Το ακολουθο κειμενο εν μερος μιας κουβεντας [μεσω emails] που εγινεν αναμεσα στο ατομο που υπογραφει [Μ. Εμμανουηλ] τζαι εναν πολιτικο/βουλευτη [εν εσιει σημασια ποιον] για το θεμα της εγκυκλιου για την συμβιωση τζαι της γενικοτερης συζητησης για την ιστορια τζαι τα βιωματα της. Επειδη στην συζητηση εμπλακηκεν τζαι το κειμενο που εγραψα για το στυλ/υφος της κλαιρης αγγελιδου, εκαμαν μου forward την συζητηση. Ηβρα τουτον το βιωματικο κειμενο/αναφορα γοητευτικο τζαι αποκαλυπτικο του τροπου που διασταυρωνεται η βιογραφια με την ιστορια, η καθημερινοτητα με την πολιτικη των μεγαλων αφηγησεων.
Μια φωνη που εν αορατη συνηθως - τζαι που το ακουσμα/αναγνωση της ισως να εν τζαι μια βασικη διασταση της ουλλης συζητησης.
Το κειμενο….
……
Ως Μαρωνίτες Κυπραίοι δεν ήμασταν μέρος αυτής της αντιπαράθεσης (ελληνοκυπραίων και τουρκοκυπραίων) αν και υποστήκαμε τα κακά της. Βιώσαμε λοιπόν την ιστορία τελείως διαφορετικά από εσάς. Π.χ. το 63 ήταν για μένα η χρονιά που σκοτώσαν τον Τουρκοκύπριο δάσκαλο του μικτού χωρκού μας και που βιάσαν την 13άχρονη κόρη της Αισέ. Το 1967 στα σπίτια της αστυνομίας όταν ήμασταν ως παιδιά ανάστατοι με τον συναγερμό μαθαίναμε από τον παπά μου τα πραγματικά γεγονότα που διαδραματίζονταν. Πως έφυγαν οι Τουρκοκύπριοι εν μία νυχτί από το χωρκό αφού τους εκμυστηρεύτηκε ο Μαρωνίτης παπάς ότι σχεδιάζαν οι ομάδες να κάψουν τα σπίτια τους. Και όταν το 1970 ο παπάς μου αρθρογράφησε σε εφημερίδα υπέρ της δικοινοτικής ειρήνης, τέθηκε σε διαθεσιμότητα μετά από απόφαση του ιδίου του Μακαρίου ο οποίος διάβασε το άρθρο. Βλέπαμε καθημερινά την αντίφαση μεταξύ του τι πραγματικά εγήνετουν και του τι παρουσιαζόταν ότι γινόταν, ιδιαίτερα από το σχολείο (μία είναι ιστορία είπε η κυρία από την ΟΕΛΜΕΚ???). Ένα σχολείο όπου διδάσκετουν ότι πας μη Έλλην βάρβαρος και οι τούρκοι οι κακοί / το πρόβλημα. Και το πιο σημαντικό ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΥΣ ως να μην υπήρχαν (ή που δεν έπρεπε να υπάρχουν??). Το τραγικό είναι ότι τα ίδια ισχύαν more or less και όταν η κόρη μου ήταν δημοτικό γιαυτό και αναγκαστήκαμε το 2006, μετά και την επιμονή του καλαμαρά άντρα μου (ο οποίος εκνευριζόταν κάθε φορά που πηγαίναμε στις εθνικές γιορτές και έλεγε αυτά σε μας γίνονταν μόνο την περίοδο της δικτατορίας) να την σηκώσουμε και να την βάλουμε σε ιδιωτικό.
Όταν ήμουν Αγγλία έμαθα από ένα συμμαθητή σας (ήσουν νομίζω στην τάξη του Αιμίλιου?) τον Ερμή Μαραγκό, ότι γύρω στο 1970 σηκώστηκε ο αδελφος μου μέσα στην τάξη στο δημοτικό της Δασούπολις και είπε ότι αν συνεχιστεί το ίδιο βκιολί στο τέλος θα μοιραστεί η Κύπρος σε Ελληνική και Τούρκικη. Αρνήθηκε δε να λάβει ξανά μέρος σε εθνικές γιορτές. Το θυμάσαι εσύ? Σε εμάς δεν είπε τίποτε–ο Ερμής λέει ότι για εκείνον ήταν ένα σοκ που καθόρισε την εξέλιξη της πολιτικής του αντίληψης. Έμεινε Αγγλία και δούλευε και σε NGO. Πως το λέει η ιστορία? «το κυπριακό πρόβλημα είναι αποτέλεσμα της εισβολής και κατοχής»’?
