Ατε παλε

[για το γλωσσικο, τες εξετασεις, τζαι τα αλλα σχετικα]

Η πρωτη φαση που ακουσα το φκιολι για τις εξετασεις των «νεων ελληνικων» ηταν στα μεσα της περασμενης εφτομαδας. Ειμαστεν μια παρεα τζαι εκαρτερουσαμεν να τελειωσει μια τελετη. Στην φαση, δηλαδη, που ο κοσμος λαλει διαφορα για να γεμωνει η ροη του χρονου. Γυριζει σε μιαν φαση ο Νικος [απομακρα γνωστος αλλα συμπαθητικουλης] τζαι αρκεψεν του Κλειτου [φιλολογος] ..

- Ρε κουμπαρε μα ιντα κατασταση εν τουτη με τις εξετασεις των ελληνικων..Εχουμε προβλημα..

Σε ετσι συζητησεις εγω μπαινω που το παραθυρο της λαθος ταυτισης …

- «Εχουμεν»;

Τζαι ο Νικος εσυνεχιζεν τζαι κατι ελαλεν με ποσοστα. Αμα ακουω τουτες τες κουβεντες κωδικοποιω τες στην κατηγορια «παπαγαλια/αναπαραγωγη των ΜΜΕ». Οπως η γειτονισσα της θκιας μου, ας πουμε, που καρτερα να ακουσει για κανενα φονο για να εσιει να λαλει στον απογευνματινο καφε της γειτονιας. Οποτε σε ετσι περιπτωσεις ειτε αφηνεις την ρουτινα της αναπαραγωγης να καμει τον κυκλο της [«Μα ναι;», «Οϊ, εν σοβαρο το θεμα..», «Φταιει το…», «Εγιω παντα ελαλουν το..»], ειτε σουξουλας τους λλιον για να περασει η ωρα..Οποτε γυριζω θωρω τον Νικο τζαι λαλω του..

- Ε ιντα που καρτερας..εν ξενη γλωσσα..

Εσυναχτηκεν έναν συννεφο πανω που το προσωπο του..Υστερα εχαμογελασεν. Ειχαμεν ηδη περασει την θυελλα της κουβεντας «η κυπριακη εν γλωσσα τζαι μονο το κομπλεξ της εξουσιας καμνει τους κυπραιους σαν εσενα να καλαμαριζουν τζαι να αγχωνουνται αν μιλουμεν καλα ελληνικα»…

Εχτες εξαναειδα την ειδηση για τα «νεα ελληνικα» σε ένα σχολιο στο TV μανια - για ένα προγραμμα του Σιγμα τζαι την γλωσσα της κυπριακης νεολαιας. Δαμαι εν ηταν ο μικροαστικος καθωσπρεπισμος του κυπραιου που καλαμαριζει για να φαινεται «πολιτισμενος» – εν παραπανω η διεκδικηση της εξουσιας να επιβαλει το σωστο τζαι το λαθος, το επιτρεπτο τζαι το «ακαταληπτο». Τζαι αμα τουτον το «κατι» εν η γλωσσα που μιλουν οι μιτσιοι, τοτε ο λογος των ενηλικων φκαλει τους σχεδον σαν αυτιστικους. Το κειμενο εν του Μαρινου Νομικου – καλαμαρα με χιουμορ που στα δυσπιρκασματα του αποκαλει τον ευαυτο του «εποικο». Το γραψιμο του εν αρκετα καλο αλλα με κολληματα [αντιπαθα λ.χ. παθολογικα την δημοσιογραφο/μετοχο του Σιγμα, ενω συμπαθα, με παθος επισης, την «La Marina» του αντενα, οι υπολοιποι χεστηκαμε γενικως, αλλα τζηνος στην κοσμαρα του επιμενει]..Που την αρχη [παλια νομιζω εγραφε στον Πολιτη] εισιεν κολλημα με τες κυπριακες σειρες – σε μιαν αμιμητη βλακεια στα αρχικα του σταδια εγραψε τζαι κατι αρκετα προσβλητικο για τον Παπαμαρκιδη, αλλα όπως εν το lifestyle «ουλλα πιννει τα, ουλλα καμνει τα γαργαρα» - υστερα που λλιον τζαιρο εγραφε «τι καλα που τον ετιμησαν». Γενικα, όπως κάθε τυπος με καλαμι, αμα εν καταλαβει κατι παει προς την μερκα της ερμηνειας «στραβος είναι ο γιαλος» παρα της υποψιας ότι μαλλον εν καταλαβει [ότι μαλλον «αρμενιζει στραβα»]. Τελος παντων τουτο για το πλαισιο του συγγραφεα τον οποιον μαλλον συμπαθω στο γενικο του υφος…τζαι ο οποιος εν αιχμαλωτος του βλεμματος/καλαμιου του…

Ξεκινα τζαι λαλει ότι 40% [«2 στους 5»] εγραψαν κατω που την βαση στα «νεα ελληνικα» [αλλα εν το συγκρινει με αλλα αποτελεσματα για να ξερεις ιντα που ακριβως σημαινει τουτο, ενώ λλιες παραγραφους παρακατω λαλει ότι «πατωσαν» 65% - φλου reality γενικως] τζαι ότι 524 εδωσαν λευκη κολλα – παλε εν εσιει που ποσους συνολικα [γενικως δηλαδη πιασαρικος αριθμος χωρις πολλην «κυριε ελεησον»]. Παραπεμπει σε ένα κειμενο του Φιλελευθερου, τζαι ξεκινα να συζητησει το προβλημα της κυπριακης νεολαιας με την γλωσσα.

Εσιει χαζιν το στυλ [τζαι το θρασος θα ελαλεν ενας νεαρος/η] οσων ενεν νεοι/μιτσιοι τζαι ξυπνα μεσα τους η αναγκη/επιθυμια για εξουσια. Γοραστε ρε παιθκια κανενα μαστιγιο να σας περασει. Ακου διατυπωση το ατομο:

«ανορθογραφα, συγκεχυμενα και δυσνοητα sms…”,

“…Κυπριοι εφηβοι που μουρμουρουν ακαταληπτες φρασεις…»..

Ε τζαι σιγα ρε Καβαφη..

