Κυριακή 27 Απριλίου 2008

Της γιορτης…

..που την λαμπρη στην πρωτομαγια

Σημερα ημουν υπευθυνος στην σουβλα..κουβεντα να γινεται..εβαλαμεν έναν μηχανουιν τζαι όπως εθκιεβαζα ένα μυθιστορημα [για τους αραβες – για να ειμαστεν τζαι στο γεωγραφικο κλιμα] εθωρουν τζαι λλιον το κρεας που εξεροψηνετουν..

Οσον περνα ο τζαιρος τζαι ο αθεισμος μου γινεται λλιοτερο στρατευμενος τζαι παραπανω υπαρξιακο δεδομενο, νοιωθω ένα παραξενο μειγμα νοσταλγιας για την παιδικη εμπειρια τζαι ενηλικου χιουμορ, κάθε φορα που πεφτω σε τουτα τα παναυρκα των χριστιανων..τα χριστουγεννα εν γενικος πελας…εν τζαι εντονη η αντιφαση της καταναλωσης με τον σταβλο [που υποτιθεται ότι εγεννηθηκεν ο χριστος της παρθενας], που καταντα κουραστικο..ενω η λαμπρη αθθυμιζει μου πιο γλυτζιες εικονες..

πρωτα που ουλλα εν ανοιξη..που ημουν μιτσης εφκαλα την στα βουνα, οποτε υπαρχει στην μνημη τζαι η εικονα των δεντρων που αθθιζουν, που πασιν να φκαλουν φρουτα…τα φκιορα του επιταφιου εφαινουνταν μου παντα ωραια σαν φκιορα, σαν εικονα ζωης, παρα σαν στολιθκια για τον επιταφιο/θανατο…ακομα τζαι η αποτοξινωση της νηστειας, εισιεν την γοητεια της – εμεινεν μου η γευση της φλαουνας τζαι του αυκου το πρωιν της κυριακης…

Οϊ πως αλλαξαν δραματικα τα πραματα…απλα εν διαφορετικα τα σκηνικα..παλια εβαλλαμεν τσακρες, εσυνααμεν ξυλα για λαμπρατζιες τζαι απλα ελαλουσαν μας ότι απογορευεται…εν εισιεν τηλεορασεις να το καμουν θεμα/θεαμα..τοτε ηταν η εποχη της λογοκρισιας – αν δεν το ελαλεν η φωνη της εξουσιας ηταν σαν να μου τζαι εν υπηρχε/εν εγενετουν..σημερα εν το αναποδο..η εξουσια καμνει ακομα τζαι το παιχνιδι παραβαση για να παραγει θεαμα..ποσες φορες μπορει να δειξει η τηελοραση την ιστορια με τες λαμπρατζιες τζαι να μεν υποψιαστει καποιος ότι ουλλον το θεμα εν μια ανακυκλωση;..η τηλεοπτικη εικονα κουρτιζει τους μιτσιους να συναξουν τζαι αλλα ξυλα για να τους ξαναδειξει, για να εσιει ειδηση/εικονα την αλλην ημερα κλπ..

Ο καθενας αγωνιζεται για τα 15 λεπτα δημοσιοτητας του/της....

Σε μιαν φασην εισιεν νεα στην τηλεοραση τζαι γυριζει η διπλανη μου τζαι λαλει μου…

-αρκεψασιν να λαλουν ποσοι επηαν στες πρωτες βοηθειες οξα ακομα;

- οϊ η κασεττα εν στα θυματα που τες τσακρες τωρα…

Τζαι που εκαμαμεν την σουβλα, στο τελος εμεινεν μου τζαι η απορια για τον κοπο..ο καθενας επιανεν το κομματι του τζαι ετραβαν σε μιαν γωνια ..οι μιτσιοι ποδα..οι μεσαιοι ποτζιοι..πιο παλια ηταν ουλλοι συναμενοι..αλλα ηταν τζαι οι γεναιτζες στον μαζοχισμο – να κουβαλουν πιατα πανω στα πιατα..σημερα εν self service η κατασταση..εν ενδιαφερει τζαι κανενα πκιον να πιασει credit για το ψησιμο…