Δοκίμασε και το ακόλουθο: Βάλε τον εαυτό σου στην θέση μου με την πιο πάνω ιστορία / βιώματα (συμπεριλαμβανομένου και της μάχης του πραξικοπήματος στην μέση των οποίων βρεθήκαμε τότε στα σπίτια της αστυνομίας και που μας στέλλαν οι γειτόνισσες να δούμε αν ο σκοτωμένος στην χωράφα ήταν ο άντρας τους), μετά ξαναδιάβασε το άρθρο της Αγγελίδου και την ανάλυση του Λινοπάμπακου, και μετά πε μου πως θα ένοιωθες….
Εκεί που έχεις δίκαιο είναι ότι – ‘’πρέπει να γίνει μια δύσκολη συζήτηση απέναντι σε βαθιά ριζωμένες συντηρητικές αντιλήψεις’’
Σε χαιρετώ,
Μαρία Εμμανουήλ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
17 σχόλια:
speechless.
να σαι καλά
με τόση τυφλα άντε να λυσουμε το Κυπριακό
εδω δεν ξερουμε τον διπλανο μας, την ιστορία του, τις αγωνίες του, τις προσδοκίες του, τη ζωή του..
Αλλιώς τη βιώνουμε την ιστορία όντως. Εμείς λέμε 63-64 και θυμόμαστες σφαγές και ναπάλμ που έκαιγαν στο περασμά τους εκατοντάδες ανθρώπους και οι τουρκοκύπριοι κάνουν επετειακές εκδηλώσεις και πανηγυρισμούς στα Κόκκινα. Εμείς λέμε 1974 και θρηνούμε και οι Τουρκοκύπριοι πάλι κάνουν παρελάσεις και πανηγυρίζουν. Διαφορετικά, πολύ διαφορετικά τη βιώνουμε την ρουφιάνα.
μικρη διορθωση αν επιτρεπεται αγαπητη dokisisofi..στα κοτσινα οι τ/κ εν πανηγυριζουν..αθθυμουνται το δικο τους 74 -που ηταν το 64..αρα εν νακκον πιο θλιβερο σκηνικο [σαν εκδηλωση μνημης] τζαι εν ταιρκαζει η λεξη "πανηγυρισμους"...
μα όσα δεν γνωρίζει η Δοκ είναι όσα δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι Ελληνοκύπριοι
και αν δεν το γνωρίζουν για την μεγαλη "μειονότητα" θα το γνωρίζουν για τις μικρότερες;;;
anwnime/i, mono pou emeis se kamia periptwsi den panigirizoume.
oute stin mia oute stin alli.
Kai rose den pistevw i apopsi tis sigkekrimenis na ekfrazei olokliri tin koinotita twn Marwnitwn. Exw filous kai to kserw.
επεκταση της σκεψης για την χρηση της εννοιας του πανηγυρισμου, στο ζητημα της ευθυνης...
η ε/κ κοινοτητα πανηγυριζει την ανακυρηξη της ανεξαρτησιας - τουτος ο πανηγυρισμος μπορει να εκφραζει την αναγνωριση του πλεονεκτηματος να ελεγχει/διαχειριζεται καποιος μονοπωλιακα την κυριαρχια της πολιτειας.
τουτη η "μονοπωλιακη διαχειριση" επιτευχθηκε με τα γεγονοτα του 63-64..τοτε νικησαν οι ε/κ..το γιατι δεν το γιορταζουν εν ενδιαφερον..
