Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

Για την ιστορια

Θελω να γραψω για την ιστορια. Αλλα κάθε φορα που καθομαι στο computer νοιωθω έναν κατακλυσμο – οι λεξεις σιονονουνται τζαι εν δυσκολο να τες περιορισεις. Ποθεν να ξεκινησεις; Που τα γεγονοτα που λογοκρινουνται; Που τες οπτικες που εν μονιμα μονοδιαστατες σαν μια καταθλιπτικη επαναληψη ενός σεναριου που εκατασκευαστηκεν για να αυτοδικαιολογειται η εξουσια; Οξα που την ιστορια σαν συλλογικη μνημη τζαι σαν τον χωρο που μπορει να μας αποκαλυψει τες υπογειες δυναμικες της κοινωνιας, τζαι την γοητεια της «ιστορικης συνειδησης»;


Που ημουν μιτσης η ιστορια ηταν ο πρωτος χωρος που εκαταλαβα ότι η εξουσια εν ηταν μονο η απειλη της βιας αλλα τζαι η κατασκευη εγκεφαλικων τζαι ψυχολογικων εικονων. Εμεινισκαμεν κοντα στον συλλογο τους αριστερους τζαι αρεσκεν μου να θκιεβαζω. Θκυο γεγονοτα που εν φαινομενικα ασχετα μεταξυ τους – αλλα η ιστορια εν τζαι το σημειο που μπορει διασταυρωθει η κοινωνικη εμπειρια με την βιογραφια. Αφου εν ειχαμεν βιβλια στο σπιτι εκαθουμουν τζαι εθιεβαζα ότι μαλακια μας εδιουσαν στα σχολεια – όπως ας πουμε τα βιβλια της ιστοριας που εστελλεν η χουντα στα κυπριακα σχολεια. Εισιεν έναν που εισιεν τον Ανδρουτσο ποξω- υστερα που χρονια θκιβαζωντας της ιστορια του Ραφαηλιδη ανακαλυψα ότι ηταν «μουσουλμανικης καταγωγης»..Ασιοϊλε..Εν όπως την καταγωγη του Σουλιωτων – ατε να πεις ότι εν συγγενεις με τους αλβανους.. Ετσι γεγονοτα τζαι τεκμηρια εξαφανιζουνταν [τζαι εξαφανιζουνται] φυσικα. Οποτε θκιεβαζωντας εφτανα τζαι στον ελληνικον εμφυλιο. Οι αριστεροι, οι κομμουνιστες όπως τους επαρουσιαζεν τον βιβλιο, ηταν φοβερα τερατα..

« Τα εγκληματα των συμμοριτων [επιδρομαι, λεηλασιαι, διωξεις, ατιμωσεις] απεβλεπον και εις την ερημωσιν της υπαιθρου και εξαρθρωσιν της οικονομιας της χωρας. Πραγατι δε κατωρθωσαν να καταστρεψουν την πατριδα των….Το φρικιαστικωτερον εγκλημα του συμμοριτισμου ηταν το παιδομαζωμα…Από αυτους θα εδημιουργουντο οι νεοι Γενιτσαροι του κομμουνισμου.»

Η ιστορια αρεσκεν μου γιατι έμοιαζεν με μυθιστορημα [εισιεν πλοκη τζαι εξελιξη] αλλα εμιλαν τζαι για πραματα που υπηρχαν [η υπηρξαν] στην πραγματικοτητα. Ηταν σαν την περιπετεια της πραγματικοτητας, σαν την ποιηση της ανθρωπινης πραξης. Όμως σε τζηνην την φαση η εικονα τζαι η πραγματικοτητα εν εκολλαν με τιποτε. Αμα εθωρουν τον δειλις, υστερα που την δουλειαν, τους αριστερους να πηαινουν στον συλλογο τους ηταν πολλα δυσκολο να φανταστω τζηνους τους χωρκανους μου να καμνουν ετσι πραματα. Ασε δηλαδη που εν οι αλλοι που ειχαν τζαι τες φωτογραφιες με τα μουστατζια του Ανδρουτσου στον συλλογο τους, που εκρατουσαν οπλα τζαι εβαλαν πομπες. Υστερα που το 74, που εκαταρρευσεν η χουντα τζαι το καθεστως της ιστοριογραφιας που επιβαλαν οι νικητες του εμφυλιου που την δεκαετια του 40, ανακαλυψα με ηδονη ότι η πραγματικοτητα ηταν πιο αληθινη που τα βιβλια του σχολειου. Που ετσι τζαι αλλοιως εμιλουσαν σε μιαν άλλη γλωσσα: στην γλωσσα του δασκαλου, των επισημων - καλαμαριστικα Σημερα η ιστορικη αληθκια στην Ελλαδα εν ότι οι αριστεροι ανταρτες του δημοκρατικου στρατου ηταν τζηνοι που αντισταθηκαν στην κατοχη την περιοδο 41-44 τζαι που μετα οδηγηθηκαν που τους εγγλεζους στον εμφυλιο για να συντριβει η ελληνικη αριστερα τζαι να επιβαλει την θεση της η αγγλια [τζαι υστερα οι αμερικανοι] σαν κηδεμονας των ελληνων ιθαγενων..Τζαι τουτον εν τεκμηριωμενο τζαι στην συλλογικη εμπειρια της ελληνικης αντιστασης τοτε, τζαι σε εγγραφα που καταγραφουν την σταση των βρετανων…Ο Τσωρτσιλ εγραφεν λ.χ. έναν μηνα πριν τα Δεκεμβριανα στον υπουργο εξωτερικων του:

«Κατά τη γνωμη μου αφου εχουμε πληρωσει στη Ρωσσια το τιμημα για να επιτυχουμε ελευθερια δρασης στην Ελλαδα, δεν πρεπει να διστασουμε να χρησιμοποιησουμε βρεττανικες δυναμεις…Περιμενω ανοιχτη συγκρουση με το ΕΑΜ…»

Οσο για τον «συμμοριτοπολεμο» [που τωρα εγινεν «εμφυλιος»] σημερα εν παραπανω αποδεκτο ότι την «μαζεμα των παιδιων» [τζαι από τες θκυο παραταξεις] εξεκινησεν το η Φρειδερικη που επιανεν τα κοπελλουθκια των αριστερων ανταρτων η φυλακισμενων τζαι εβαλεν τα σε στρατοπεδα επανεκπαιδευσης – τζαι οι αριστεροι αρκεψαν να στελλουν τα κοπελλουθκια τους στες ανατολικες χωρες..


