στες πολλαπλες του εκδοχες τζαι μορφες..
"Δημοσιογραφος: Αμα τελειωσει ο πολεμος, ακομα τζαι αν νικησει η επανασταση, εν να σας μεινουν μονο χαλασματα τζαι ερειπια..Ινταλως εν να κτισετε την κοινωνια που ονειρευκεστε με τα ερειπια;
Ντουρουττι: Εμεις παντα εζιουσαμεν στες φτωχογειτονιες, στες τρυπες στον τοιχο..Εν να τα καταφερουμε να επιβιωσουμε..Αλλα εν πρεπει να ξηχανεις οτι μπορουμεν επισης να κτισουμε..Εν εμεις οι εργατες που εκτισαμεν τα παλαθκια τζαι τες πολεις που θωρεις γυρον σου...Μπορουμε να κτισουμεν τζαι αλλες..καλλιτερες..Εκτισαμεν τουτον τον κοσμον που μπορει να γινει ερειπια..μπορουμεν να κτισουμεν τζαι αλλον..αλλα τουτην την φορα κουβαλουμεν εναν νεον κοσμο μεσα μας...Τζαι τουτος ο κοσμος μεγαλωνει καθε λεπτο.."
Ισπανικη επανασταση 1936...
[σε ελευθερη αποδοση]
Η πρωτομαγια εν σαν την μεταμορφωση των ανοιξιατικων μυθων της θυσιας τζαι της αναστασης, σε ενα κοσμικο πλαισιο οπου, επιτελους, ο/οι πρωταγωνιστης/ες εν οι πραγματικοι δημιουργοι του κοσμου..που αποκτουν συνειδηση της Ιστοριας σαν αθρωπινο εργο...
Εκτος που τες πρωινες [τζαι νυχτερινες] πορειες εν να εσιει τζαι δικοινοτικην συγκεντρωση στην Λευκωσια..
Η εκδήλωση εν να πραγματοποιηθεί στην τάφρο που βρίσκεται μέσα στο χώρο της νεκρής ζώνης του Λήδρα Πάλας, στις 6.30 μ. μ.
Για πληροφοριες..στο μπλογκ της πλατφορμας εκπαιδευτικων [στα λινκς διπλα]..
Για να εβρωμεν παλε τες κλωστουες της συνεχειας που την ταξικη μοναξια της δικοινοτικης πρωτομαγιας του 1958...
17 σχόλια:
Νεκροί ενι οι παλιοί τζιαιροί
Της γής οι μισταρκοί
οι κόποι τους με τα δέντρα αγκαλιασμένοι
Στρατός βουβός ολόκληρος
στέκει στης Μεσαρκας τον κάμπο
Την Κύπρο μας τζιαί γλέπει.
τούτη η ζωη εν σύντομη
με βάσανα τζιαί ντέρτια
τούτη η γη ενι πολλα μικρή
για νασιει παντού ροθέσια
Λινοπάμπατζιε,
Shερετούμεντε!
Τα λόγια του Ντουρουττι μου θύμισαν εκείνο το καταπληκτικό ποίημα του Μπρεχτ (γραμμένο το 1935)
“EPΩTHΣEIΣ ENOΣ EPΓATH ΠOY ΔIABAZEI”.
“Ποιος έχτισε τη Θήβα την εφτάπυλη;
Στα βιβλία δε βρίσκεις παρά των βασιλιάδων τα ονόματα.