μηπως η αναγνωριση του ημιτελους της ολης διαδικασιας/φασης; η του οτι αλλη ρητορικη επικρατει για το εξω τζιαι αλλη για το μεσα;
αξιζει επισης να σκεφτουμε οτι οι ε/κ ειχαν την πρωτοβουλια τζαι για τους 3 κυκλους δικοινοτικων συρραξεων [55-59, 63-64, καλοκαιρι 74]..
εν ομως δικαιο να ταυτιζουμε ολους τους ε/κ με την 15η ιουλιου; σαφως οϊ - καποιοι ηταν θυτες τζαι καποιοι θυματα..τζαι για το 63-64 εν υπηρχε μια ομοιορφη σταση - εν ευθυνονται ουλλοι ουτε για την αρχη της αντιπαραθεσης, ουτε για την βια εναντια σε αμαχους,ουτε για την εκδιωξη των τ/κ ..
το 55-59, που την αλλη, ηταν αλλο σκηνικο μπορει να πει καποιος - η ιστορια ηρτεν τζαι ηβρεν μας ..
λογικα τα ιδια θα επρεπε να λειτουργουν τζαι για τους τ/κ..εν ηταν ουλλοι υπευθυνοι για την τμτ ας πουμε..τζαι μαλλον υπηρχαν τζαι ποτζιει τα θυματα των εσωτερικων διαμαχων [οπως στην σκηνη που περιγραφει το κειμενο για το πραξικοπημα]..
apantwntaw ston anonimo, thelw na tou pw oti meta apo mia mikri erevna pou ekana ton vevaiwnw oti nai, panigirizoun oi tourkoi gia to 63-64 opws kai gia to 74.
Linopampake, an thimamai kala stin epeteio tis aneksartisias mnimonevoume mazi me ton Makario kai ton Koutsouk, etsi den einai?
Kanenas fanatismos, kanena misos.
αγαπητη dokisisofi,
εν καλα αν εσιεις καποια στοιχεια που την ερευνα που εκαμες να τα βαλεις/καμεις παραπομπη - να δουμε να τα σκεφτουμεν τζαι τζηνα..
η δικη μου εικονα εν οτι οι τ/κ εβιωσαν το 63-64 σαν μιαν επιθεση εναντιον τους, τζαι οτι η επομενη δεκαετια [64-74] ηταν τα "μαυρα χρονια"..
να παμεν στες πηγες για να μεν μιλουμεν γενικα: μια καλη [τζαι νηφαλια] ακαδημαικη αναλυση για την κουλτουρα της μνημης τζαι την κωδικοποιηση της ιστοριας στις 2 κοινοτητες εν η δουλεια του γ. παπαδακη. Ηδη που τα μεσα της δεκαετιας του 90 εισιεν καταγραψει αρκετα καλα τες βασικες αφηγησεις τοσο των επισημων/ηγεμονικων λογων των 2 κοινοτητων οσο τζαι των διαφορποιησεων [τουλαχιστον αριστερας τζαι δεξιας] στο εσωτερικο της καθε κοινοτητας [κοιταξε το "20 χρονια μετα απο τι; η πολλαπλη νοηματοδοτηση του 1974" στο "ανατομια μιας μεταμορφωσης" - intercollege press]..επισης τωρα/φετος εσιει δημοσιοποιησει μιαν συγκριτικη μελετη για τα βιβλια ιστοριας οπου υπαρχει στην αρχη μια αναφορα παλε για την επισημη τ/κ αφηγηση πριν το 2004 - μετα υπηρχε μια διαφοροποιηση [τουλαχιστον στα βιβλια που εν το θεμα του]..η εικονα εν σαφως οτι οι τ/κ εκινδυνευαν με γενοκτονια..γιατι να πανηγυριζουν ; γιατι εν τους εσφαξαν ουλλους επειδη επεμβηκε η τουρτσικη αεροπορια; εμειναν παλε προσφυγες..εγκλωβισμενοι σε θυλακες, χωρις προσβαση στην διαχειριση της κυριαρχιας..