Εν νακκον κουφο, κατ αρχην, να γραφεις σε ένα εντυπο για το θεαμα τζαι να αθθυμασαι επιλεκτικα ότι το μεσο εσιει δικους του κωδικες τζαι δομη εξουσιας. Εμενα λ.χ. καμνουν μου φοβερη εντυπωση ποσα βλητα υπαρχουν που πασιν τζαι καθουνται σαν ακροατηριο σε εκπομπες για να χειροκτορουν τζαι να παραγουν θεαμα [ηχο που πισκαλισματα δηλαδη, τζαι σωματα παρκαρισμενα σε κερκιδα] για τους ιδιοκτητες των μεσων. Τουτοι εν λαλουν τιποτε – απλα καμνουν χαρουες που εν το αναλωσιμο υλικο για το θεαμα. Τζαι τουτα εν τα σχολιαζει κανενας – θεωρειται «αυτονοητο». Οξα να πω για το αλλο το καρακιτς - τα παναυρκα [show λεγονται] με τες κυριες/κορουες που ποζαρουν ευτυχισμενα σαν γλαστρες - ντεκορ live σωματων σε ένα εμπορικο λογο που ανακυκλωνεται ..Εν τοσο ατσαλα στημενες, τζαι εν τοσο αστεια που γυριζουν λλιον ποτζει, λλιον ποδα που ακομα τζαι ο ερωτισμος του σωματος χανεται…Ασε που αμα πουν να βαλουν τζαι κανενα ηχο ζειμπεκικου, γινεται το ελα να δεις..Ασε άλλη φορα γραφουμε για το οπτικο επεισοδιο «η γλαστρα σαν μαγκας»…Αμα τουτα [κατασκευασμενες εικονες χωρις καν εκφραση, χωρις λογο] περνουν ασχολιαστα, φαινεται μου κουφο να σχολιαζει καποιος έναν οποιονδηποτε γλωσσικο κωδικα. Εσιει τζαι πιο κατω η κακουγουστια [το kitsch] δηλαδη;

Παμε στους μιτσιους στα sms τους τζαι στις «δηλωσεις» τους..

Στελλει καποιος έναν κωδικο μηνυμα με το φορητο οσο πιο συντομα μπορει τζαι μεσα στους κωδικες της καθημερινοτητας του/της – εν τζαι στελλει ο κοσμος sms για να τα διορθωνουν οι φιλολογοι αν εν «ανορθογραφα». Αν καποιος εν καταλαβει καποιο μηνυμα υπαρχουν 2 πιθανα σεναρια: ειτε οντως η διατυπωση εν εν ακριβης [αλλα τουτο μπορει να το κρινει μονο ο αναγνωστης/παραληπτης στον οποιο στοχευκει ο αποστολεας] ειτε ο τυχαιος αναγνωστης/παραληπτης [στην προκειμενη περιπτωση ο ενηλικας, μεσηλικας κλπ] εν ηξερει τον κωδικα.

Που την άλλη αμα ερκεται τζαι βρισκει σε, έναν μαρκουτζι/μικροφωνο ενώ εσου εισαι αρακτος με την παρεα σου, παιζουν διαφορα – ηρταν αραγε τα 15 λεπτα δημοσιοτητας σου; «Να φανω κουλατος», «να…».

Υπαρχει που την άλλη τζαι ο φοβος της εξουσιας [του εσωτερικευμενου φιλολογου]: «να μεν καμω λαθος» [οποτε αυτοπεριοριζεται ο ομιλητης που τον φοβο του εσωτερικευμενου λογοκριτη].

Τζαι υπαρχει [τωρα τελευταια] τζαι το χαλαρωμα που οδηγα σε κωδικες αγνωστους η αδιαφορους για τους μη-εφηβους.

Εν με απασχολει η συγκεκριμενη εκπομπη για τουτο εν την αναφερνω καν – το ζητημα εν εν η εκπομπη αλλα η γλωσσικη εξουσια. Ο Νομικος καταλαβει τζαι αναφερει την ουσια του ζητηματος – οι παραπανω κυπραιοι [μιτσιοι τζαι μεγαλοι] μιλουν στην καθημερινοτητα τους κυπριακα, αρα σκεφτονται [κωδικοποιουν τζαι επεξεργαζονται τες σκεψεις/αισθηματα τους] κυπριακα, τζαι αμα βρεθουν μπροστα στην εξουσια [εξετασεις, μικροφωνα] μαχουνται να καλαμαρισουν – τζαι αμα γραφουν ιδιως η συνταξη εν πασανακατη. Για τουτο πολλοι φουνται το γραψιμο τζαι αντιπαθουν το θκιεβασμα βιβλιων. Τζαι νομιζω οτι η ουσια της εκπαιδευσης επρεπε να εν τουτη: να τους καμει να χαλαρωσουν με την γλωσσα γενικα, να δουν ότι γινεται αποδεκτη η δικια τους εκφραση/δημιουργια για να μπορεσουν μετα να μπουν τζαι σε αλλους κωδικες, άλλες μορφες εκφρασης – με την αξιοπρεπεια του δημιουργου οϊ με την δουλοπρεπεια του ιθαγενη που υποταχτηκε. Όπως εν τωρα η κατασταση η εννοια «γλωσσα» στους παραπανω μιτσιους [τζαι οϊ μονο] φαινεται να τους αθθυμιζει τα κυρηγματα [που αναπαραγει τζαι το lifestyle τωρα χαρω σε] που ακουουν που το σχολειο, που τους μεγαλους – κάθε γενια νεων κυπραιων τα τελευταια 100 χρονια μεγαλωνει με την κατηγορια ότι «μιλα λαθος». Οποτε αντιδρωντας με αξιοπρπεια μια μεγαλη μεριδα ασχολειται με κωδικες που εν χρειαζονται εξετασεις στα ελληνικα. Φκαλλωμεν χημικους, μηχανικους, ζωγραφους.

Τζαι σαρκασμο για το καλαμαρισμα στην καθημερινοτητα.

Το ότι επιμενωμεν να μιλουμε κυπριακα τζαι το ότι η κυπριακη εν εξαφανιστηκεν εν ισως το πιο γοητευτικο πραμα το οποιο υπαρχει σε τουτην την χωρα.

Εν πιο ευκολο σημερα [με βαση τζαι τες μετατοπισεις στες επιστημες] να «δειξεις» την διαπλοκη γλωσσων τζαι κοινωνικων δομων.. Τζαι το οτι η γλωσσα εν εν «ενας» «σωστος» κωδικας αλλα μια ανοικτη διαδικασια επικοινωνιας [ με ευμεταβλητους κωδικες] που αλλασει αναλογως εποχης, κοινωνικης ταξης, περιοχης κλπ.»

