχεετουν..σαν υπογειο δειλο αγγιγμα των συντροφων κατω που τον καθωσπρεπισμο που επρεπε να εχουν απεναντι στο κατηγορητηριο της Μακρονησου..

Τζαι η κυπρος σαν θηλυκος χωρος, εμεναν αρεσκει μου..