η τζαι μια πιο αμεση τ/κ πηγη..στο βιβλιο του τ/κ α. plumer "cyprus, 1963 -64: the fateful years" η εικονα εν αναλογη..το κεφαλαιο στο οποιον αναφερονται οι μαχες της μανσουρας/κοτσινων ο τιτλος ενι "the rise of tyranny" [ οϊ ακριβως απνηγυρικος τιτλος]..τζαι το κεφαλαιο τελειωνει με μιαν μαλλον θλιβερη αναφορα για το τι ακολουθησε την μαχη με εμφαση σε αυτο που ο συγγραφεας αποκαλει "οικονομικο εμπαρκο" για ουλλες τες "τ/κ περιοχες"..τζιαι περιορισμους στην παροχη διεθνους βοηθειας η ακομα τζαι στην παροχη υδροδοτησης..
εν το συζητω αν εν σωστα η λαθος [η υπερβολικη η απεικονιση] τα γεγονοτα [ ο τυπος εδουλεφκεν στην διοικηση ποτζει τζαι το βιβλιο του σαφως εκφραζει την επισημη [τουλαχιστον μεχρι το 2002] πλευρα..τζαι η εικονα εν σαφως θλιβερη...
οποτε δυσκολευκομαι να καταλαβω ινταλως μπορουν να θεωρηθουν εκδηλωσεις που παραπεμπουν σε ετσι εμπειριες "πανηγυρισμοι"..αμα ας πουμεν οι ε/κ καμνουν εκδηλωσεις "μνημης τζαι τιμης" το καλοτζαιρι για την αντισταση στο πραξικοπημα τζαι την εισβολη, τοτε εν "πανηγυρισμοι" επειδη τονιζουν την εννοια της αντιστασης [στο πραξικοπημα] η της επιμονης [υστερα που την εισβολη]; διοτι απο οτι εκαταλαβα οι τ/κ κωδικες για το 63-64 εν αναλογοι..
τωρα για την ανεξαρτησια..ναι εχουμεν τον κουτσιουκ στην φωτογραφια..ευτυχως - για να μας αθθυμιζει οτι εν δικοινοτικη η πολιτεια..οτι το κοτσιανι [η κυριαρχια] ανηκει τζαι στες θκυο κοινοτητες..τζαι σιουρα προεδροι οπως τον χριστοφκια τονιζουν παραπανω την δικοινοτικοτητα..απλα η μονοπωλιακη διαχειριση της κυριαρχιας εν τζιαμαι..να μεν πω για την σημειολογια [που τες σημαιες ως τους υμνους] των "εορτασμων" μερικες φορες -αστο εν να ανοιξουμε αλλο κεφαλαιο που ενεν της ωρας..
για το οτι εν υπαρχει μισος τεινω να συφφωνω μαζι σου -τουλαχιστον πλειοψηφικα..αλλα το ιδιον [αν οϊ παραπανω] μπορει να πει καποιος τζαι για τους τ/κ νομιζω...
εννοειται..ο λινοπαμπακος
Φυσικά η συγκεκριμένη δεν εκφράζει ολόκληρη την Μαρωνίτικη κοινότητα. Όπως δεν εκφράζει ολόκληρη την Τουρκοκυπριακή κοινότητα ο Ντεκτάς ή η Νεσέ, ή την ελληνοκυπριακή ο Λινοπάμπακος ή o Κουλίας.
Πέρα που τις διαφοροποιήσεις των ατόμων όμως, υπάρχουν κάποια δεδομένα που μιλούν που μόνα τους. Όπως π.χ. ότι παραπάνω που το 90% των Μαρωνιτών ψηφίσαν ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν, περνούν στην βόρεια πλευρά της Κύπρου πολλά πιο τακτικά και παν περισσότεροι σε ιδιωτικά σχολεία.
Το ότι όμως γενικά έχουμε μία διαφορετική αντίληψη της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μας εν γεγονός. Και είναι λογικό γιατί πέρα που το ότι ήμασταν εκτός της διένεξης και ως εκ τούτου μη φορτισμένοι, μας ήταν πιο εύκολο να απορρίψουμε την επίσημη εκδοχή αφού αυτή είχε την αφετηρία του "η Κύπρος είναι Ελληνική" και "πας μη Έλλην βάρβαρος" - εμείς ούτε έλληνες είμαστε ούτε βάρβαροι και θέλαμε να συνεχίσουμε να ζούμε σαυτόν τον τόπο που θεωρούμε και δικό μας οπότε ολόκληρο το οικοδόμημα μη πιστευτό και μη επιθυμιτό.