Αλλα εσιει τζαι το καθημερινο την γοητεια του..Αρεσκει μου το σιοκ στα προσωπα αμα λαλω ότι η κυπριακη εν γλωσσα τζαι οϊ διαλεκτος – αλλοι νοιωθουν λυτρωση τζαι αλλοι πανικο. Οσοι αθθυμουνται τες αλλαγες των αθηναικων γλωσσικων εξαγωγων [μιαν η σωστη γλωσσα ηταν η καθαρευουσα, υστερα εγινεν τζαι η δημοτικη γλωσσα] ξερουν στο βαθος [γιατι το εζησαν] ότι τζηνον που καθοριζει την «γλωσσα» [απεναντι στην «διαλεκτο»] εν η εξουσια. Η γλωσσα εν η διαλεκτος που επιβαλει το κρατος σαν η επισημη/σωστη γλωσσα. Τζαι τουτον ενεν μονο για να υπαρχει ενας ενιαιος κωδικας : τουτη η επιβολη ηταν τζαι ενι ενας βασικος μηχανισμος αναπαραγωγης της εξουσιας – τζηνων που ξερουν απεναντι σε τζηνους που [ταχα μου] εν ηξερουν, τους πλουσιους απεναντι στους φτωχους, τους πολιτισμενους [ας πουμε] απεναντι στους βαρβαρους, τους χωρκατους κλπ….

Τζαι εν δαμαι που αθθιζει η μικροαστικη υστερια για την [γενικα] καθαροτητα, το σωστο, το καθωσπρεπει…

Να ξεχασει κανενας την γελοιοτητα του Μπαμπινιωτη όταν τον εφερναν δακατω στες αρκες της δεκαετιας του 90 για να επισημοποιησει την λακκοποιηση των Λατσιων τζαι την αγλαγκοποιηση της Αγλαντζιας; Ηταν επιστημη τζηνον τον ρεζιλικκι; Τοσον εν τζαι το credibility της επισημης γλωσσολογιας…

Κατά συνεπεια τουτον που αξιολογουν οι εξετασεις ενεν η ικανοτητα των ατομων να επικοινωνουν τζαι να εκφραζονται – αλλα κατά ποσο μπορουν να αποδωσουν/εκφραστουν σε ένα συγκεκριμενο γλωσσικο κωδικα [νεα ελληνικα] με βαση καποια επισης συγκεκριμενα ερωτηματα - για λογοτεχνια λ.χ.. ..Τζαι εν καμνεις έναν πλασμα να αγαπησει την λογοτεχνια με το ζορι..Εσιει τζαι έναν ερωτικο υποστρωμα η υποθεση..Τζαι ατε να το πιασεις με τα κολληματα στην «σωστη γλωσσα» τζαι τις εξετασεις…

Αν οι νεοι επικοινωνουν σε ένα κωδικα που φαινεται ριζικα νεος ακομα τζαι για την νεανικη κουλτουρα, τοτε το ερωτημα εν πρεπει να ενι «μα ινταλως εν να τους καμωμεν να μιλουν σωστα», αλλα γιατι αλλασσει η γλωσσα.. Υπαρχει κατι νέο που γενιεται; Υποψιαζομαι ότι η κυπριακη σαν γλωσσικο συστημα ζει σημερα μιαν μεταμορφωση [τζαι οϊ μονο στο επιπεδο της νεολαιας]…Ανακατωνονται λεξεις αγγλικες με ελληνικες [με προτιμηση στην αργκο], ενώ πουκατω που την επιφανεια υποψιαζομαι τζαι ένα σταδιακα αναδυομενο υποστρωμα σλαβικων τζαι αραβικων εκφρασεων. Τζαι τουτη η μεταμορφωση που γινεται λογω εισροης αθρωπων, συμβαινει σε μιαν εποχη που αλλασσουν δραματικα οι ισορροπιες των μεσων επικοινωνιας – η εμφανιση των εξατομικευμενων μεσων [όπως το ιντερνετ τζαι τα φορητα τηλεφωνα] δημιουργουν έναν νέο τεχνολογικο πλαισιο για το γλωσσικο ανακατωμα.

Οι νεοι εν ο ασυνειδητος φορεας τουτης της γλωσσικης μεταμορφωσης..Τζαι αν το εκπαιδευτικο συστημα θελει να ασχοληθει εν πιο πρακτικο να δει την πραγματικοτητα – αλλα από οτι ακουσα καποιοι ονειρευκουνται ακομα την επαναφορα των αρχαιων.

Κοινως: «Που σου νεφκω που παεις»…

Οποτε αντι ο σχολιαστης του περιοδικου του Φιλελευθερου να φακκα γυρον του πακαρη για να καταληξει στο απωθημενο του [ότι το Σιγμα κερδιζει στην τηλεοπτικη σκηνη δινωντας εμφαση στην «τοπικη ιδιοσυγκρασια» - ενώ το Μεγα, ας πουμε, επατωσεν παρα τις εισαγωγες] θα ηταν πιο χρησιμο [τζαι για το στυλ τζαι για το δειν] να δει καποιος την πραγματικοτητα – τι λαλουν τουτες οι σειρες στους κυπριους ιθαγενεις; Γιατι εν επαιξεν στην Κυπρο το «παρα πεντε» [παρα την προβολη που εισιεν]..Αμπα τζαι το θεμα ενεν η αξιολογηση των γλωσσων [η του χιουμορ] αλλα η διαφορα κουλτουρας; Γιατι στα top ten της AGB τουτην την εφτομαδα στην Κυπρο εισιεν 3 θεσεις για τον αγωνα Τουρκιας-Κροατιας αλλα οϊ για την Ελλαδα-Ισπανια;

Το να ταυτιζεται καποιος τζαι να αναπαραγει με δουλοπρεπεια την εξουσια στην κοινωνια στην οποια ζει, εν το ιδιο μιζερο με το να απορριπτει την ζωντανη εμπειρια τζηνης της κοινωνιας γιατι ταχα μου υπαρχει μια άλλη κοινωνια που εν ανωτερη – τζαι στην οποια πρεπει να μοιασει.

Εν η ιδια δουλοπρεπεια τζαι η ιδια αναγκη για προβολη/επιβολη μιας εξουσιας πανω στους ιθαγενεις.

Τζαι η κυπριακη εν ο χωρος που αντισταθηκαμεν…Μπορει να μεν θελουμεν να αποδεκτουμεν τον εαυτο μας..Αλλα ο ηχος της αξιοπρεπειας μας εν επισης γυρον μας…Εστω τζαι σαν αποσπασματα ηχων…

Υπογεια ρευματα

[ανταποκριση που τον Υψωνα τζαι το feeling θκυο διονυσιακων εξοδων]

Τουτη η εφτομαδα εξεκινησε με έναν σφιξιμο στο στομασιη τζαι ετελειωσεν με μιαν διονυσιακη ενατενιση σε φοιτητικη συγκεντρωση…

Που μου ανοιξεν λλιον το δειν..

Την Δευτερα ετηλεφωνησεν μου ο Πετρος. Υπηρχε ενας σχεδον συνομωτικος τονος στην φωνη του.