αθθυμουμαι μιαν λαμπρη που ειχα παει στην παφο..ετυχε τοτε να θκιεβαζω την κριτικη της καθημερινης ζωης του λεφεβρ..τζαι το τελευταιο κομματι με τα σχολια του για την εναλλαγη του καθημερινου τζαι της γιορτης στην παραδοσιακη κοινωνια..τζηνον το αισθημα της γιορτης σαν να εχαθηκεν..στα παιχνιδθκια μετα την λαμπρη υπηρχεν έναν ειδος παιδικης εκτονωσης ακομα τζαι που τους μεγαλους τζαι σοβαρους του χωρκου..σημερα εν οργανωμενες εκδηλωσεις..

η γιορτη εν απλωθηκεν στην κοινωνια, ουτε στον χρονο – μαλλον η ρουτινα της καθημερινοτητας [με την γυαλαδα της καταναλωσης τωρα] απορροφησε την ανατρεπτικοτητα, την εκτονωση της γιορτης.. σημερα εν σαν να υπαρχει έναν ειδος πιεσης για εκτονωση καθημερινα..εν σαν το σεξ που καμνει ενας/μια γιατι πρεπει να αποδειξει ότι μπορει «να το καμει»/να τα καταφερει, να ειναι σεξουαλικα επιτυχημενος/η σαν αποδειξη αξιας… τζαι οϊ γιατι αφηνεται τζαι χανεται καποια/ος στην εμπειρια της ηδονης η στο ρισκο..

τζαι ο χριστος; Εσυμπαθουν τον τυπο στα νιατα μου..αρεσκεν μου η εικονα του στον καζαντζακη..υστερα εγοητεψεν με το βλεμμα του στον παζολινι..παντα εσκεφτουμουν τον σαν ένα χιππι πριν την ωρα του..τωρα με τα χρονια θωρω τον πιο πολλα σαν συμβολο διασταυρωσης..λλιος διονυσος, λλιος αδωνις, λλιος οσιρις…αλλα γιατι τον εκαμαν ετσι ανεραστο οι οπαδοι του; Γιος παρθενας μισσιμου..χωρις ουτε μια γεναικα στους μαθητες…ενεν να απορεις που η λαικη πιστη εταυτισεν τον ερωτικα με την μαγδαληνη πολλα πριν τον καζαντζακη..ενα τετοιος χιππυς μονο στον απαγορευμενο τζαι καταδικασμενο κοινωνικα ερωτισμο θα εκωδικοποιητουν στο λαικο φαντασιακο μιας πουριτανικης, πατριαρχικης μονογαμικης κοινωνιας…

αλλα υστερα, σαν ερωτικος θεος, ηταν να αθθυμιζει πολλα τον διονυσο..

ατε να μεν σιοκαρουμε τζια τους χριστιανους ετσι μερα..αλλα ενας ερωτικος ιησους θα ηταν πιο ανετος ..τζαι η κληρονομια λλιοτερο προβληματικη/νευρωτικη…

σημερα..τους τελευταιους 2 αιωνες ο μυθος του αγνου/αθωου [ερωτiκου η μη] που θυσιαζεται τζαι επανερχεται σαν ένα σημειο ζωης που διεκδικα δικαιωση [στην ιστορια οϊ στην μεταφυσικη πκιον], επερασεν στην πρωτομαγια…σαν ενας συλλογικος μυθος …μνημης, αντιστασης τζαι μεταφορικης [επ]αναστασης…

αθθυμουμαι με την ιδια γλυτζια αισθηση των φκιορων του επιταφιου τζαι της κυριακατικης φλαουνας, την πορεια των μοτορων με κοτσινες σημαιες στην λεμεσο..ηταν που ηταν κοντα χρονικα..τζαι οι μυρωθκιες της ανοιξης..η ελπιδα τζαι το αννοιμαν στο μελλον…

ετσι για να αθθυμουμαστεν τζαι την πρωτομαγια πεμπτη…

για την πρωτομαγιαν εμεινεν μου μια ιστορια που εθκιεβασα/ακουσα [εν αθθυμουμαι ακριβως]..αλλα εμεινεν μου τζαι εβιωσα την με ενα παραδοξο τροπο..