Ακουσα στο ραδιο εχτες [25/8] ότι ετσι μερα το 1949 εξεκιναν η τελικη επιθεση του εθνικου στρατου εναντιον του δημοκρατικου στρατου στον Γραμμο. Καπου στην ροη ακουσα τον τυπο στα ραδιο να λαλει ότι ετσι μερες το 1975 ανακοινωθηκαν τζαι οι ποινες των ηγετων της χουντας. Στην μαχη του Γραμμου το 1949 ουλλοι οι χουντικοι ηταν με τον εθνικο στρατο φυσικα – ενώ τζηνοι που αντισταθηκαν στην χουντα την περιοδο 67-74 εμπνεονται σε διαφορους βαθμους που την αντισταση των αριστερων την δεκαετια του 40. Η ποιηση του Ριτσου που την εκαμε καθημερινο ηχο η μουσικη του Θεοδωρακη εν στους αριστερους ανταρτες που αναφερεται αμα λαλει για το «χελιδονι [που] βγαινει μεσα από τα αγρια γενια τους», τζαι εν τζηνοι, οι νεκροι ανταρτες, που ηταν σηκωστουν να φατσισουν την καμπανα στο «σωπα οπου ναναι θα σημανουν οι καμπανες»…

Οποτε η ιστορια ενεν μονον τεκμηρια, εν τζαι θεμα εξουσιας…Ποιοι κατασκευαζουν την κυριαρχη αφηγηση…Τζαι αν οι συλλογικοι μυθοι κατασκευαζονται που τα πανω προς τα κατω - η αναποδα


Στην Κυπρο εν ειχαμε έναν ρηγμα μετα το 74. Στην ε/κ κοινοτητα ειχαμε έναν ειδος μεταρρυθμιστικης προσαρμογης – οι τ/κ λ.χ. εσταματησαν να εν αορατοι τζαι εμπηκαν καποιες αναφορες για τζηνους στα βιβλια της ιστοριας [«επερνουσαμεν καλα»]. Εμπηκαν τζαι λλιες γραμμες για το εργατικο κινημα – ουτε κουβεντα εννοειται για τις συγκρουσεις, τες διαδηλωσεις τζαι τες απεργιες της δεκαετιας του 40. Τζηνα, θωρειτε, εν ηταν αντι-αποικιακος αγωνας. Οι εγγλεζοι εσυλαμβαναν τζαι επυροβολουσαν τους για το χαζιν φαινεται. Αλλα ατε να μιλησεις για τες συγκρουσεις του 48 τζαι να πεις ποιοι ηταν τοτε οι συνεργατες των εγγλεζων [που τους υποστηριζαν με ενθουσιασμο όταν εκαμναν εισβολη στην Αθηνα το Δετζεβρη του 44] που ελαλουσαν «παρα εκλογες καλλιτερα αποικιακη δοικηση με διαταγματα». Ηταν η παραταξη που εκαμεν την ΕΟΚΑ 7 χρονια μετα, τζαι υστερα εκαλοδεχτηκεν [«νενικηκαμεν»] την ανεξαρτησια [με την ενωση/ελληνισμο σαν την ιδεολογια γιατι επρεπε να εχουν τζηνοι την εξουσια] - η αυτοκυβερνηση εν τους εκαθετουν τον 47 διοτι εφουνταν αμπα τζαι χασουν την εξουσια.. Ενώ το 60, όπως ελαλεν τζαι ο Γιωρκατζης, ειχαν τα οπλα…

Στες αλλαγες μετα το 74 αλλαξεν τσας τζαι η εστιαση στην ΕΟΚΑ – εγινηκεν, συμφωνα με την νεα εκδοχη «αγωνας για την ελευθερια» [που ισως να εν τζαι πιο λογικο]. Τζαι στο κουφο μπορει να σου πουν ότι ο αγωνας εγινεν για την ανεξαρτησια. Αλλα η ιστορια του αντι-αποικιακου κινηματος εμεινεν ελλειπτικη τζαι μονοδιαστατη χωρις να αναφερεται στους αγωνες που το 1945, διοτι ο κρατικος μηχανισμος ενομιμοποιητουν με βαση την ΕΟΚΑ. Η μεγαλη μεταμορφωση της κυπριακης ιστοριογραφιας [τζαι σαν μαθημα στα σχολεια αλλα τζαι σαν πλαισιο ερμηνειας του παρελθοντος] εγινεν στα τελη του 19ου-αρχες του 20ου αιωνα. Τοτες επερασαμεν που την θρησκευτικη ταυτοτητα του ρωμιου [που προγονος τους ηταν ο Χεττιμ ο αγγονας του Νωε] στην εθνικη ταυτοτητα του ελληνα [που προγονος τους ηταν ο Τευκρος]. Τζαι οι θκυο [ ο Χεττιμ τζαι ο Τευκρος] εν μυθικα προσωπα βεβαια – αλλα στην μια περιπτωση η αφηγηση ηταν θρησκευτικη τζαι εβασιζετουν στην Βιβλο ενώ στην άλλη ηταν μυθολογικη τζαι εβασιζετουν στην νεωτερικη θρησκεια των κρατων, τα εθνη. Οι τ/κ επερασαν μιαν αναλογη φαση στον μεσοπολεμο.