- Ακουσες ιντα που εγινεν στον Υψωνα;

Εν ειχα ακουσει τα νεα…Ειπεν μου ότι εγιναν επιθεσεις εναντια σε ξενους εργατες. Ότι εισιεν κοσμο που επηεν στο νοσοκομειο.

Η εικονα αφηνιασμενων νεαρων που δερνουν ανυπερασπιστους αθρωπους ταρασσει τα νευρα μου τζαι καμνει το σωμα μου να δινεται κομπους. Το μονο που μου ερκεται απ’ευθειας εν η σκεψη γιατι εν εβρεθηκαν καποιοι να τους σταματησουν. Φκαινει μου ένα ειδος βιας σαν αντισταση…

- «Ραφτιν που το θελουν»

Ναι εν διεκδικω βραβεια μη-βιας, εν γεγονος…

Η εικονα που κατακλυζει το σωμα τζαι την ψυσιη μου, σε ετσι φασεις, παει πισω στην δολοφονια του Σαββα Μενοικου το 58. Ενα τσουρμο ροκολοι, του κατηχητικου φανταζομαι αφου ηταν τα κοπελλια της ΕΟΚΑ, να σκοτωνουν με τις πετρες έναν ανυπερασπιστον αθρωπο γιατι ειπαν τους ότι εν που τους δικους τους, γιατι εν υποταχτηκεν. Τζαι αν υπαρχει ένα πραμα που μου εμεινεν εντονα που τζηνην την ιστορια εν η λογοτεχνικη μεταφορα του παραπονου στο τελευταιο βλεμμα του Μενοικου: για την δειλια οσων εν ετολμησαν να αντισταθουν, να μιλησουν.

Που την αλλην η ειδηση εφανηκεν μου τζαι νακκον κουφη, παραξενη..Φακκω κανενα γυρον μερικες φορες που τον Υψωνα γιατι εχω έναν φιλο που φτανει που τζηπανω. Τα vibrations που επιανα [τζαι πιανω] περπατωντας μεσα στο χωρκο, εν μου εδιουσαν ετσι εικονα. Αν υπαρχει κατι που μου εφανηκεν να διαφοροποια την τοπικη κοινωνια ηταν η σχεση τους μιτσιους με τους μεγαλους – εν ενδιαφερον ότι στον κεντρικο δρομο, ας πουμε, εκτος που τους ιστορικους συλλογους τους αριστερους τζαι τους δεξιους, υπαρχουν τζαι κεντρουθκια για τους μιτσιους. Η μονη πηγη ρατσισμου που εμπορουν να σκεφτω ηταν έναν κεντρουι/συλλογος των οπαδων του απολλωνα [πριν κανενα χρονο ειχαν τον οι μιτσιοι της ΑΕΛ – αλλα αλλασουν οικηματα ευκολα οι μιτσιοι, εν πιο mobile σαφως] που εσιει ποξω 2 ελληνικες σημαιες. Αν κρινει κανενας που τα συνθηματα στες κερκιδες, το κοκτειλ της γαλανολευκης με την μαππα εκφραζει εγκεφαλικα κολληματα τζαι ψυχολογικα απωθημενα, που το καμνουν σαφως εν δυναμει υποπτο για ρατσισμο. Αλλα πανω στα διακοσμητικα του χωρου εν φανερη η συγχιση των εικονων/signs που απλα υιοθετουνται για να γεμωνουν κενα παρα σαν συμβολα ταυτισης – στην πορτα υπαρχει η εικονα ενος τυπου με μαντηλι στο προσωπο που αθθυμιζει μαλλον ειτε παλαιστινιο [μπορει να εν που τον τζαιρον των ιρακινων στον απολλωνα] ειτε δυτικο αναρχοαυτονομο, παρα τους κουρεμενους της «χρυσης αυγης».

Τελικα το οικημα εν εισιεν σχεση με το επεισοδιο – η τουλαχιστον αμεση σχεση, γιατι μιτσιοι που εσυναχτηκαν ηταν βασικα φιλοι των «πρωταγωνιστων» παρα ιδεολογικοι συμμετεχοντες. Αλλα ετσι για να καταγραφει η συνολικη εικονα, αφου ειπαμεν να τον παιξουμε ανταποκριση…

Την αλλην ημερα που εθκιεβασα την ειδηση στες εφημεριδες εκαμεν μου εντυπωσην ο στοχος: οι τραυματιες ηταν ουλλοι λευκοι-ευρωπαιοι. 2 βουλγαροι, 1 ρουμανος, 2 εγγλεζοι [τζαι κατά συνεπεια η Cyprus Mail εισιεν το πρωτην ειδηση]. Η αιτια εφανηκεν μου «καθησυχαστικη» – ειχαν τσακωθει καποιοι μιτσιοι με καποιους βουλγαρους [μαλλον εφααν τες] οποτε αποφασισαν να φκαλουν τα απωθημενα τους στους τοπικους ξενους. Εμοιαζεν παραπανω με συμπωμα εφηβικης ανομιας παρα σαν μια οργανωμενη ρατσιστικη κινηση. Αθθυμηθηκα το 1986 που εγιναν τα επεισοδια εναντιον των Λιβανεζων στην Γερμασογεια – μια ειδηση, ψιθυρος ότι εγιναν επεισοδια [που εθιξαν πε τζαι καλα τον αντρισμο των ιθαγενων] στην Αγια Ναπα, επυροδοτησαν μιαν μιτσιαν εκρηξη στην Γερμασογεια. Πιο παλια ετσακωνουνταν η πανω με την κατω γειτονια σε ένα χωρκο – σημερα φανταζομαι το αντιστοιχο εν οι οπαδοι των ομαδων στον φουρπο.

Υπηρχεν βεβαια τζαι το συνθημα «εξω οι ξενοι από τον Υψωνα». Για οποιον ξερει το χωρκο τζαι την ιστορια του, το συνθημα εν μαλλον ένα που τα signs που μπορει ευκολα καποιος αρθρωσει γιατι υπαρχει στα περιξ [στην μεταμοντερνα του εκδοχη εκφραζεται που τα τοπικιστικα γραφφιτι τους μιτσιους], αλλα το νοημα του εσιει χαθει σαν εκφραση της υλικης πραγματικοτητας. Ο Υψωνας εν έναν χωρκο που «αστικοποιηθηκεν» ιδιομορφα – εν υπηρχε ενας τοπικος συνοικισμος ο οποιος να μεγαλωσει με το ανακατωμα των αθρωπων που ερκουνται που διαφορα αλλα μερη/χωρκα. Όπως εν τα αλλα προαστεια της Λεμεσου. Οι κατοικοι του Υψωνα εν απογονοι μιας ιδιορυθμης «νομαδικης» δομης – εμετακινουνταν αναμεσα στις τοποθεσιες Λοφου- Υψωνας αναλογως της εποχης του χρονου. Η βαση τους πριν τα μεσα του περασμενου αιωνα ηταν η Λοφου – που την δεκαετια του 1930-40, όμως, αρκεψαν οι νεοι να μεινισκουν στον Υψωνα τζαι σιγα το χωρκο στα βουνα εγκαταλειφθηκεν. Τουτη η εμπειρια της κλειστης κοινοτητας που εμεταφερθηκεν πακετο στην πολη, ενισχυθηκε που το γεγονος ότι το χωρκο εταφτιστηκε στην ευρυτερη συλλογικη συνειδηση της Κυπρου με την ιστορια της συμμοριας των Ζαχαριων που αφησαν ένα διπλο «βαρος» στην κοινοτητα: μια εσωτερικη συνομωσια σιωπης για το παρελθον, αλλα τζαι μιαν εξωτερικη εικονα που εσημαινε κατι βιαιο, παρανομο…