ηταν, λαλει ενας αναρχικος που εξεμεινεν σε μια μιτσια συντηρητικη πολη αγγλοσαξονων [αμερικη, αυστραλια..καπου τζηκατω] τζαι καθε πρωτομαγια [που φυσικα εν εγενετουν τιποτε στην περιοχη του] επηενεν κατω που εναν δεντρο τζαι εκαθετουν για ουλλην την ημερα με μια μαυροκοτσινη σημαια…

για μια προσκληση σε αυτονομη πρωτομαγιατικη εκδηλωση/πορεια δετε τη ανακοινωση στο blog της ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΔΡΑΣΗ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ

τζαι δωστε τον γυρον σας..σε οποιαν πρωτομαγιατικη εκδηλωση τζαι αν ενι…

για την «γιορτη» της ζωης….

Δευτέρα 21 Απριλίου 2008

Κατασκευαζοντας υποπτους η καθημερινη τηλεοπτικη βλακεια;

Η αστυνομια γυρευκει υποπτους, τα καναλια κακους, τζαι εφταιξαν οι περουκκες τζαι τα σπρευ…

Κκελιαζουμεν που κκελιαζουμεν, αν συνεχισω να θωρω τες τηλεοπτικες ειδησεις, εννα κοντεψουμεν τον κοτζακ μιαν ωρα γληορητερα…το σαββατο την νυχτα όπως εκαμνα zapping πριν τες ειδησεις εππεσα πανω στο διαφημιστικο του αντεννα: «ρηξη για τις επιτροπες» με τες φατσες του καρογιαν, του ομηρου τζαι του κουτσου..επειδη ο αντεννα εν τζαι εν ακριβως ειδησεις που εσιει – μαλλον φκαλει περιπατο ο παπαφιλιπου τις επιθυμιες του- ειπα να δω τζαι την ημικρατικη φωνη [τουτοι προσπαθουν να ισορροπησουν την λαφαζανια]…

ποδα ομως εισιεν άλλο μαργαριταρι ..η αστυνομια λαλει ανακαλυψε «γιαφκα» [ακου να δεις λεξεις που μαθαινουν τα πλασματα αμα κρατουν μαρκουτζι τζαι πιαννουν δηλωσεις] της «χρυσης αυγης»..

«ατε να δουμε τωρα ιντα βαρελλαν εν μας συρουν τζαι τουτοι», εσκεφτηκα..

οντως..το υφουιν την κενεβεζου στο βαθος εγραφεν «εχω μαυρα μεσανυχτα»…

Συμφωνα με την ειδηση η αστυνομια ανακαλυψεν…

«…μιαν γιαφκα της χρυσης αυγης στην οδον αρσινοης» [κοιτα να δεις λαλω πουμεσα μου – στην αρσινοης εν ηταν το καρντας που εγινε «αρσινοης 5» τζαι ηταν το εναλλακτικο στεκκι της λευκωσιας; ειχαν τζαι οι φασιστες στεκκι σε τζηνον τον δρομο;],

«…αριθμος 5» λαλει η τηλεοπτικη ειδηση [δαμαι η τριχα μου καμνει ένα σαλτο μορταλε τζαι αποχωρει – τουτον ηταν οντως το στεκι των εναλλακτικων κλπ που εκλεισεν πριν λλιον τζαιρο]…

Η ειδηση συνεχιζει με την αβεβαιη φωνη μιας δημοσιογραφου που νομιζει ότι ανακαλυψεν αγκιναρες στο προεδρικο…μεσα, λαλει, ηβραν [φοβερα τεκμηρια – αλλα τζαι η τυπισσα ιντα που φταιει, ετσι της ειπασιν προφανως] σπρει, περουκκες, τζαι κουκκουλες.. υπηρχε επισης τζαι το εξης υποπτο συνθημα «σκοτωστε ότι σας σκοτωνει»…

Φαντασου να εισιεν τζαι κανενα γραφιτι εναντια στην τηλεοραση…

Καλαν η δημοσιογραφος εν εισιεν ιδεα για την διαφορα αναρχικων τζαι φασιστων..καλα η κεννεβεζου στον κοσμο της..κανενας αρχισυντακτης τιποτε; Τοση ασχετιλα πκιον;..τζαι γιατι εν ερωτησαν τους μπατσους..μπορει να εξεραν παραπανω – οξα εν τζηνοι που εκατασκευασαν την ειδηση για να πηαινει με την γενικη υστερια για τες λαμπρατζιες κλπ;..