Νομίζω υπάρχει και μία άλλη συλλογική αντίληψη της ταυτότητας των Κυπραίων που πηγάζει από την πιο παλλιάν ιστορία. Αν αναλογιστούμε ότι επί Λουζινιανών είσε 60 Μαρωνίτικα χωρκά τζε το 1974 μόνο τέσσερα. Τι εγήνηκεν? Άλλοι εγίναν ορθόδοξοι τζαι άλλοι λινοπάμπακοι ή μουσουλμάνοι. Οπόταν ήταν αυτονόητο για τους μαρωνίτες ότι οι Κυπραίοι είναι φύρδην μίγδιν και δεν υπάρχει καθαρότητα φυλών.
Φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η ελληνοκεντρική ερμηνεία περνούσε οπόταν έχουμε περιπτώσεις ατόμων που δεν θα σου πουν ότι είναι Μαρωνίτες ή ακόμα θα προσποιηθούν ότι είναι Ελληνοκύπριοι ή θα εκφραστούν με ένα τρόπο που υποσυνείδητα σκοπό έχει την αποδοχή τους από την κυρίαρχη ομάδα. Για μένα σεβαστές οι προσωπικές αποψεις περί του τι είναι ο καθένας αν και οι πιο πάνω αντιλείψεις μου φαίνονται λίγο σαν internalised racism. Όμως δεν θα δεχτώ τον ρατσισμό / εθνικισμό από όπου κιαν προέρχεται – όπως προχτές που ένας ανιψιός μου είπε ότι ο πιο βρομερός και σιχαμερός λαός του κόσμου είναι οι Τούρκοι. Επίσης μαράζωσα πολλά όταν έμαθα ότι ένας ιδιαίτερα αγαπητός μου μιτσής ζήτησε από του γονιούς του εν έτη 2008 να μην φανερώσουν στο σχολείο ότι είναι Μαρωνίτης – για ένα χρόνο τα κατάφερε μέχρι που ο καθηγητής των θρησκευτικών το ανακάλυψε και τηλεφώνησε στους γονιούς του να το επιβεβαιώσει.
για μια συνοπτική ιστορία των Μαρωνιτών της Κύπρου
http://www.mari.org/JMS/july98/A_Reading_in_the_History.htm
Μαρία Εμμανουήλ
Σ'ευχαριστώ ιδιαίτερα που μπήκες στον κόπο να μου απαντήσεις, και ίσως να έχει δίκιο η Ρόουζ όταν λέει ότι στην τελική ίσως δεν ξέρουμε όσα θα έπρεπε για τους συνανθρώπους μας διαφορετικών θρησκειών και εθνικοτήτων. Εγώ προσπαθώ να ενημερώνομαι και να συνομιλώ ακόμα και με ελληνοκύπριους που πολλές φορές η άποψή τους με ξενίζει περισσότερο απ'ότι των ξένων.
Εδώ είμαστε, διάλογο κάνουμε, αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα τσουβαλιάζουμε και όλα.
Εγώ πιάστηκα από τη φράση σου σχετικά με το πως βιώνουμε την ιστορία ένθεν και ένθεν και στάθηκα στο θέμα των πανηγυρισμών και των παρελάσεων. Δεν αφορούσε η επισήμανση μου ιστορικά γεγονότα, γι'αυτό και δεν θα απαντήσω στον λινοπάμπακο, αλλά για την στάση ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων απέναντι σ'αυτά και στην πολιτική τους χρήση.
Τώρα, ερχόμαστε στην περίπτωση των Μαρωνιτών. Σ'ευχαριστώ που με παραπέμπεις σε βιβλιογραφία, κάτι ξέρω κι εγώ πάνω κάτω, στο μπλογκ του Μιχάλη Μιχαήλ είχαμε τον Ιούνιο αν θυμάμαι ανοίξει τεράστια συζήτηση για το θέμα.