Σημερα εν σαν να ζιουμεν σε μια [αναλογη;] μεταβατικη περιοδο. Εξακολουθει να υπαρχει βεβαια μια επισημη ιστοριογραφια που βασιζεται σε επιλογες που βολευκουν την εξουσια τζαι την ιδεολογια της εθνικης ενοτητας. Που σημαινει ότι κάθε τι που αμφισβητα καποιον μυθο του παρελθοντος δαιμονοποιειται γιατι ταχα μου εν συνομωσια. Όπως τοτε, στες αρκες του 90, που ηταν να ανοιξει το πανεπιστημιο – το πανεπιστημιο το οποιον η ελληνικη πρεσβεια εκαμεν ότι εμπορεν να μεν ανοιξει όπως ειπεν τζαι ο μακαριτης ο Χριστοφιδης – αλλα τουτον εν φυσικα λογοκρινομενο. Τζαι αμα ανοιξεν τελικα εδωκαν πανω του να το ευνουχισουν – η τελος παντων να του/της κοψουν την κλειρτοριδα. Εγραψεν λ.χ. σε μιαν φαση ενας μιτσης/φοιτητης έναν κειμενο σε μια φοιτητικη εφημεριδα ότι με βαση τα ιστορικα τεκμηρια η Κυπρος εν μπορει να θεωρηθει μονο ελληνικη, τζαι ηταν να τον λυντσαρουν. Εφκαλαν τζαι τον παππου του στην εφημεριδα να πει ότι πρεπει να τον «κτισουν στα τειχη» όπως εκαμναν στην αρχαιοτητα με του προδοτες. Το συνδρομο των μασκοφορων της ΕΟΚΑ…


Πισω όμως που τουτην την ιδεολογια που λειτουργα σαν συγκολιτικη πασπαρτου βασισμενη στον φοο τζαι την αγνοια, αναδυεται μια νεα πραγματικοτα. Ακομα τζαι στο στενο επιστημονικο πλαισιο σημερα υπαρχουν διαθεσιμες πηγες, βιβλια τζαι τεκμηρια για τον ρολο, λ.χ. της εκκλησιας σαν φοροεισπρακτορα [σαν μηχανισμος καθορισμος φορων] την οθωμανικη περιοδο - τζαι για το γεγονος ότι πολλοι κυπραιοι επροτιμουσαν/εθκιαλεοαν να γινουν μουσουλμανοι η λινοπαμπακοι για να γλυτωσουν που την εκκλησια. Η για το γεγονος ότι η περιφημη ομιλια για την ενωση του αρχιεπισκοπου όταν ηρταν οι εγγλεζοι το 1878, εν εισιεν αναφορα στην ενωση – τζαι η αναφορα μαλλον εφευρεθηκεν σαν γεγονιδιο/factoid καμιαν 20χρονια μετα. Υπαρχουν σημερα βιβλια με καταγραφη των δολοφονιων των αριστερων που την ΕΟΚΑ αλλα τζαι των εσωτερικων της καπετανατων τζαι προδοτων. Όπως υπαρχουν μεταφρασμενα συναμενα τα αρχαια κειμενα για την κυπριακη ιστορια οπου μπορει καποιος να ανακαλυψει ότι ο Κιμωνας μπορει να ηρτεν μαλλον για να λεηλατησει τους «εχθρους του» παρα για να απελευθερωσει κανεναν..


Τα γεγονοτα που μονα τους μπορουν ευκολα να λογοκριθουν [ακομα τζαι να κατασκευαστει η αντιθετη εικονα που τζηνη που δειχνουν τα παραπανω τεκμηρια] γιατι τζηνον που κρατει στην ιστορια σαν λογο της εξουσιας αλλα τζαι σαν πλαισιο δημοσιας συζητησης, εν η δομη της αφηγησης – πως οργανωνουνται τα γεγονοτα που θκιαλεουνται για να καμνουν μιαν πλοκη που να εξελισεται στον χρονο…Τζαι δαμαι, κατω που την επιφανεια της επισημης ιστοριας, υπαρχει έναν ρευστο παιχνιδι συγκρουσεων. Όταν λ.χ. ο Θεμιστοκλεους, ο βουλευτης με τες εθνικες ανησυχιες, εφκαλεν ανακοινωση εναντια στην κυβερνηση για το ανοιγμα της συζητησης για την ιστορια ηταν σαφες ότι αλλου τον ετρωεν τζαι αλλου εκνιθετουν. Η ατακα που επροσπαθεν να πουλησει ηταν ότι αν ξανασκεφτουμε την ιστορια τζαι την σχεση με τους τ/κ τοτε εν να καταργηθει η ορολογια της «εισβολης». Το σκιαχτρο για να φοητζιαζουνται οι ιθαγενεις τζαι να μεν ρωτουν - πριν λλιον τζαιρον ηταν ο «αφελληνισμος», αλλα φαινεται ότι εν πουλα τωρα τζηνη η κουφετα. Οποτε σημερα ο κατασκευμασμενος πανικος παει στο ότι εν να μας «πιασουν» [εν να μας κλεψουν] παλε κατι [πριν ηταν την ελληνικοτητα, τωρα μαλλον εν τον πονο μας, το βιωμα μας σαν θυματα του 74]. Ο φοος για την «εποχη της ωριμοτητας»; Ενας φοος μπροστα στην πραγματικοτητα – πριν καν να δουν, να ντζισουν το σωμα της πραγματικοτητας, της εμπειριας του αλλου, κλαιουνται για την «απωλεια»..Εν όπως την αλλην ατακαν του ερωτικου απωθημενου – ότι κάθε προσπαθεια για λυση εν «ξεβρακωμα». Αμα καποιος μετατρεπει έναν πολιτικο προβλημα σε μια σαφως παραλογη φαντασιωση/φοβο πρωκτικου ερωτα, τι να ενι αραγε κυριε Φρουδ; Αστο αλλην φορα. Πισω στον Θεμιστοκλεους. Πισω που τον φοβο για την μισσιμου απωλεια του ορου «εισβολη» βρισκεται ουσιαστικα μια συγκεκριμενη εννοια τζαι ρολος της «εισβολης» στον δημοσιο λογο – διοτι ο διχασμος που φοαται ο κουμπαρος εν η ευθυνη της 15ης ιουλιου [τζαι ότι την εφερεν]..Η 20η ιουλιου που αρεσκει στον Θεμιστοκλεους εν μια αφηγηση που λαλει ότι ετσι τζαι αλλοιως ηταν να γινει η εισβολη, οι τουρτσιοι εν βαρβαροι, ο αγωνας εν εθνικος, αρα οι «εθνικα σκεπτομενοι» πρεπει να εχουν τον πρωτον λοον..