απο ότι μου ειπεν ενας φιλος, τελικα τζηνοι του αντεννα ειχαν την ειδηση «σωστα»: εδιαχωρισαν τους αναρχικους που τους φασιστες [σιγα που ηταν να φκαλει ο αντεννα ειδηση εναντια σε ακροδεξιους]..

στην ουσια..ιντα λογικη εν τζαι τουτη τωρα με τους μπατσους να πηαινουν σε ένα ανοιχτο/δημοσιο χωρο που εκλεισεν, να καλουν τα καναλια τζαι να το παιζουν διερευνηση υποπτων πολιτικων αποψεων σε «γιαφκες» κλπ;..

για να δημιουργειται κλιμα ότι κατι καμνει το «αστυνομικο σωμα»;

το στεκκι στην αρσινοης οσον ελειτουργαν ηταν ανοιχτο χωρος.. εγινουνταν διαλεξεις, παρτυ, συναντησεις..τωρα εν υποπτες οι πολιτικες εκδηλωσεις ενός συγκεκριμενου χωρου; Οξα οι δημοσιογραφοι γυρευκουν ειδησεις τζαι η αστυνομια βουρα να τες παραγει; Εν κανουν οι λαμπρατζιες;

αν εισιεν κανενας που τους συμμετεχοντες στο καρτνας/αρσινοης ορεξη να παιξει τζαι με το δικαστικο συστημα θα επρεπε να τραβησει τζαι μιαν αγωγη στους δημσιογραφους τζαι τα καναλια για δυσφημιση τζαι λιβελλο του χωρου σαν πολιτικης-πολιτιστικης συλλογικοτητας [ακου «φασιστες» οι μεν, «γιαφκα» οι αλλοι]..

Η αστυνομια ειπεν ότι εισιεν πληροφοριες…τζαι οτι καμνουν ερευνα για τα «γκαζακια» εναντια σε αυτοκινητα του υπουργειου γεωργιας η κατι τεθκιο…ας πουμε ότι εν τουτο..αμα δηλαδη γινουν επεισοδια αναμεσα σε οπαδους της αλφα τζαι της βητα ομαδας, του ταδε τζαι του ταδε κομματος, πιανουν γυρον τα οικηματα ποδοσφαιρικων σωματειων η των κομματων, για να δουσιν αν ευρουν στοιχεια; Τζαι καλουν τα καναλια για να καμουν παρασταση δημοσιων σχεσεων;

Την κυριακη την νυχτα ο αντεννα εσυνεχισεν..τζαι το σιγμα κατι εισιεν νομιζω αλλα εν το ειδα..οι άλλες τηλεορασεις μαχουνται να σταυρωσουν τον θεο τους με λειτουργιες…αλλα ο τυπος του αντεννα εσυναγωνιζετουν το ρικ προψες..

«όταν οι αστυνομικοι μπηκαν μεσα δεν πιστευαν στα ματια τους..υπηρχαν συνθηματα στους τοιχους, ζωγραφιες..στο πανω δωματιο βρεθηκαν περουκες και ενας ηλεκτρονικος υπολογιστης..»…τωρα τι ακριβως ηταν τοσον απιστευτο για τον δημοσιογραφο –τζηνος τζαι η ψυσιη του..

εγω παντως νομιζω εν η περουκα που τους εσυγχισε..

Εν νομιμα τα καρναβαλιστικα παρτυ ρε παιθκια..κουλαρετε, μανα μου, ηρεμα..