Απλά, να πώ ότι θεωρώ ότι, έχω την εντύπωση ότι στους "Γρισκιανούς" που στέκονταν στην συνείδηση του Κύπριου της Τουρκοκρατίας απέναντι από τους "Τούρκους" ή "Μεμμέτηδες", εντάσσονται και οι Μαρωνίτες. Και άμα θες να σου πώ πως εξαφανίστηκαν τα χωριά.
Οι Μαρωνίτες είναι άραβες καθολικοί και αν κατα την Φραγκοκρατία και Βενετοκρατία αντιμετωπίζονταν καλύτερα από τους υπολοίπους Χριστιανούς λόγω δόγματος, στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όταν στον Ευρωπαϊκό χώρο οι Τούρκοι αντιμετώπιζαν ενωμένα τα στίφη των καθολικών χωρών και του Πάπα, τότε οι Μαρωνίτες ως καθολικοί είχαν πέσει σε δυσμένεια και συνυπολογίζονταν με τους υπόλοιπους Ρωμηούς ίσως και σε χειρότερη θέση.
Τώρα, στα νεότερα χρόνια, όταν η κατάσταση στο Λίβανο γινόταν όλο και πιο πολύπλοκη και ο μουσουλμανισμός κυριαρχούσε ως θρησκεία, κατήλθαν και άλλοι Μαρωνίτες στο νησί ως καταφύγιο.
Γνωρίζω ότι στο κρατικό ραδιόφωνο γίνονταν παλιά εκπομπές για Μαρωνίτες (δεν γνωρίζω αν εξακολουθούν να μεταδίδονται) και γενικά είναι μια κοινότητα αρκετά δεμένη.
Όσο για τα περιστατικά που λες, είναι λυπηρά όντως.
Συγχωρέστε με αν οι πληροφορίες μου δεν ευσταθούν και διορθώστε με σε όσα σημεία θεωρείτε ότι παραποιώ το οτιδήποτε.
Θα ψάξω και για το βιβλίο.
Δοκησίσοφη.
σόρρυ νόμισα ότι ήταν βιβλίο, είναι ιστοσελίδα (ακόμη καλύτερα)
Έχεις δίκαιο -οι Μαρωνίτες κατα την Φραγκοκρατία και λιγότερο στην Βενετοκρατία αντιμετωπίζονταν καλύτερα από τους υπολοίπους Χριστιανούς λόγω δόγματος. Οι ρωμιοί της Κύπρου έστειλαν νομίζω 5φιρμάνια στον Σουλτάνο και του ζητούσαν να επέβει για να τους γλητώσειαπό την τυρανία. Έτσι για την ιστορία το το λουτρό της Εμερκές στην περιοχή Ομεριέ της Λευκωσίας το έκτισε ο πρώτος Πασιάς της Κύπρου ως δώρο στους κατοίκους της πόλης. Οι Μαρωνίτες πολέμισαν μαζί με τους Ενετούς και υποστήκαν τις συνέπειες.
"The Ottomans, after annexing Cyprus, imposed increasingly high taxation on the Maronites, accused them of treason, ravaged their harvests and abducted their wives and children into slavery (Cirilli 1898: 20). Many Maronites had died during the defense of the island, many more were either massacred or taken as slaves, many others dispersed throughout the island to escape persecution, and those who remained in their villages found themselves in a pitiable condition (Cirilli 1898: 14-15). Consequently, a group fled to Lebanon, another group accompanied the Venetians to Malta (Dib 1971: 177) and those who stayed behind "had to submit, in addition to the yoke of the conqueror, to that of the Greeks, which was no less troublesome" (ibid. 1971: 177)."
Είναι φανερό ότι οι Μαρωνίτες υοπέφεραν πολύ περισσότερο από τους Οθωμανούς απότι οι Ρωμίοι. Δεν είναι περίεργο όμως ότι είχαν ακόμη και πριν την εισβολή λιγότερο φόβο ή έχθρα απέναντι στους Τούρκους. Γιατί νομίζεις - Εγώ πιστεύω ότι αυτή η έχθρα σε μεγάλο βαθμό καλιεργήθηκε από την εξουσία Παιδεία.