Oι βασιλιάδες κουβαλήσαν τ’ αγκωνάρια;
Kαι τη χιλιοκαταστρεμμένη Bαβυλώνα – ποιος την ξανάχτισε τόσες φορές;
Σε τι χαμόσπιτα της Λίμας της χρυσόλαμπρης ζούσαν οι οικοδόμοι;
Tη νύχτα που το Σινικό Tείχος αποτελειώσαν,
πού πήγανε οι χτίστες;
H μεγάλη Pώμη είναι γεμάτη αψίδες θριάμβου. Ποιος τις έστησε;
Πάνω σε ποιους θριαμβεύσανε οι Kαίσαρες;
Tο Bυζάντιο το χιλιοτραγουδισμένο μόνο παλάτια είχε για τους κατοίκους του;
Aκόμα και στη μυθική Aτλαντίδα, τη νύχτα που τη ρούφηξε η θάλασσα, τ’ αφεντικά βουλιάζοντας, μ’ ουρλιαχτά τους σκλάβους τους καλούσαν.
O νεαρός Aλέξανδρος υπόταξε τις Iνδίες.
Mοναχός του;
O Kαίσαρας νίκησε τους Γαλάτες.
Δεν είχε ούτ’ ένα μάγειρα μαζί του;
O Φίλιππος της Iσπανίας έκλαψε όταν η Aρμάδα του
βυθίστηκε. Δεν έκλαψε, τάχα, άλλος κανένας;
O Mέγας Φρειδερίκος κέρδισε τον Eφτάχρονο τον Πόλεμο. Ποιος άλλος τόνε κέρδισε;
Kάθε σελίδα και μια νίκη.
Ποιος μαγείρεψε τα νικητήρια συμπόσια;
Kάθε δέκα χρόνια κι ένας μεγάλος άντρας.
Ποιος πλήρωσε τα έξοδα;
Πόσες και πόσες ιστορίες.
Πόσες και πόσες απορίες”.
Anef_Oriwn
Τετάρτη 29/4/2009 – 11:02 μ.μ.
Μα έλα ρε ανευ που τα μνημεία του άγνωστου στρατιώτη σήμερα καίγονται...και στα δικά μας ο Καραολής τί τους έκαμε τζιαι εσυλήσαν το άγαλμα του τζιαι εσιήσαν τις σημαίες;
επειδή έδωκε τη ζωή του για μας;
ενώ θα μπορούσε να βολευτεί με τη δουλίτσα του, τα λεφτάκια του, την καριέρα του;
λυπεί με να ακούω τέθκια πράματα στην τηλεόραση γιατί ειναι αψυχολόγητα...έτσι θέλω να πιστεύω..( γεννήθηκα αισιόδοξη τζι ας έκλαψα στον πρώτο πάτσο)
Είσαι σίγουρος ότι σε εκφράζει ο Μπρεχτ στο συγκεκριμένο;γιατί σαν να αποτίει φόρο τιμής στους άγνωστους ακολούθους γκράντε ιμπεριαλιστών..έτσι μου φάνηκε...εκτός κι αν παίζει ειρωνικά με τις έννοιες χαλασμα-κτίσιμο, όπως και ο λινοπάμπακας στο ποστ..οπότε πάσο...πρόθεση αναγνωστική πάνω απ'όλα..
καληνύχτα σας ( τζιαι μεν μου πείτε ότι εν με επεθυμήσετε)
καλημερα dokisisofi..
θκιεβαζω σε..εν τζαι εχαθηκαμεν..:)
για τον μπρεχτ..αν μου επιτρεπεις μιαν ερμηνεια..
νομιζω το σημειο που εξηγα την αναζητηση γυρον που διαφορους βασιλιαες κλπ, εν στον τιτλο..
"ενας εργατης που διαβαζει"..που εμπλεκεται σε μιαν διαδικασια αναγνωσης των τυπογραφικων τεκμηριων τζαι εγχειριδιων διαπαιδαγωγησης της ανωτερης ταξης [επισημες ιστοριες, επισημες αναφορες στην "πορεια του πολιτισμου" κλπ]..
οποτε οι ερωτησεις μπορει να εν σαν τον προσδιορισμο της απουσιας..
που με την ευρυτερη της εννοια καλυφκει τζαι την μη-πολεμικη δημιουργια/κτισιμο..
αλλα τουτα εν τζαι πολλοφανουνται στες επισημες εκδοχες...