Σε λλιον εν να βαλλετε τσακρες μονοι σας για να φκαλλετε ειδησεις…

Υστερογραφο: τζαι εθελα να γραψω για διεθνεις ειδησεις τουτην την εφτομαδα..που το νεπαλ [που εκερδισαν οι μαοικοι στις εκλογες] μεχρι την παραγουαη [που εχασαν ακομα μιαν εκλογη οι αμερικανοι]… τουτα εν παιζουν στα μμε μας..σιγα που εν να ασχολουνται τζαι με την πολιτικη…οι τσακρες να εν καλα τζαι το θεαμα…

Κυριακή 6 Απριλίου 2008

Εναλλακτικη πληροφορηση…

Επιασεν με μια ιωση τζαι εσιει 2 εφτομαδες που με ταλαιπωρα..το περασμενο σαββατοκυριακο εκατσα να γραψω αλλα η ψυσιη μου ετραβαν αλλου, παρα να περιγραφω το βαδιζω τζαι παραμιλω του σωματος μου..

Τζαι υστερα ηρταν συναμενα…στον κοσμο των κυπριακων μπλογκς η “δρακουνα” εγινεν τον κεντρο μιας συζητησης που εισιεν τζαι χαζιν αλλα τζαι που εφκαλεν διαφορα σαν ειδη δημοσιου λογου – αλλα τζαι την φτωσια μερικων ειδων αφου στα μπλογκ μπορεις τζαι μιλας πισω αντι να σου καμνει κυρηγμα/μονολογο ο ραδιοφωνικος χαφιες…η αρχη ηταν έναν κειμενο που εγραψεν η δρακουνα για την πρωτη του απριλη [public holiday 2] που εισιεν μιαν απροκαλυπτη ειλικρινεια στο χιουμορ..πραματα που ειχαν/ειχαμεν σκεφτει πολλοι αλλα εν αθρωνουνταν/εν επιτρεπουνται σαν ειδη δημοσιου λογου….οπως ειπεν τζαι ο κανναουρος καποτε στα 90ς: «οσοι εν συμφωνουν με την επισημη εθνικη γραμμη να γυριζουν τους καφενεδες να τα λαλουν – οϊ να μιλουν που τα επισημα μμε» [εννοειται ειπεν τα καλαμαριστικα]…

αθθυμηθηκα μιαν κουβεντα που εκαμναμε πριν λλια χρονια για το ποια δημοσιογραφια μπορει να προωθησει την ειρηνη η την συνυπαρξη τελος παντων…εγιω επιστεφκα [τζαι πιστεφκω] ότι ο δημοσιος λογος που βαρει προς την μιζερια, προς το αχ βαχ, εν πολλοτραβα..τοτε ηταν «αμαν κινδυνευκουμε με διχοτομηση» [εν τω μεταξυ σε μιαν περιοδο που ειχαν ανοιξει μετα που 30 χρονια τα οδοφραγματα, εστω τζαι ας ηταν η περιοδος του οχι]…

τζαι γιατι γενικα ένα κινημα θελει τζαι μια θετικην εικονα προοπτικης [οκ τζαι προσωπικα τον πολλην μαζωχ εν τζαι τραβαν τον ο οργανισμος μου], αλλα τζαι γιατι στην μεταμοντερνα φαση, εν η ρεφστη αποσπασματικη αληθκια, το αδιορατο χαμογελουιν της υπογειας παραβασης/βεβηλωσης, που λειτουργα όπως η παλια επαναστατικη αφυπνιση στον μοντερνιστικο λογο…νομιζω..

Ετσι μου εφανηκεν το κειμενο της δρακουνας…μια εξυπνη λαιφσταιλ εστιαση στο κιτς του εθνικου μνημειου…το ότι επαθαν ιχτερο μερικοι, εν χαρακτηριστικο της ελλειψης χιουμορ..αλλα τζαι το ποσον εν μπορουν να φανταστουν τζαι άλλες αποψεις/φωνες…τζαι τουτον ηταν τζιαμαι καταγραμενο να το θωρεις…το πιο ενδιαφερον σημειο [θεωρητικα] ισως να ηταν η σχεση ειρωνειας-σεβασμου…αλλα αμα εσεις τζαι την λογικη του «κατω τα παλιοσαπουνια» [στο ονομα της ελευθεριας βεβαιως], ινταλως να μεν απολαυσεις την αυτογελοιοποιηση τους;…