Οξα να ξεχασουμε ότι ενώ η εκκλησια υποτιθεται αγωνιζετουν εναντια στις παρεμβασεις των εγγλεζων στο εκπαιδευτικο συστημα, η ιδια εκαλουσε τους πιστους της να χαφιεδιζουν στους εγγλεζους για κομμουνιστες δασκαλους το 1930, ενώ το 1948 η εθναρχια «ανελαβεν εργον» με αποβολες «μη εθνικα σκεπτομενων» δασκαλων τζαι μαθητων;..Φυσικα ο Θεμιστοκλεους τουτα θεωρει τα αυτονοητα τζαι διχαστικα να τα αναφερει καποιος..


Κατω που την επιφανει κονταροκτυπιουνται οι ερμηνειες τζαι για το ιντα που εγινεν τον 74 τζαι για το ιντα που εγινεν που το 1945..Εθκιεβασα την περασμενη εφτομαδα στην εφημεριδα την επιστολη του μουκταρη του Κατω Πυρκου. Ενταξι, εγραψεν την για να μας πει ότι εκαμεν οδυνηρη υποχωρηση γιατι του το εζητησεν ο Νικηφορος [ο «πνευματικος ηγετης»], αλλα το ουσιαστικο εν ο κωδικας της ερμηνειας/αφηγησης του. Ξεκινα με ότι υπηρχε μια «τουρκικη συνομωσια» που εισιεν σαν στοχο την εισβολη, ότι η πρωτη αποπειρα εγινεν το 64 στην Τυλληρκα [ με την προσπαθεια για «προγεφυρωμα»] τζαι η δευτερη το 74 που οδηγησεν στον εγκλωβισμο της περιοχης. Καμνει σαφη αναφορα στην ΕΟΚΑ β, οποτε [ο ιδιος η ο λογος που αρθρωνει] φαινεται να ανηκει στον χωρο του απορριτικου κεντρου. Γενικα οσα λαλει παιζουν με την κυριαρχη αποψη στην ε/κ κοινοτητα – το εντυπωσιακο εν ο τροπος που αγνοα [μαλλον φαινεται να αδυνατα να καταλαβει] ότι για τους τ/κ η αντισταση των τυλληρκωτων μουσουλαμανων στην επιθεση των ε/κ-χριστιανων τοτε, ηταν μια μαχη ζωης τζαι θανατου – για τους ιδιους τζαι τες οικογενειες τους. Ο μουκταρης φαινεται να αδυνατει να καταλαβει ότι στες 2 πλευρες της μαχης της Τυλληρκας υπηρχαν ενδεχομενως καλοπροαιρετοι αθρωποι που επκιαστηκαν στα πλοκαμια δομων τζαι δυναμικων που ουτε εκαταλαβαιναν τζαι ουτε ελεγχαν. Όπως τζαι πολλοι στον ελληνικο εμφυλιο…

Η θεωρια της τουρτσικης «συνομωσιας» τζαι του «προγεφυρματος» μασκιεται τζαι ξαναμασκιεται για δεκαετιες τωρα χωρις να τολμα να μιλησει για την ολοτητα – ότι οι ε/κ εξεκινησαν την συγκρουση - τζαι με τα 13 σημεια τζαι με την δολοφονια της Τζεμαλιε [εν εσιει αραγες σου μιαν ποιητικην γοητειαν εστω, το ότι στο «νησι της αφροδιτης» εξεκινησαμεν τον εμφυλιο μας με την δολοφονια μια πορνης/πουτανας/γυναικας συμβολου του ερωτισμου;].. Οτι οι ε/κ ειχαν ουσιαστικα επικρατησει στις μαχες, ότι μερικοι εσκεφτουνταν τζαι την σφαγη των τ/κ [ εν να μιλησουμε λ.χ. ποττε ειλικρινα για το «σχεδιο ακριτας»;], ότι ειχαν ηδη γινει σφαγες …Καποτε τουτοι οι ουλλοι οι εθνοπληκτοι [ειτε του ελληνισμου, ειτε της ε/κ ηγεμονιας] πρεπει νομιζω να καταλαβουν ότι ο Αχιλλεας στην Ιλιαδα εν έναν κομπλεξικο πελλοκοπελλουιν όταν φκαλει τα απωθημενα του στο πτωμα του Εκτορα [ενώ αντιθετα ο συγγραφεας/εις της Ιλιαδας δειχνουν ουλλην την ανθρωπινη εμπειρια αμα εστιαζει στον διαλογο Εκτορα-Ανδρομαχης]..Οτι όταν ο Ιμπραημ [συμφωνα τζαι με την επισημη αφηγηση] εζητησεν να εβρουν τον πτωμα του Παπαφλεσσα τζαι να το στησουν για να τον φιλησει σε ενδειξη σεβασμου, εσυμπεριφερετουν οϊ μονο σαν αθρωπος με αξιοπρεπεια αλλα τζαι αντρας – για να ξαναφερουμεν τουτην την ταλαιπωρη εννοια στην συζητηση…Εσιει τζαι η μαγκια τον κωδικα της….