πάρα πολλά ενδιαφέρον, είδες καμιά φορά ότι δεν πρέπει να παραβλέπουμε τους τίτλους;
καλή βδομάδα...
Dokisisofi,
Μάλλον ΕΣΥ ΔΕΝ μπορείς να κάμεις δίχα ΜΑΣ![Ενίοτε μάλιστα είναι σαν να τζιαι “τρίβκεσαι πα(νω) στην βέρκα του Βοσκού”!].
Για τα θέματα που θίγεις:
1. Πρόσφατα (σε κάποιο πάρκο, αν δεν κάνω λάθος) είχαμε και βεβήλωση (με μπογιά) και της προτομής του ποιητή Θεοδόση Πιερίδη! Γιατί δεν αναφέρεσαι και σ’ αυτό το περιστατικό – μήπως γιατί ο Πιερίδης δεν ήταν αγωνιστής της ΕΟΚΑ ή γιατί ήταν Αριστερός; Φυσικά το ένα συμβάν δεν αντιλογίζει το άλλο – δεν μπορεί να υπάρξει συμψηφισμός για τέτοια περιστατικά... Κάθε τέτοια πράξη είναι και επικριτέα και καταδικαστέα! Τούτα όμως τα περιστατικά αντανακλούν πιο πολύ τη φθορά και τη σήψη των κοινωνικών θεσμών που παρατηρούμε σήμερα στον τόπο μας. (Ο παρέας ο Blogοδεσπότης μπορεί [ίσως] να έλεγε ότι από κοινωνιολογικής άποψης αυτές οι πράξεις δείχνουν [απεικονίζουν] και την αντίδραση των νέων ανθρώπων έναντι ενός ξεπερασμένου καθωσπρεπισμού ή/και στη [για δεκαετίες] επιβλημένη [από την εξουσία και μονόπλευρα] ιστορική γνώση!)
2. Τα πράματα στο ποίημα του Μπρεχτ είναι ακόμα πιο απλά (σε σχέση με ότι είπα πιο πάνω). Συμπληρώνοντας αυτά που λαλεί ο Λινοπάμπακος πιο πάνω (για τες “… ερωτησεις [που] μπορει να εν σαν τον προσδιορισμο της απουσιας …” [των μαζών από το ιστορικό και κοινωνικό γίγνεσθαι], λαλώ ότι ο ποιητής ήθελε να στηλιτεύσει την αστική αντίληψη για τη Ιστορία η οποία αναδεικνύει τη ηγετική προσωπικότητα (το μεμονωμένο άτομο) ως αυτούς που δημιουργούν την ιστορία ή συμβάλλουν στην εξέλιξη των ιστορικών γεγονότων (ανεξάρτητα αν σ’ αυτά δίνουμε τελικά θετικό ή αρνητικό πρόσημο), παραγνωρίζοντας τη συμβολή των μαζών (των χιλιάδων απλών ανθρώπων, όπως ήταν οι δούλοι ή οι εργάτες), σ’ αυτά!
Anef_Oriwn
Δευτέρα 4/5/2009 – 7:13 μ.μ.
kai emena afto pou me anisixei (i me kathisixazei) e;inai oti prokeitai gia pellorokolous me mono kritirio to poios epiase protathlima...
osos gia to mnimeio, enow poli agapimenou mou poiiti pou egrapse kai to LOGARIASATE LATHOS ME TO NOU SAS EMPOROI /DEN METRIETAI PATRIDA LEFTERIA ME TON PIXI/( pou itan poli epikairo stis 24/4), KATADIKAZW TI SILISI ANEPIFILAKTA!
Ακίνητοι...