Σε ετσι πλαισιο ο γερος του φιλου μου ακομα λαλει «ηρτεν ενας ξενος στον καφενε», τζαι το «ξενος» μπορει να σημαινει μη-κυπραιος αλλα μπορει καλλιστα να σημαινει τζαι μη-χωρκανος.

Οποτε το «εξω οι ξενοι που τον Υψωνα» εν εφκολα διαθεσιμη ατακα – αλλα χωρις περιεχομενο. Το χωρκο εν γεματο ξενους – ο παλιος πυρηνας [καμαρουες που ηταν σπιθκια 2 γενιες πριν] εσιει βασικα νοικιαστει σε ξενους εργατες. Τζαι θωρεις παντου «ξενους» – ανατολικους, βορειους, δυτικους…Σε διαφορες εκδοχες χρωματων..Στον Υψωνα λ.χ. εγνωρισα την πρωτη βιετναμεζα στην Κυπρο – με έναν υπεροχο καπελλο που μου αθθυμιζεν τον «θειο Χο»…

Εβρεθηκα με τον φιλο μου που τον Υψωνα την Τεταρτη. Ειμαστεν σε μια παρεα, της δουλειας, που εχαλαρωνεν. Το κρασι εβοηθαν σιουρα αλλα ενοιωθες γενικοτερα τζηνην την ενεργεια που καμνει τους αθρωπους πιο ανετους με τον αλλον, τον διπλανο.. πιο δεκτικους στο αγγιγμα, πιο ερωτικους θα ελαλουσαμεν σε άλλες φασεις τζαι άλλες εποχες. Εν φκαινω συχνα εξω το τελευταιον τζαιρο – οι πιο προσφατες μου προσπαθειες εδωκαν πανω σε ένα παραξενο κλιμα υπερβολης..Στα παντα – στον ηχο της μουσικης που εν σε αφηνε να πεις κουβεντα, στα ντυσιματα που επροσπαθουσαν να εν ερωτικα τζαι εφαινουνταν μου Kitsch, στις προσπαθειες να εν ο κοσμος κατι που εν ενι..σφικτος κοσμος που εθελεν να φανει αντι να χαλαρωσει..

Μπορει τζαι να εκοτζιακαρεψα δηλαδη..Αλλα νομιζω οι αντενες μου πιανουν ακομα ποτε η ερωτικη ενεργεια των πλασματων τζυλα ανετα, σαν αγγιγμα στο σωμα, τζαι ποτε το κλιμα εν ψευτικο – όπως τα φιλια που διουν στον αερα οι τυπισσες που συμπεριφερονται με σαβουαρ βιβρ..

Τελος παντων..ποτζιει ποδα η κουβεντα με τον φιλο μου εξαναηρτεν στους μιτσιους στον Υψωνα. Εγελασεν

- Εμαθα το σκηνικο τελικα…Ξερεις ποιοι ηταν οι πρωταγωνιστες;…οι μιτσιοι που εκουρτισαν τους αλλους 20; Εν θκυο παιθκια μεικτης οικογενειας – ο ενας γονιος εν αραβας τζαι η άλλη κυπραια..

- Οποτε εβαλαν τα με τους «ευρωπαιους»;

- Όπως λαλει τζαι ο γερος μου..

Η πραγματικα δημοσια ιστορικη διασταση των γεγονοτων ηταν ακριβως καπου δαμαι – ότι δηλαδη εν ισως η πρωτη φορα που μια εκρηξη δυσφοριας εναντια σε ξενους εστραφηκεν συνειδητα απεναντι στους λευκους ευρωπαιους – τζαι ο στοχος εν ηταν μονο οι ανατολικοευρωπαιοι ..Διοτι προφανως αν οι μιτσιοι εθελαν να φκαλουν τον ρατσισμο τους «κτυπωντας οποιον εβρισκαν μπροστα τους» όπως το εισιεν ο δραματικος τονος των ΜΜΕ, ο πιο ευκολος στοχος ηταν να ενι οι μελαχρινοι [αντρες τζαι γυναικες] που μεινισκουν επισης στο κεντρο του χωρκου. Αλλα το focus ηταν σαφως αλλου…

Το επεισοδιο εχαθηκεν που τα ΜΜΕ σχεδον αμεσως…Εκαταχωρηθηκεν στα πλαισια της εφηβικης εκτονωσης που παει προς την βλακεια – γιατι για να θελεις να σπασεις τα πραματα καποιου, διοτι εδερεν σε [εσενα η τον φιλο σου] καποιος που την χωρα του, μαλλον οι στροφες του νου σου εν καμνουν κανονικη διαδρομη…ελλειπτικη λογικη ροη ας πουμε…

Αλλα υπαρχουν τζαι θκυο υπογεια σημαινομενα…η εικονα του λευκου που ως τωρα ηταν κωδικοποιημενη σαν κατι το ανωτερο [ ο τουριστας, ο ευρωπαιος] αρκεφκει να χανει την αιγλη της..Τζαι γινεται επισης στοχος μιας τοπικης δυσφοριας. Που την άλλη, η ολη σταση του χωρκου μετα, αλλα τζαι το απορημενο βλεμμα της κοινωνιας [εστω τζαι στην Kitsch εκδοχη των ΜΜΕ] δειχνει επισης την διαχυση των “αλλων” στην καθημερινοτητα μας…

Εν σε τουτα τα υπογεια ρευματα [ειτε της δυσφοριας, ειτε της διαχυσης] που εν καλα να γυρευκουμε τες δυναμικες [της προοπτικων αλλα τζαι των κινδυνων] των διαδρομων του μελλοντος…

Ο φιλος μου αφηκεν με μονο μου να γυρευκω τον τυφλοποντικα της επαναστασης..Ηρτεν τζαι εκατσεν διπλα μου ο Πετρος που αρκεψεν να μου λαλει για το νέο του ερωτικο παθος… στο βαθος το πραγματικο του παθος εν η από-πλανηση της «αγνοτητας»…κατι σαν μια διαδικασια ψυχαναλυσης μεσα που το ερωτικο σωμα αντι την παρλα... ερωτευκεται συνηθως πιο μιτσιες του..η πιο «αθωες»…τζαι ο στοχος εν έναν ειδος ερωτικης ωριμοτητας μεσα που την ηδονη…

Ακουα τον τζαι εχαμογελουν..το παθος της από-πλανησης σαν απελευθερωση εν ενδιαφερον βιτσιο οντως..