Ο μουκταρης του Πυρκου εκφραζει μια αφηγηση…Στην Τυλληρκα αλλα τζαι στην ευρυτερη περιοχη όμως υπαρχουν τζαι άλλες αφηγησεις…Τουτη ηταν μια περιοχη οπου εζιουσαν λινοπαμπακοι τζαι υπαρχει τζαι η πιθανοτητα να ειχαν δικο τους γλωσσικο κωδικα..Η Τυλληρκωτισσα σαν μνημη ενός χαμενου ηχου...Εν αξιζει να μαθουμεν για τζηνην την πολιτιστικη εμπειρια; Οξα τζηνους να τους «σφαξουμε» [μεταφορικα] στα δικα τους «Κοτσινα» γιατι εν επρεπεν να υπαρχουν τζιαμαι συμφωνα με τον επισημο λογο/κυριαρχη αφηγηση; Η περιοχη ηταν επισης τζαι ένας χωρος ταξικων συγκρουσεων που την δεκαετια του 40 – στην Πολη Χρυσοχους λ.χ. εισιεν εμφανιστει αριστερο ψηφοδελτιο με βαση τες συντεχνιες που τες δημοτικες του 1943. Εν μπορει μια ερμηνεια να μονοπωλει την ιστορικη εμπειρια …Το 63-64 εγιναν πολλα πραματα..Υπηρχεν τζαι συνομωσια [τζαι στες 2 κοινοτητες], υπηρχεν τζαι αγωνας για την ανεξαρτησια [καλυμενος με αερολογιες για την ενωση], υπηρχε τζαι προσπαθεια επιβολης πανω στους τ/κ…κλπ..Ο καθενας δικαιουται το φκιολιν του, την ερμηνεια του..Το επιστημονικον ζητημα ενι αν μπορουμεν να ενταξουμεν τες διαφορες ερμηνειες σε διαφορα επιπεδα αναλυσης…Τζαι να δουμε τες δυναμικες της κυπριακης εμπειριας στον γεωγραφικο της χωρο. Οι ιστορικοι λ.χ. μαχουνται να τραβησουν τα στοιχεια για να συνδεσουν την κυπριακη εξεγερση/επανασταση του 1833 με την ελληνικη επανασταση του 1821 – τζαι όμως η συνδεση με τες εξελιξεις στην Αιγυπτο τοτε θα εδιουσαν ένα καλλιτερο [ η εστω επιπροσθετο] αναλυτικο πλαισιο. Όμως η ιστορια εν εν μονον [ουτε κατά κυριο λογο ακομα] επιστημονικο ζητημα - ηταν τζαι ενι πολιτικο ζητημα…Μπορουμεν λ.χ. να μετατρεψουμεν την δικια μας εμπειρια σε μοναδικο κριτηριο τζαι να απαγορευκομεν στους αλλους το βιωμα τους; Όταν ο μουκταρης αποφασισε να κλεισει τους δρομους στους τ/κ για να μεν παν στα Κοτσινα επαιρνεν μιαν αποφαση που εκουβαλαν μεσα της έναν αυταρχισμο που κοντεφκει του ρατσισμου – διοτι αν ευθυνουνταν οι συγκεκριμενοι τ/κ γιατι εν αννοιει ο Λιμνιτης, τοτε ηταν να εσιει νοημα η απαγορευση σαν αντιποινα. Αλλα να απαγορευσεις σε ατομα μιας κοινοτητας/οπτικης/βιωματος κατι διοτι φταιουν σου καποιοι που τζηνην την κοινοτητα – η ακομα τζαι ο τουρτσικος στρατος στην συγκεκριμενη περιπτωση - ιντα που ενι; Τζαι εν εν καν πολεμος..Αν η πρωτοβουλια για ανοιγμα του Λιμνιτη εκφραζει την λογοκριμενη ακομα, πλουραλιστικη παραδοση της Τυλληρκας, προφανως ο μουκταρης [που ειμαι διατεθειμενος να τον πιστωσω με ουλλη την καλη προθεση ενός δυσπιρκασμενου αθρωπου] εκφραζει την παραδοση της εθνικης συγκρουσης…Η οπτικη του όμως εν μονη της, ουτε στον γεωγραφικο- ιστορικο χωρο της περιοχης, ουτε στην ε/κ κοινοτητα…

Τζαι φυσικα τουτα εν συγκρουσεις οπτικων..Κατω που την επιφανεια υπαρχει τζαι η υλικη πραγματικοτητα…Όπως μπορει καποιος να δεχτει το δυσπιρκασμα των κατοικων τζαι του μουκτατρη για την καθυστερηση, εν αφτονοητο επισης ότι η λυση τζαι το ανοιγμα της περιοχης εν να καμει την εμπορικη ανταλλακτικη αξια της γης να εκτοξευτει. Οποτε το ζητουμενο δαμαι ενεν καν το αξαμωμα του γιναθκιου – αλλα η δομικη πραγματικοτητα ότι οι κατοικοι της ευρυτερης περιοχης χρειαζουνται οι μεν τους δε. Τζαι την καλη αμοιβαια θεληση..