Υστερα ηρτεν η ληδρας…καλα ειπαμεν τα..να κουβαλω το σωμα μου χωρα εν νακκον δυσκολη φαση..αλλα αν δεν ηταν η ιωση θα εππεφτεν πολλης πειρασμος…εισιεν πο ουλλα η φαση τζαι εν τουτον που την εκαμνε ένα βημα παρακατω που το 2003-04…τοτε αμα επρωτοανοιξαν τα οδοφραγματα, η δυναμικη μιας ιστορικης νοσταλγιας τζαι μιας εμπρακτης [εστω τζαι υποσυνειδητης] αλληλεγγυης με την τ/κ εξεγερση, εμετατρεψεν το ανοιγμα σε ένα ειδος σιωπηλης «λαικης εξεγερσης» καθως τα δεδομενα εκαταρρεαν τζαι το κρατος εν εισιεναμεση συνταγη…το πιο γοητευτικον για μενα τοτε ηταν η αντιθεση αναμεσα στα τηλεοπτικα σχολια [τζαι τες φατσες των εκφωνητων] που την μια, τζαι την εικονα του κοσμου που σιωπηλα, αλλα τζαι με τζηνον το χαρακτηριστικο κυπριακο πεισμα, αγνοαν τους…παντες τζαι η πραγματικοτητα εξισιυλαν που το καδρο της τηλεοπτικης οθονης…όμως το «λαικο συναπαντημα» εισιεν τα ορια του..που εφανηκαν έναν χρονον μετα όταν το θεαμα τζαι η εξουσια ανασυγκροτηθηκαν στο «δημοψηφισμα»..

Τωρα/τουτην την εφτομαδα ηταν αλλοσπως..υπηρχε μια δικοινοτικη κινηση που πριν..τζαι τα πραματα ειχαν ένα αργο χαρακτηρα που επετρεπε διαφορα…ακομα τζαι το κλεισιμο τζαι το ανοιγμα την πρωτην ημερα/νυχτα ηταν χαρακτηριστικα μιας πολλαπλης δυναμικης..η αληθκια ενι ότι αμα ειδα τον ποταμιτη στο ρικ η ωρα 8 να λαλει ότι εγινεν «παρασπονδια» αθθυμηθηκα τον να φκαλει λογον στον δερυνεια το 96…αλλα η ροη του κοσμου ηταν τζιαμαι τζαι ηταν τοσον φανερο ότι αφορμολοουνταν οι δημοσιογραφοι..πριν λλιες μερες ο αντεννα εισιεν ειδησην ότι ο τουρκικος στρατος ναυαγει την συμφωνια..υστερα εκαμαν το γαργαρα..τζαι με το ανογμα πολλοι τηλεοπτικοι δημσιογραφοι εφαινουνταν να γυρευκουν το λαθος..αλλα αν επρεπε η επανενωση να δια εξετασεις σε τουτους τους υποτακτικους των ιδοκτητων των μμε τζαι του παπαγαλισματος, εν θα επηεναμεν ουτε ιντζα παρακατω…υπηρχαν νομιζω 2 πολλα καλα στοιχεια που με εκαμαν να χαμογελω ακομα τζαι αμα το προσωρινο κλεισιμο εκαμνε τους «απορριπτικους» [ατε να τους πουμεν ετσι] να χαριεντιζονται…

1. που την μιαν εξεφτελιζουνταν σε λλιες ωρες [όπως ο αντεννα που γυρευκει τον πατο στην πτωση τους τζαι ο παπαφιλιποου εν απορει ακομα για το οφθαλμοφανεστατο – ρε αμπα τζαι επηραν μας χαπαρι;]

2. που την αλλην εσιει τζαι κοσμον καλον εγκλωβισμενο στα όχι τζαι τα αχ βαχ που θελει χρονο προσαρμογης..κοσμον που περπατα μεστο δρομουι της ληδρας αλλα εν κιαρει ακομα να περασει…θελει χρονο..προσαρμογη…οποτε μπορει να εισιεν τζαι την λειτουργια του το κλεισιμο..ισως να επρεπε να παρουν τζαι οι απορριπτικοι μιαν ανασαν..εδωκεν τους την ο καρογιαν..ετσι για να φτιαχτει το αισθημα ότι ουλλοι καπου κινουνται..