- Ναι ατε πε το..λαλει μου αφου εφκαλε το παθος του με τες λεξεις …

- Νομιζω τωρα εισαι στο κεφαλαιο «ο ερωτισμος, η από-πλανηση, τζαι η διαφθορα της Ευγενιας» στον μαρκησιο Ντε Σαντ…Θαυμαζω την αντοχη σου ωρες ωρες ρε φιλε… Υποψιαζομαι ότι το να προσπαθεις να πεισεις τον κοσμο για τον ελευθερο ερωτα, εν σιηροτερο σκορσο παρα να εισαι ανταρτης πολης - ο Κουφοντινας, ας πουμε, την ωρα που ειχαν συλλαβει ουλλους τους αλλους της «17^ης του Νιοβρη»..Που φκαλεις ακρη;…Φκαλλεις ακρη; Πρωτα εν το φλερτ, το ανοιγμα στο παθος, υστερα το δοσιμο, τζαι υστερα ξεκινα τζηνον τον φκιολι της ιδιοκτησιας…της ζηλειας..Εν σου φαινεται ωρες ωρες ότι απελευθερωνεται το σωμα για λλιον τζαι υστερα παει πισω στην πειθαρχια της μονογαμιας που του εμαθαν; Κατι σαν επιστροφη στην υποταγη;…

Ο Πετρος εχαμογελασεν….Θα τα εκαταφερνε η συμβολικη του Ευγενια τουτην την φορα να ξεφυγει που το παρελθον; Να διεκδικησει μονη της τες ηδονες του σωματος αντι την ασφαλεια…;

- Που ξερεις, λαλει μου στο τελος, μπορει η τεχνη στην « φιλοσοφια στο μπουντουαρ» να φκει το ιδιο επαναστατικη με την επιθεση στην Βαστιλλη…

- Ο καθενας με τον πονο του…

Την Παρασκευη επηα να δω μιαν φιλεναδα μου, τζαι εβρεθηκαμε σε μια συναντηση φοιτητων..Καθως οδηγουν εσκεφτουμουν ιντα φαση να εν τζαι τουτοι οι μιτσιοι που αναγιωνουνται τωρα…Οι μιτσιοι στον Υψωνα αναπαραγαν τοπικες παραδοσεις τζαι επειδη ελειπαν τους οι λεξεις τζαι τα συμβολα εκφραζαν έναν ρατσισμο που ηταν αντιθετος με την εμπειρια τους. Οι μιτσιοι την Παρασκευη ηταν αλλωσπος. Πιο μεγαλοι, αλλα μεταξυ τους υπηρχεν παλε τζηνη η γλυκαδα του ερωτισμου που ειχα ζησει τζαι την Τεταρτη με την παρεα στην δουλεια.

Εχω εμμονες – λ.χ. επειδη εταραξαν τα νευρα μου την προηγουμενη φορα που επιασαν οι καλαμαραες του γιουρο [συνδρομο – οι ελληνικες σημαιες σε λαθος τοπους/χωρες] τουτην την φορα ημουν ψημενος/εθελαν να χασουν…Ο Λυσσαριδης εφτιαξεν μου αλλην εμμονη – κάθε φορα που τον ακουω να λαλει τες ιδιες μαλακιες που λαλει για δεκαετιες, τζαι υστερα συμπληρωνει [αμα λαχει] ότι το να εισαι νεος εν εν θεμα ηλικιας «αλλα πως νοιωθεις», φορω τα..Ελεος, νισαφι πκιον..Οποτε, ειμαι αποφασιστικα τζαι συνειδητα μεσηλικας – αμα γενω 50 θα καμω παρτυ. Εν τζαι γενικοτερο το ζητημα – σε τουτην την εποχη του σιαμαλισματος του «αιωνια νεου», το ειρωνικο χαμογελο που αρνειται να ανηκει σε τουτον το παναϋρι, κουβαλα κατι που τες παλιες αζινες…

Ο τυφλοποντικας της ιστοριας , εριζωσεν μεσα σου , λαλει μου ωρες ωρες ο Πετρος..

Οποτε αμα εβρεθηκα με τους μιτσιους εθωρουν γυρον να δω ..Να πιασω το feeling μιας αλλης εποχης, μιας αλλης γενιας. Υπηρχε έναν αναλαφρο κλιμα που αρκεψεν να με πιανει σιγα σιγα. Ηταν τζαι η μουσικη πιο ηρεμη τζαι καθως το κρασι ανοιεν τις διαδρομες για τον Διονυσο, ενοιωσα μετα που παρα πολλυν τζαιρο ένα αισθημα γλυτζιας νοσταλγιας αποσπασματων εφηβικης μνημης χωρις τα νευρα που μου προκαλει η ατακα του Λυσσαριδη – αθθυμηθηκα που στο προηγουμενο κειμενο του blog εσκεφτουμουν αν εμπορεν ο ρομαντισμος να μεταλλαχτει σε ένα ειδος ερωτισμου που να λειτουργα σαν χαδι αλλα τζαι σαν ανατροπη…

Οι μιτσιοι εφαινουνταν να ειχαν κομμαθκια που μιαν εποχη που εξερα…Υπηρχε μια απλοτητα τζαι χαλαροτητα στα σωματα…Στο αγγιγμα τους..Στο δειν…

Η παιχνιδιαρικη εικονα της χιππικης αθωοτητας…

Τζαι που την άλλη ενα ειδος παθους/διψας για γνωση.. Σωματα που εμοιαζαν να παλλουνται με μια ανατολικη μαγκια τζαι χαριν οπως τα εδιαπερνουσε ο ρυθμος τζαι ο ερωτισμος της μουσικης..

Το ερωτικο σωμα τζαι το αφοπλιστικο βλεμμα..

Προσωπα που εψαχναν ισορροπιες, φλερτ, εκτονωση..ακομα τζαι η μοναξιασμενη θλιψη εισιεν έναν ειδος γοητειας – σαν μνημη μεταβατικοτητας εστω…

- Λαλεις να εχω visions; λαλω της φιλεναδας μου…Φταιει ο Διονυσος τζαι το κρασι..