Στο δασος της Παφου, χαμενο μεσα στα δεντρα τζαι καμενο πκιον που τους ε/κ εθνικιστες το 64, εν το χωρκον Βροϊσια…Λαλουν ότι το ονομα του ερκεται που την αρχαιοτητα – πρεπει να εισιεν καποιον ναο η τελετουργικο της Αφροδιτης τζιαμαι..Πως εγιναν μουσουλμανοι η λινοπαμπακοι οι κατοικοι του χωρκου, τζαι ποιοι το εκαψαν; Ετην μιαν γραμμη που μπορει να ακολουθησει η ιστορια σαν φωνη που τα κατω, που την καθημερινοτητα..Οϊ για να εβρει ενοχους/κακους – αλλα για να αποκωδικοποιησει τες μεταμορφωσεις της τοπικης κοινωνιας σαν το πραγματικο εργο/πολιτισμο που εφτιαξαμεν..Το ιστορικο μας βιωμα…Διοτι καποτε πρεπει να παμεν τζαι πιο βαθκια – εν καλον τουριστικον ατραξιον, λ.χ. το αγαλμα της Αφροδιτης, αλλα αραγες σου εν πρεπει καποτε να δουμε ινταλως εκωδικοποιηθηκεν ο γυναικειος ερωτισμος στο περασμα που την Αφροδιτη στην Παναγια, που την ερωτικη θεα στην αγια παρθενα; Μπορει το σωμα [τζαι η φαντασιωση που το κατασκευαζει σαν βιωμα] να γινει μερος της ιστοριας;


Η γοητεια της ιστοριας εν ότι σε μαθαινει [«αννοιει τα μαθκια» σου κοινωνιολογικα] ότι μερικες φορες τζηνα που θελεις εν γινουνται με το να φωναζεις ότι μονο εσου εσιεις δικαιο – στους εθνικους πολεμους τουτες οι φωνες συνηθως λειτουργουν για να αλληλοσυμπληρωνουνται τζαι να αλληλοστηριζονται οι εθνικοι εχθροι. Εν τζαι ενεν αναγκη να υπαρχει συνειδητη συνομωσια – υπαρχει ισορροπια υστεριας…

Το θεμα ενεν απλα/μονον να φτιαχτει μια νεα ιστορια….Το θεμα ενι να ανοιξει ο δημοσιος χωρος για την συζητηση της ιστοριας…Να αξιολογηθουν τα στοιχεια/τεκμηρια που υπαρχουν για να εχουμε έναν πλαισιο που να τζυλα με ότι ξερουμε τζαι ότι μπορει να ονομαστει «επιστημονικα εγκυρο», αλλα πρεπει επισης να αφησουμε τζαι το παραθυρο ανοιχτο στες πολλαπλες ερμηνειες, οπτικες, αφηγησεις…Αμα μου πει κανενας αν ηξερω την οδο «Γριβα-διγενη» στην Λεμεσο ξινιζουν τα μουτρα μου γιατι αθθυμουμαι ότι τζηνος ο αθλιος εσιει οδους στο ονομα του..Αμα εν αναγκη να περιγραψω σε καποιον την περιοχη του κρησφυγετου του, υιοθετησα που έναν φιλο μου τον ορο, «το κρησφυγετο του προδοτη»..Τζαι ετσι εκτονωνουμαι..Τζαι αμα σκεφτω ότι εσιει κοσμο που εν κολλημενος καπως με τον Γριβα, ενταξι μπορω τζαι να ζησω οδηγωντας σε δρομους με το ονομα ενός τυπου που απεχθανομαι…Οι οπαδοι του Γιωργακη που το Τρικωμο μπορουν να σεβαστουν την εμπειρια των αλλων ομως;


Μπορουμε να δουμε την ιστορια σαν χωρο αφηγησεων τζαι γεγονοτων που θα μας οδηγα στο να ανακαλυψουμε την πραγματικοτητα μεσα που την αυρα του παρελθοντος – αλλα τζαι του απροσμενου; Γιατι ο χρονος πανω σε τουτον τον ροτσο/χωρο που εβρεθηκαμεν αφησεν ετεροκλητα σημαθκια..Οι αφηγησεις τζαι οι συνθεσεις εν αναγκαιες, αλλα δαμαι, όπως συμβαινει συνηθως στα συνορα, μπορει να εν εν καταδικασμενες να εν μονιμα μερικες/αποσπασματικες…Τζαι τουτον μπορει, όπως λαλουν τζαι οι μεταμοντερνοι, να εν μια ελευθεριακη αμυνα απεναντι στην εξουσια..Η μπορει να εν η προκληση της ιστορικης συνειδησης του παροντος μας;

Εχουμεν, σαν ιθαγενεις, την αξιοπρεπεια να φτιαξουμε κατι δικο μας; Τουτοι ειμαστεν τζαι ότι εσιει τουτος ο τοπος [τζαι τωρα τζαι σαν μνημες] εν ουλλα δικα μας…Ο φιλαθλος της ανορθωσης που επερπαταν, υστερα που την νικη της ομαδας του, μπροστα που την κερκιδα του ολυμπιακου [που ηταν επισης κυπραιοι] τζαι εμουρμουραν «πουστοκαλαμαραες» τυλιμενος την ελληνικη σημαια, εν έναν ιστορικο σημειο που αξιζει αποκωδικοποιηση οϊ ειρωνεια…Ετσι ειμαστεν..Λλιον νεκατωμενοι, λλιον πασανακατοι – με ένα υπογειο, τζαι συχνα αορατο, σημειο ισορροπιας..Γιατι ετσι εν ο χωρος μας..Μπορουμε να φτιαξουμε νοημα που να μας φορει ουλλους τζαι να αναγνωριζει τα ατομικα τζαι ομαδικα βιτσια [ατε να το πουμε «διαφορετικοτητα» αμπα τζαι θιχτει το ευρωπαικον υπερεγω];

Την πρωτη του σετεβρη εν να εσιει πορειαν ειρηνης στην Λευκωσια

Τρίτη 12 Αυγούστου 2008

Διεθνης πολιτικη τζαι η ηδονη της υπαρξης

Εξυπνησα το πρωι τζαι εκατσα με τον καφε στο κομπουτερ για να δω τα αποτελεσματα του δημοψηφισματος στης Βολιβια. Ο Μοραλες, ο πρωτος ινδιανος/ιθαγενης προεδρος στην ιστορια της χωρας, εκαμε δημοψηφισμα για την προεδρια του στα πλαισια της κοντρας με τους κυβερνητες των πλουσιων περιοχων της χωρας που αθθυμηθηκαν τωρα ότι θελουν αυτονομια. Διοτι τοσα χρονια που οι λευκοι εκυβερνουσαν την πλειοψηφια των ιθαγενων ηταν μια χαρα – αμα όμως εκερδισαν οι ιθαγενεις τις εκλογες τζαι εσπασεν το καθεστως του φοβου, τοτε οι απογονοι των λευκων αποικων που επιασαν τις πλουσιες σε πορους περιοχες, αθθυμηθηκαν ότι εν τους καθεται καλα η Βολιβια σαν χωρα.