Ο φιλος μου ο γληορης εστειλεν μου έναν email για το γενικο κλιμα…τζαι υστερα ο ειδα ότι ο μαγος εβαλεν στο μπλογκ του την αλλην οπτικη [του υπογειου ρευματος που θα μπορουσε να σηματοδοτησει την ρηξη σαν μορφη περασματος τζαι το περασμα σαν μορφη ρηξης]…την ελλειψη της ρηξης…τζαι στο συγκεκριμενο τζαι ευρυτερα…

Την πιο γλυτζιαν αναφοραν παντως για την λευκωσια που εν μοιρασμενη που φαντασματα-παραβαν εισιεν την ο Joshua στο δικο του μπλογκ…

Νομιζω ότι τουτες τες ημερες/τζαιρους γινεται τζαι μια ευρυτερη ανακαταξη στην πληροφορηση…που την μιαν γελοιοποιουνται καποιοι στες οθονες τζαι στα μικροφωνα…αλλα που ξερεις ..μπορει να αρκεψεν να λειτουργει τζαι η μπλοκοσφαιρα..εγιω παντως που εκοιταζα παραπανω τα μπλογκς τζαι τα emails, παρα την τηλεοραση, ενοιωθα ότι ημουν πιο κοντα στα γεγονοτα τζαι το κλιμα παρα το στημενο υφουιν των παρουσιαστων τζαι την «φωτοτυπια» που βαλλει/δημοσιευκει ο α. μιχαηλιδης στον φιλελευθερο κάθε φορα που γινεται κατι που αθθυμιζει επανενωση..

Οποτε βαλλω δαμαι αποσπασμα που τον Joshua, το email του γληορη τζαι αποσπασματα που τον μαγο [δε τε το ουλλον το κειμενο στο μπλογκ του, εσιει την δικια του γοητεια σαν ολοτητα – αλλα τζαι σαν συζητηση] …ετσι σαν ειδος αλλης δημοσιογραφιας..σαν αναδυση μιας αλλης δημοσιας σφαιρας…

Joshua [πριν το ανοιμαν]

…..Περπάτα τζιαι να περπατήσεις, εκαταλήξαμε στο τέρμα της Λήδρας. Έξω που το μουσείο με τα κέρινα ομοιόματα, δίπλα που το μνημείο τζιαι τον τακκωμένο σκοπό, εκάτσαμε με την συνοδοιπόρο μου να απολαύσουμε το ανοιξίατικο αεράκι.

Ρουφώντας που λέτε, τον ποιό ακριβό ττέηκ αγουέη καφέ της μεσογείου (εδώκαμε σχεδόν 10 ευρώ για θκύο καφέδες) η κοπελλία είπε μου «Άκουσα 31 του Μάρτη εννα ανοίξουν το οδόφραγμα, να ενωθεί η Λήδρας».

Εγύρισα τζιαι είδα το παραβάν που κόφκει για την ώρα τον δρόμο που παλία ένωνε ανθρώπους τζιαι μαγαζία. Κόφκει μας ένα παραβάν. Τρείς δίπλες πλαστικό.

Έννεν κάν τοίχος. Κάτι τέλοσπαντων με κύρος, με βαρύτητα. Κάτι που να μεν ππέφτει, κάτι που να θέλει κούσπους τζιαι φτυάρκα, φορτηγά τζιαι σίοιρους για να ραγίσει τζιαι να γκρεμιστεί. Εν κάτι τόσο, απλοικό, τόσο μιτσή. Εν έσιη καν ιστορικό βάρος.

Τι έννα γράψει η ιστορία;

Η πτώση του παραβάν της Λευκωσίας; [….]

Εν ήταν ποιό ωραία κάποτε που επέρναν οι παππούες μας τους γονιούς μας να φαν μαχαλλεπί στην Λήδρας; Εγώ γιατί πρέπει να πάρω το κοπελλούι μου, τζιαι να του εξηγήσω το παραβάν που το εμποδίζει να προχωρήσει;

Με θκύο κλωτσίες τζίνο το παραβάν ππέφτει. Εν τόσο ασήμαντο τζιαι τόσο αμελητέο. Όσον ασήμαντες τζιαι όσο αμελητέες εν οι διαφορές μας με τους απέναντι.

Υπομονή.Νιώθω το ότι εβαρεθήκαμε το, οι μέρες του εν λλίες.