- Μπορει…αλλα παντα εισιες το.. Αρεσεν σου, εν ενι;

- Λαλεις να εν επικινδυνο;

- Μπορει να εν τζαι ένα συμπτωμα…

Γυρον μας ηταν η παλια Λεμεσος που πριν καμιαν δεκαπενταρκα χρονια εμαχουμαστεν να την σωσουμε που την μανια του τσιμεντου…Τον τζαιρο της εποχης του Χατζηπαυλου που τα διατηρητεα ηταν «χαλαμαντουρα» που επρεπε να ππεσουν γιατι ηταν γεματα «ποντικους» κατά τον τοτε υπουργο..…

- Μπορει να διασταυρωθηκαν οι υπογειες διαρομες στο υποσυνειδητο μου, λαλω της…

- Μπορει..Αθθυμασαι;..καπου τζιαμαι πιο κατω ηταν το ΡΕΚΑΛ το σινεμα…Τζιαμαι ειδα για πρωτη φορα το «Rebel without a cause»….τζαι το πρωτο μου πορνο…

- Τζαι εγω ειδα τζιαμαι το «Easy Rider»…

- Παμε στο μπαρακι…ποψε ηταν να βαλουν το «Bonnie and Clyde» στο dvd….

- Ξαφνικα νοιωθω ότι θελω να δω το «Harold and Maude”…

- Εξυπνησεν μεσα η Maude οξα ειδες τον Πετρο σε ρομαντικη εκδοχη;

- Μπορει..Αλλα νομιζω ότι θελω να εσιει τζαι μιαν φοραν κατι σαν happy end η δεκαετια του 60..σαν ιστορικη συνεχεια

Ρομαντισμος τζαι παραβατικοτητα στο θεαμα

[ο ερωτισμος τζαι τα διληματα του στες κυπριακες τηλεοπτικες σειρες]

Μπορει να εν τζαι η επιθυμια..αλλα εχω την εντυπωση ότι τον τελευταιο τζαιρο, θκιεβαζω πολλα παραπανω κυπριακα που πριν..εν τζαι τα μπλοκς σιουρα, αλλα ακομα τζαι στες εφημεριδες υπαρχει ένα σιαννον χαλαρωμα…γιατι εν σημαντικον; Αν τα κυπριακα ηταν μια επισημη γλωσσα που την εδιδασκαν στα σχολεια, εν θα με απασχολαν το θεμα..ξερωντας τα χουγια μου, μαλλον ηταν να καμνω χαζιν κάθε φοραν που επαραβιαζετουν κανενας κανονας – όπως καμνω τωρα καθε φορα που θωρω παραβιαση της ιεροτητας της ελληνικης γραμματικης τζαι ορθογραφιας…

η υπονομευση της εξουσιας εν τα κομμαθκια που συγκροτουν τα ορια της αθρωπινης ελευθεριας…

Η τηλεοραση σαν μια πρωτογονη μορφη της ηλεκτρονικης επικοινωνιας [σαν μονολογος, σαν επιδειξη εξουσιας οσων την ελεγχουν, σαν το υστατο δειγμα του μικροαστικου καθωσπρεπισμου] φαινεται να αγνοει ακομα τις προοπτικες της σαν μεσο…η αναποδα τζηνοι που εχουν τον ελενχο σαφως κρατουν την σε ένα σταδιο χειραγωγησης…

Οποτε όταν σε τουτο το εργοστασιο παραγωγης θεαματων της εξουσιας, διεισδυει το απαγορευμενο, τοτε υπαρχουν 2 πιθανοτητες..

1. ειτε τα υπογεια ρευματα αναδυονται σε μια στιγμη ρηξης με τις υπαρχουσες δομες εξουσιας..
2. ειτε αρχιζει η αφομοιωση του απαγορευμενου, του εν δυναμει εξεγερσιακου..

στην περιπτωση της κυπριακης γλωσσας μπορει να εν τζαι που τα θκυο νομιζω..οποτε σαν ειδος αποσπασματος της καθημερινοτητας που διεσδυει στον δημοσιο λογο της εξουσιας/θεαματος, τα τηλεοπτικα εργα στην κυπριακη εν τζαι νακκον ο «αναστεναγμος της καταπιεσμενης υπαρξης» όπως ειπεν για την θρησκεια ο καρολος..

τουτην της σαιζον υπηρξαν σαφως 3 κυπριακα σηριαλ που εκερδισαν τις εντυπωσεις..

το «μιλα μου» σε στυλ «βασιλικης» εδειξεν την ικανοτητα της δημιουργικης ομαδας γυρω που τον τσιακκα…

το «γενιες της σιωπης» εν εν απλα δειγμα θεαματος – είναι μια πολλα καλη μεταφορα μυθιστορηματος [με την δικια του σημασια για την γυναικεια κουλτουρα] σε στυλ «ταινιας εποχης»..που τα καλα παραδειγματα του ρικ..

ομως τζηνον που μου ετραβησεν το ενδιαφερον ηταν το «την πατησα»…ο λωρης/αντωνης παντα αρεσκεν μου…τζαι περσι αρεσκε μου τον «7^ο κλειδι» παρα τες τζηλιες που εκαμνεν..εν παω θεατρο τζαι οι τηλεοπτικες σειρες εν ο κυπριακος μου κινηματογραφος – τζαι ο λωρης πιστευκω εν σημαντικη μορφη…

όπως τζαι η χριστιανα αρτεμιου…

αλλα τζηνον που θελω να σχολιασω εν τη κουλτουρα της ερωτικης καθημερινοτητας που αναπαριστα το θεαματικο αποσπασμα….

Φαινομενικα εν μια ρομαντικη ιστορια..τζαι μαλιστα σε στυλ πλουσια-φτωχος…αλλα το παραδοσιακο σεναριο μεινισκει τζιαμαι..το σηριαλ εν σαφως μεταμοντερνο με αρκετα στοιχεια παρωδιας..το εργο διανθιζεται που day dreamings του λωρη που μου εθυμισαν το billy liar της δεκαετιας του 60..αλλα τζαι οι 2 ερωτευμενοι εν βασικα αφελεις τζαι οι θκυο..ο λωρης μεινισκει ακομα με την «μαμα του» [, εν παει με γεναιτζες γιατι περιμενει τον ρομαντικο ερωτα]..αλλα εν τζαι ατσουμπαλος…κατι σαν τσαρλυ τσαπλιν..η μαλβινα εν καλη γλυτζια κορουα με γοητευτικα αφοπλιστικο χαμογελο [που μονο του έναν plus της σειρας], αλλα εν σαφως η προστατευομενη «πριγκιπισσα» του παπα που εν πολλοκαταβει ιντα που γινεται γυρον της..οπως το κερατωμα της που την καλλιτερη της φιλη..