Ο Μοραλες εκερδισεν με πανω που 63%..Δηλαδη 10% παραπανω από ότι επιασεν όταν εκλεγηκεν πριν 2-3 χρονια. Τα δυτικα ΜΜΕ φυσικα εβαλαν το ενικησε σε εισαγωγικα, “win”. Ε βεβαια..Αμα πιανουν 39% οι φιλοδυτικοι στην Σερβια εν «ξεκαθαρη νικη», ενώ το 63% παιζεται…


Α ναι ηταν τζαι το επεισοδιο με τον Καρατιτς. Εβρεθηκαμεν με έναν φιλο μου τζηνες τις ημερες..Τζαι εφερεν το η κουβεντα.

- Ηταν μαλακας παντως τουτος ο Καρατιτς..

- Σιουρα ηταν μαλακας..Αλλα γινεται να δικαζεται καποιος για γενοκτονια χωρις να εσιει δικαστει ο Μπους πρωτα; Τα αλλα ουλλα εν μουσκουρουθκια..Τοτε την δεκαετια του 90 ναι, εμετραν το Σεραγεβο, η Σρεμπρενιτσα..Αλλα υστερα που το Ιρακ τζηνα μοιαζουν με συνοικιακους καυκαες..

Τζαι για την ιστορια: ο Καρατις ηταν εθνικιστης αντιπαλος του Μιλοσεβιτς ο οποιος υπογραψεν την συμφωνια για ειρηνη στην Βοσνια. Υστερα βεβαια εγινεν τζαι ο Μιλοσεβιτς «τερας» για τις αναγκες της παραστασης «Κοσοβο 99».

Το πιο αισχρο τουτης της ιστοριας εν η επιμονη των δυτικων να εξευτελιζουν τους Σερβους – σε ένα στυλ αποικιοκρατικου κυνηγιου κεφαλων…

«Παραδωστε μας ένα σωμα, να σας δωσουμε χρηματα»..Γιατι τουτον ουλλο το σκηνικο φαινεται να ηταν στημενο..Οι δυτικοι ειχαν ανακαλυψει τον Καρατιτς, την καλυψη του..Επεριμεναν να τελειωσουν οι εκλογες τζαι αμα εκοντεψεν η φαση που ηταν να δωκουν τους Σερβους καποια λεφτα [για την διαδικασια εναρμονισης κλπ], τζαι αφου εν τους παιρνει να ζητησουν υποταγη στο ζητημα του κοσοβου, ειπαν να δημιουργησουν μια άλλη θεαματικη τελετη «υποταγης των βαρβαρων στην νεα ρωμη»…Τζαι τσουπ..

«Ο Καρατιτς εν τζηνος..Αν δεν μας τον δωκετε εν σας διουμεν τα λεφτα…»…

Μπορει οι εξευτελισμοι να μην είναι αντιστοιχοι με τζηνους των αραβων – μουσουλμανων, αλλα τουτα ουλλα τα σεναρια εν να ερτουν πισω να ζητησουν λορκασμο καποτε..

Ακομα τζαι η κυβερνηση των χαφιεδων [τωρα των αμερικανων οξα των ιρανων παιζεται] στο Ιρακ, ζητα τωρα χρονοδιαγραμμα αποχωρησης των αμερικανων….


Ηταν τζαι το κολπο της Γεωργιας στην Οσσετια…Ταχα μου τυχαια..Ξαφνικα [ την ημερα που εξεκινουσαν οι ολυμπιακοι] η κυβερνηση, το καθεστως, της Γεωργιας αποφασισεν να κατεδαφισει την πρωτευουσα της Νοτιας Οσσετιας για να ανακαταλαβει το εδαφος – διοτι προφανως τους Οσσετιους που θελουν να ανηκουν στην Ρωσσια η να εν ανεξαρτητοι, εν τους θελει..Αλλα λαλουν σου τα κοπελια

«Αμα καμωμεν έναν ντου τζαι θκιωξωμεν τους, σιγα ποιος εννα μας πει τιποτε;..»

Οπως λαλουν τζαι οι ισραηλιτες για τους παλαιστινιους – ε ας πασιν παρατζιει εν αναγκη στην «γη μας».. Η δυση [που εξοπλισεν την Γεωργια τζαι προφανως αππωσεν την] επαιζεν το παπια στα Ηνωμενα Εθνη αμα εξεκινησεν η επιθεση – ουτε έναν ανακοινωθεν εν εδεχουνταν οι δυτικοι να φκει..

Οι Ρωσσοι: «Ρε εν γενοκτονια, ρε σκοτωνουνται ειρηνευτες..»

Οι δυτικοι: «Ατε σιορ, κατσε να δουμε τους ολυμπιακους....»