Παρασκευή απόγευμα, γήπεδο Τσεντίνκαγια (στη νεκρή ζώνη του Λήδρα Πάλας), δικοινοτική εκδήλωση για την Πρωτομαγιά. Στιγμές περισυλλογής, συγκίνησης και απογοήτευσης. Οι ομάδες των Τουρκοκυπρίων φθάνουν κατά διαστήματα. Με κόκκινες σημαίες και λάβαρα. Με φωτογραφίες του Τσε Γκεβάρα, του Μαρξ και του Λένιν. Με πορτρέτα συναγωνιστών τους που δολοφονήθηκαν στην Τουρκία από τη χούντα του Εβρέν. Με συνθήματα για την εργατιά, τους εκμεταλλευτές, τους φονιάδες των λαών. Ξεχωρίζει κανείς τις ιδεολογικές τους διαφορές. Εκπλήττεται όμως σαν τους βλέπει να σμίγουν στο κοινό σύνθημα για την επανένωση της Κύπρου. Κόμματα, συνδικαλιστικές, εκπαιδευτικές και φοιτητικές οργανώσεις. Ακόμα και ομάδα Κούρδων στους οποίους το καθεστώς απαγορεύει να κατέβουν στην τάφρο. Γίνονται όμως ένα με τα συνθήματά τους πάνω από τα τείχη. Κι όταν πια μαζεύονται όλοι, αρχίζει ένα τρελό πανηγύρι αγωνιστικής χαράς. Τραγουδούν με ενθουσιασμό το Μπέλα Τσάο, χορεύουν, υψώνουν τις γροθιές, προσθέτει ο ένας στα συνθήματα του άλλου. Κι όλοι μαζί χαμογελούν! Έχεις την αίσθηση ότι εδώ υπάρχει ένα κίνημα και μια ζύμωση διαφορετικών μεν αλλά καθαρά προοδευτικών ιδεών. Έχουν όλα τη μυρωδιά και την ομορφιά των φοιτητικών μας χρόνων.
Γυρνάς το βλέμμα κι ακουμπάς με απογοήτευση στην εικόνα των πολύ λίγων Ελληνοκυπρίων που μια τέτοια μέρα, 1η Μαΐου, έσυραν τα βήματά τους σΆ αυτό το χώρο της αντάμωσης. Μονάδες ή μικρές ομαδούλες. Παρακολουθούν ανήμποροι να συμμετάσχουν στη χαρά λόγω του αριθμού τους. Νιώθουν τη μοναξιά και, κυρίως, την ακινησία μιας ολόκληρης κοινωνίας. Πού χάθηκαν οι αριστεροί αυτού του τόπου; Πού κρύβονται οι άνθρωποι της ευαισθησίας; Πού πήγε το φοιτητικό κίνημα; Γιατί δεν υπάρχει μια ανάλογη ζύμωση ιδεών; Έμαθαν όλοι μία μόνο διαδρομή. Αυτή της λεωφόρου ή της αίθουσας εκδηλώσεων που αποφάσισε η κομματική ηγεσία. Ξόφλησαν με τον πρωινό περίπατο στο κέντρο της Λευκωσίας. Κι ύστερα έτρεξαν στη σούβλα με την εντύπωση ότι εκπλήρωσαν το καθήκον τους.
Τελικά, γίναμε όλοι ακίνητοι... Αποφασίζουν για μας άλλοι, κι εμείς απλώς ακολουθούμε για να τα έχουμε καλά με τις πάσης φύσεως εξουσίες. Αυτές που δεν αντιλαμβάνονται πως για να σμίξει αυτός ο τόπος, πρέπει να σμίξουν πρώτα οι άνθρωποι. Και πως για να σμίξουν οι άνθρωποι πρέπει να σηκωθούν από την πολυθρόνα της καλοπέρασης και της μονόδρομης θεώρησης της ζωής...
Κωδικός άρθρου: 869623
ΠΟΛΙΤΗΣ - 05/05/2009, Σελίδα: 6
έχουμε μια θλίψη σαν λαός, επρόσεξα το τζιαι εγώ...ακόμα τζιαι στα παραδοσιακά, τζιαι στα ερωτικά, έσιει κλάμαν, εσωστρέφειαν η φάση...