Το ότι παιζει τουτος ο ρομαντισμος μπορει εν τζαι νοσταλγια για μιαν πιο γλυτζιαν εποχην…αλλα ο περιγυρος λαλει επισης ότι η πραγματικοτητα εν ριζικα πια διαφορετικη…γυρον υπαρχει μια διαχυτη κριση της μονογαμιας – μια πολυγαμικη ρευστοτητα στους ερωτικους συντροφους..που εμφανιζεται βεβαια σαν παραβατικοτητα – ειτε του μαλακα ειτε με χιουμορ.…

αμα η ανομια γινεται πλειοψηφικη ακομα τζαι οι συντηρητικοι κοινωνιολογοι πρεπει να παραδεκτουν ότι υπαρχει κριση..τουτη η κριση φαινεται τζαι στο «ζωη ποδηλατο» που επερασεν [στην «ακροαματικοτητα»] το «δειξε μου τον φιλο σου» χωρις κατ’ αναγκη να εν καλλιτερο… εδωκεν όμως εμφαση στην ερωτικη παραβαση…στον εξωσυζυγικο ερωτα… το ιδιο τζαι στο «την πατησα»..γυρον που την μαλβινα [ ο χαρτωμενος της] τζαι τον λωρη [ο κουλλης – ένα εξαιρετικο πλαισιο ηθοποιου για το «χαμενο» υφος του λωρη] υπαρχει πολλη γαμησι…

Τζηνοι μονον εν αγαμητοι..

Εν τουτη η αντιφαση αναμεσα στις ηθικες αξιες που υπαρχουν [τζαι τις αναλογες δομες του συναισθηματος] τζαι την κριση τους στην ρευστη πραγματικοτητα, που καμνει το «μιλα μου» ετσι επιτυχια…ναι η μπεμπεδελη εβαλε νεον πηχυ για το τι είναι καλη τηλεοπτικη ερμηνεια, αλλα η ουσια του φιλμ/σειρας εν τα συνεχη ηθικα διλληματα…. αν τσιακκας δια στην γεροντισσα την σοφια, ο ιδιος [αφουγκραζονος το κοινο του] δημιουργα συνεχως νεα διλληματα τζαι τραγωδιες που επιβεβαιωνουν [για οσους θελουν να το δουν τζαι ετσι] τον ντολστογιεφικο πατερα της οικογενειας…

Να κλεισω με ένα τεκμηριο που τες εφημεριδες..

εχτες ο «πολιτης» εγραφεν ότι η αστυνομια γυρευκει ένα συριο διοτι εγινε το εξης: ο συριος γαμιεται με την μανα μιας 16χρονης.. η μιτσια φαινεται να εν στην κοντρα με την μανα..σε μιαν φαση ο συριος κοφκει την μιτσιαν μονη στο σπιτι..στο μπανιο, λαλει η ανταποκριση για να εσιει τζαι λλιον πορνο η φαντασιωση..

φωναζει της τζαι λαλει της να καμουν σεξ..τζηνη εν δεχεται να καμουν στοματικο η που το πουττι, αλλα δεχεται [μαλλον θελει διοτι εν υπαρχει περιπτωση/καταγγελια βιασμου] που τον κωλο..υστερα λαλει το σε μιαν φιλεναδα της, που το λαλει στην μανα της που παει στην αστυνομια…οταν παει στην μανα της μιτσιας η αστυνομια η τυπισσα λαλει τους: «ειπα της να μεν τριφκεται του μαυρου».. η μιτσια εν ειπεν ότι την υποχρεωσε..ηταν δικη της ιδεα, τζαι εμαθεν για το πρωκτικο σεξ που το ιντερνετ..

Ασσιοιλε…

Θκυο πιθανες συμπαραδηλωσεις για την ερωτικη κουλτουρα της καθημερινοτητας…

1. «…να μεν τριφκεται του μαυρου»…θα μπορουσε να σχολιασει καποιος τον ρατσισμο για τον «μαυρο» – αλλα μπορει να εν μελαχρινος..το ότι όμως η μανα εν τον κατηγορα [τουλαχιστον σε ότι γραφει η ειδηση] δειχνει ότι εστω τζαι αν δεν της αρεσκει ιντα που εκαμεν, εν φαινεται να ξεχανει ότι εγαμηθηκεν [τζαι μαλλον αρεσεν της] μαζι του…οποτε μπορει ο εραστης να βιωνεται σαν «μαυρος» με τις συμαπραδηλωσεις του μαυρου εραστη για την λευκη κουλτουρα..αραγες σου τωρα πκιον [τουλαχιστον ξεκινωντας από τα λαικα/περιθωριακα στρωματα] «βαρβατος εραστης» [το αντιστοιχο της διμετρης ξανθης/λευκης στην αντρικη φαντασιωση] εν να εν ο «μαυρος» ; ο ποξω, ο ξενοσ προλεταριος, ο νοτιος/ανατολικος – μη ευρωπαιος; Επισης η μανα φαινεται να μην εγκρινει μεν ότι εγινε [για το καλο της κορης όϊ που ζηλεια] αλλα την θεωρει υπευθυνη. Ενδιαφερον δειγμα σεβασμου του ερωτισμου της κορης..

2. στα λαικα στρωματα η χρηση του πρωκτικου ερωτα φαινεται να διατηρειται..παλια ηταν ενας τροπος διατηρησης της παρθενιας – ακομα ενι βεβαια , αλλα τωρα εν τζαι καταναλωτικο/πληροφοριακο ειδος που το ιντερνετ..

φαντασιωσεις της επαναστασης της καθημερινοτητας στο σσιος των 40χρονων του μαη…

μπορει αραγες σου η γλυκαδα του ρομαντισμου να γενει χιππικη [αλλα με ιστορικη συνειδηση] εμπειρια πολυγαμικης/πολυμορφικης ερωτικης απελευθερωσης;

Αραγε σου οι χιππηδες ηταν απογονοι του τσαρλυ τσαπλιν; Μπορουν όμως να μαθουν τζαι λλιον μπρεχτ;

Ακομα τζαι η στιγμη της ρηξης κουβαλα μεσα της την προοπτικη της απελευθερωσης…

Ο ντε σαντ, τοντζαιρο της γαλλικης επαναστασης, επροσδιορισε το ξεπερασμα της εστιασης στα «γεννητικα οργανα» σαν το σημειο αναδυσης της σεξουαλικης ελευθεριας – του ερωτισμου σαν παχνιθκιου…