Αμα, υστερα, η Ρωσσια εστειλε τους δικους της τζαι Γεωργια εκαταλαβεν ότι το δυτικο αππωμα ηταν φουσκα, τοτε ξαφνικα εξυπνησεν η δυτικη ευαισθησια…Τζαι εστειλαν τον Κουσνερ να ζητησει εκεχειρια…Τζαι τα δυτικα ΜΜΕ εδειχναν τους Οσσετιους προσφυγες τζαι εγραφαν «γεωργιανοι προσφυγες»…

Τωρα εν να εν παραξενο να ρωτησει κανενας γιατι το Κοσοβο να μπορει να αποσχιστει τζαι η Οσσετια οϊ; Ιντα αν το παρουμεν σαν αντιστοιχια - Γιατι να μεν πιασουν τον προεδρο της Γεωργιας, τον Σαακιασβιλι, τζαι να τον παρουν στον διεθνες δικαστηριο; Ιντα ο Μιλοσεβιτς δηλαδη τι εκαμε το 99; Υπερασπιζετουν [εν επροσπαθεν καν να ανακαταλβει τιποτε ισοπεδωνοντας μιαν περιοχη] μιαν σερβικη επαρχια, εν εν; Τζαι με νοσοκομεια εβομβαρδισαν τοτε με τιποτε..Αλλα δαμαι προφανως λειτουργουν άλλες κλιμακες αξιολογησης…Εν της παπαθκιας τα ξυλα…


Αρεσεν μου πολλα μια ατακα του Μοραλες λλιον πριν τες εκλογες..Τουτη, ειπεν, εν μια συγκρουση αναμεσα στην «λαικη διακυβερνηση τζαι την δικτατορια της κοινωνιας των πολιτων»..Διοτι οι «πολιτες» για αιωνες ηταν η μειοψηφια που εκυβερναν τους βαρβαρους που εν ηταν αξιοι να εν πολιτες…Ετσι τζαι το δικαιωμα αποσχισης εν επιλεκτικο..Καποιοι δικαιουνται, συμφωνα με τον δυτικο λογο, αμα [τυχαια βεβαια] τα συμφεροντα τους ταυτιζονται με την δυση…


Όπως τζαι με την ιστορια με το Θιβετ…Οπου εισιεν μιαν διαδηλωση 5 με 50 πλασματων η τηλεορασεις εβουρουσαν..Καλα σιορ γιατι σε αλλους ολυμπιακους εν επηεναν στες συγκεντρωσεις διαμρτυριας – που ειχαν τζαι παραπανω που 50 πλασματα;

Νομιζω ότι οι δυτικοι εσπασαν που το καγρι τους…Οϊ πως πολλοασχολουμαι με τα θεαματα του αθλητισμου, αλλα εκατσα να δω την τελετη..Ωραιοι οι Κινεζοι..Απαλα, high tech εσυραν την σποντα τους..Ποιος εν ο πιο αρχαιος πολιτισμος; Ποιος εφευρεν την γραφη, την τυπογραφια, την πυξιδα; Μα ιντα ωραια να θωρεις για «τον δρομο του μεταξιου» τζαι να μεν ακουεις για τον Μαρκο Πολο αλλα να θωρεις την ανακαλυψη της πυξιδας που έναν κινεζο…

Τζηνον τον Δαλαι Λαμα εν τω μεταξυ εν τζαι καμνω τον πολλην χαζιν..Ενεν μονο η παραποκκια που το παιζει ταχα αχαπαρος ενώ εσιει κατασκευασει το σκηνικο…Εν τζαι τουτη η μιζερια της θεολογικης αρνησης της ζωης…Τουτον τον τζαιρο ειχα αραξει…Εγυριζα σε ένα περβολουι τζαι εξαναθκιεβαζα [ηβρα το τυχαια σε ένα βιβλιοπωλειο] το αγαπημενο μου χιππικο βιβλιο του Τομ Ρομπινς, «Το Αρωμα του Ονειρου»..

Ιδου η κριτικη του Αλομπαρ [κατι αντιστοιχο του βαλκανιου Ζορμπα] για την θιβετιανη θεολογικη εμπειρια:

«Εδώ διδασκουν πως ένα μεγαλο μερος της ζωης ισοδυναμει με δυστυχια, ότι την δυστυχια την προκαλει επιθυμια. Αρα αν εξαλειφθει η επιθυμια θα εξαλειφθει και η δυστυχια. Τωρα βεβαια, αυτό αληθευει αρκετα. Σιγουρα στον κοσμο υπαρχει πολλη δυστυχια, αλλα υπαρχει και αρκετη απολαυση. Αν καποιος αποδιωξει την απολαυση για να αποφυγει την δυστυχια, τοτε τι εχει κερδισει; Μια ζωη χωρις δυστυχια και διχως ευχαριστηση είναι μια ουδετερη, αδεια ζωη, είναι το τιποτα του κενου και αυτος είναι τελικα ο στοχος των Λαμα. Το να επιζητεις πραγματικα την μηδαμινοτητα του τιποτα είναι χειροτερο από την ηττα. Είναι δειλια, στενοκαρδια, είναι μια ατιμωτικη υποχωρηση και παραδοση ανευ ορων. Σαν τα μωρα παιδια που φοβουνται τοσο πολύ τον πονο, ώστε απορριπτουν τα μυρια γλυκα θαυματα της ζωης για να προστατευθουν από το πληγωμα. Πως μπορεις να σεβαστεις μια τετοια αδυναμια, πως μπορεις να θαυμασεις έναν ανθρωπο που συνειδητα ενστερνιζεται την κενοτητα, την μετριοτητα και την ασφαλεια αντι να ρισκαρει την πιθανη οδυνη που μπορει να προκυψει από καποιες απογοητευσεις;»


Το αποσπασμα εν φορος τιμης στον Μαχμουντ Νταρουιτς, τον ποιητη του «Μετα τον Τελευταιο Ουρανο» για την παλαιστινιακη εμπειρια που τα περικλειει «όλα»: οι ανθρωποι της γης, οι αυτοχθονες, που μετατραπηκαν σε νομαδες για χαρη των ενοχων τζαι των συμφεροντων των δυτικων «κοινωνιων των πολιτων».. Τζαι η ποιηση του Νταρουις εν η μνημη της ηδονης του χωρου σαν ερωτικης συναντησης ουρανου τζαι γης, που θα ελαλεν τζαι ο Λιασιδης…