λαλεις;
εν ειμαι σιουρος..να το ψαξουμε σε καποιαν φαση..το δειλις που ειδα το σχολιο σου ειχα ακουσει πριν λλιον την "μουζουρουν" σε εκτελεση τερλικκα..τζαι αφηκεν μου εναν αισθημα πεταχτου χορου/χαρας..σαν τα πειραγματα στο παλιωμα των ποιηταρηων..
υστερα που ειδα το σχολιο εκατσα τζαι εμετροφυλλησα την εκδοση..χμ..
ενταξι.. υπαρχει η ερωτικη ενατενιση των χωρισμενων εραστων η του ανεκληρωτου ποθου..αλλα εν εν το μονο..
γενικα αμα ακουω ηχους παραδοσιακης κυπριακης μουσικης ερκεται μου η εικονα/αισθημα ενος κοσμου που εισιεν τζαι χαραν..τζαι πειραγμα..μπορει να εν τζαι εναν γλυτζην αισθημα που προκαλει το οικειον..
να το δουμε..αξιζει σκεψη..
αλλα τζαι υστερα που το 40 που αρκεψεν εναν ειδος "αστικου"[της πολης] κυπριακου τραουθκιου [με τον λυμπουριδη λ.χ... τζαι στιχους του λιπερτη, του μοντη..η δροσουλα το αερουδιν] παλε εισιεν τζαι χαραν νομιζω..
υστερα που το 74...ναι..υπαρχει μελαγχολια..ιδιαιτερα αμα με την νεα γενια των μουσικων με κυπριακο στιχο στα 90'σ..αλλα παλε..αθθυμιζει μου πολλα "τον κοσμο της κυπρου" του θκιαμαντη..σαν νοσταλγια ["ποιημα του λιπερτη, ζωγραφκια του κκασιαλου" σαν "κληρονομια"] παρα μονο θλιψη για την πολιτικη τραγωδια του 74..
μιαν φοραν εμιλουν με ενα φιλο μου για την παραδοσιακη μουσικη τζαι καπου πασ την κουβεντα εφκηκεν μας οτι εν εχουμεν [εν εμπορουσαμεν να αθθυμηθουμεν] πολλα τραουθκια με αναφορες την θαλασσα ["επηαν τζαι ειπαν της πελλης ποσ εν να παω περα..τζαι εμαεψεν την θαλασσαν, τζαι εσηκωσεν αεραν"]..δαμαι υπαρχει εναν δειν που παει προς τα μεσα..σαν ειδος εσωστρεφειας..
αλλα καποτε ειπεν τζαι ο πασιαρδης..
"η κυπρος εν τζαι εν χωρα, εν ηπειρος"..
:)
τζαι μπορει τζαι να το επιστεφκεν θεμας..
εν τζαι το βιωμα τροπος να αποκτουν οι ηχοι αισθημα..
Λαλούν μου για την αρκοντιά
- για μένα ας μείνει μαύρη,
τζε ο άθρωπος ο μερακλής
μια μερακλίνα νάβρει
Ο ουρανός ρίφκει νοθκιάν
τζη γή κρατά το βάρος
αν δεν βρεθώ σταγκάλια του
να μεν με πάρει ο χάρος
Λαλούν μου βρε παρέτα την
τζε μαύρη τζεν σου πρέπει
λαλώ τζε γιώ πουμέσα μου
θεγέ τζι ανέφανέ την
εήβα..
Αμα γράφει ΚΟΡΕΑ πάνω στον άγνωστο στρατιώτη να τον κάψουν τον μαυρογέρημο. Τζιαι να βάλουν στη θέσην του τον άγνωστον εκτελεσμένον αντιρρησία, τζιαι τον άγνωστον αυτόχειρα.
Στέλιος
Δημοσίευση σχολίου