Gregoris ioannou…[η γοητεια του ανοιματος]

imoun tze to proi tze to deilis tze tin nihta stin ledras. aperiyrapta sinesthimata. ezisa stiymes lisis. shilliaes kosmos na strimohnete na perasei, haroumenes fatses, vlemmata elpidas, polloi elalousan yia epanalipsi tou 2003 (eyo imoun agglia tote pou annoiksen to proto odofrayma tze en to ezisa) . alla touton to odofrayma en diaforetiko. en to monadiko pou annoikse me dikoinotiki protovoulia tze eyiortastiken dikoinotika tze oryanomena. en mas afisan na perasoumen ta pano tze ta plakart stin voreia plevra tis ledras alla i diadilosi emetatrapiken se yiorti me tin simmetohi shilliaon, ehorefkamen o kosmos anamihtos, epezan pirotehnimata, efonazamen sinthimata ellinika tze tourtzika. itan enan monadikon panairin. estithiken orhistra tze epezen rockika, paradosiaka, klassika tze rebettika. to bella chiao stin diapason...epian na mas tin halasoun llion me to prosorino kleisimo alla en ta ekataferan….

Μαγος…[εικονες ρηξης που πουκατω]
Εκλείσαν την Λήδρας όπως ήμαστουν ποτζεί – όπως ήμουν στην ουρά ήρτεν ένας μπάτσος (σόρι ψευδομπάτσος) τζαι έδωκεν διάταγμα να κλείσουν τα περίπτερα που σταμπάρουν τα διαβατήρια τζαι όπως είσιεν τζαμέ κόσμον συνάμενο που εκαρτερούσεν να περάσει εσταθήκαν γραμμή οι μπάτσοι (που την οποίαν επερνούσαν μόνον μυστικοί, ΜΜΕ τζαι κάποιοι παράγοντες) τζαι ελαλούσαν του κόσμου να περάσει που το άλλον οδόφραγμαν επειδή τούτον έκλεισεν…[..]

Είσιεν κόσμον τζαμέ που έθελεν να περάσει, πολλήν κόσμον, που πολλές ηλικίες, τουρκοκύπριους, ελληνοκύπριους, ξένους – τζαι που τες θκυο μερκές της Λήδρας. 50 μέτρα πίσω μας η μουσική εσυνέχιζεν, ανένιας δηλαδή οι μουσικοί ότι εξανάκλεισεν το σύνορο, μπορεί τζαι να μεν το ξέρασιν. Πολλά απλά, αν εθέλαμεν επερνούσαμεν ούλλοι, ήμαστουν πάρα πολλοί τζαι οι μπάτσοι ήταν λλίοι τζαι εν να εκολώνναν να κάμουν επεισόδια με τόσες κκάμερες τζαι τόσους ηλικιωμένους κτλ. Δηλαδή να γίνει μια κίνηση ομαδική, ενώ τζείνον που έγινεν ήταν ατομικές κινήσεις [….]

Αν μου επέρναν θα το έκαμνα, να φκω πας την σκηνή τζαι να πω στο συγκρότημα μισόν λεπτό τζαι να πω δυνατά που το μικρόφωνο γιατί να μεν σταθούμεν ούλλοι τζαμέ στο οδόφραγμα... αλλά εν μου περνά, κανενού εν του επέρασεν, όσους τους επερνούσεν τέλος πάντων (δηλαδή οι παράγοντες) αφήκαν την μουσική να παίζει, τον χορό να συνεχίζει, τον κόσμο να διαλύεται σαν άτομα.

Εν δίκοπον μασιαίρι η μουσική αφού που την μιαν κάποτε ενώννει κόσμον, αλλά που την άλλην ε το που εμετάφερεν τον εστιασμόν του κόσμου μακρυά που την πραγματική την σύγκρουση (την ενδεχόμενην πραγματικήν ιστορικήν στιγμή – δηλαδή να αννοίξει ο κόσμος την Λήδρας τζαι οϊ οι ηγέτες…..

Υστερα….

..τζαι η ροη συνεχιζεται..

ενας φιλος μου εξυπνησεν η ωρα 5 το πρωι με τους απαλους ηχους της «εντος των τειχων» να ανοιουν υπογειους/underground δρομους…