Κιαν θέλεις να πάμε λίγο πιόβ αθειά να σου πω καιτην δική μου ανάλυση. Η Κύπρος έγινε ανεξάρτητο κράτος το 60. Τα υπόλοιπα Ευρωπαικά κράτη δημιουργήθηκαν πολύ πριν και όταν ήρθε η σειρά μας οι Ελληνοκύπριοι με κεκτημένη ταχύτητα προσπάθησαν να επιβάλουν αυτό πιου έκαμναν και οι προηγούμενοι - Την ισοπαίδωση υπόταξη των άλλων θρησκειών / ομάδων / γλωσσών στην κυρίαρχη. Όμως υπήρχε μία ουσιαστική διαφορά - Ήταν ήδη 1960 και τα δικαιώματα των μειονοτήτων άρχισαν να καθορίζονται και να προστατεύονται. Εκεί την πατήσαν και ο δρόμος που τραβήξαν μόνο σε κακοτοποιές μπορούσε να μας οδηγήση.
Μαρία Εμμανουήλ
Ναι αλλά στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη τα πράγματα δεν ρυθμίστηκαν με διαφορετικό τρόπο. Δεν αποφάσισαν οι μειονότητες πως θα μοίραζαν την πίττα. Πάντα έτσι γίνεται. Η πλειψηφία εδραιώνει την ταυτότητα της. Καλώς ή κακώς.
Αν θες εξήγησε μου ξανά γιατί οι Μαρωνίτες, όπως ισχυρίζεσαι δεν είδαν αρνητικά την εισβολή, και πως, όπως πάλι ισχυρίζεσαι, ευθύνεται γι αυτό η παιδεία.
(αν έχω καταλάβει τί ακριβώς θες να πείς). Δεν νομίζω να έχω καταλάβει τον συλλογισμό σου.
simfonw apolita mazi s oti zoyme diaforetika tin istoria. esi tote giati epelexes mono tin mia meria tis. evales mono gia to kako p ekanan oi E/K stous T/K. egw omws akoysa kai to antitheto kai gia akoma mia fora katalava oti den vgazoume akri kai o kathenas prospathi na strepsi tous allous pros mia katefthisi. tin katefthisi p tou siferi. a kai kati allo.... en ime ethnikistis apla enen kalo me ta kimena mas na spiroume ton dixasmo anamesa mas. giati toyto ginete panta
αγαπητε ανωνυμε, να μου επιτρεψεις τζαι ενα δικο μου σχολιο [σαν λινοπαμπακος]αφου εθκιαλεξα να δημοσιοποιησω το κειμενο στο μπλογκ..
κοιταξε.. η εμπειρια του τι ετραβησαν οι ε/κ ενεν απλα κατι που ακουεις η θκιεβαζεις ποτζιει ποδα..εν ο κυριαρχος λογος..ποδα ακουεις τον παντου - σχολεια, μμε, πολιτικη σφαιρα..εκφραζει σαφως μιαν ιστορικη εμπειρια - αλλα αφου βιωνουμεν την ιστορια διαφορετικα [σαν πολιτιστικες-πολιτικες ομαδες/κοινοτητες] εν καλα [αναγκαιο;] αν θελουμε να συμβιωσουμε [περα που τους εθνικιστικους διαχωρισμους] να ακουσουμεν τζαι την αλλη αποψη - η καλλιτερα "τζαι τες αλλες αποψεις/βιωματα"...
οποτε δαμαι εχουμε μιαν αναφορα σε γεγονοτα αγνωστα στην ε/κ κοινοτητα [ποιος μαλακας μπορει να εβιασεν μιαν 13χρονη ας πουμεν; ως τωρα "εξεραμεν"-τουτον λαλει ο κυριαρχος "μας" λογος- οτι οι μαλακες ηταν μονο ποτζιει]...
τζαι εφανηκεν μου συγκλονιστικη η αναφορα στο πραξικοπημα - την αναζητηση των πτωματων- η οποια εν εσιει να καμει με τες σχεσεις ε/κ-τ/κ αλλα με εσωτερικη ε/κ διαμαχη..που την οπτικη του ατομου μιας κοινοτητας που την εζησε στην "κοινη μας" κοινωνια [εξω που το σπιτι της] αλλα σαν "συνοριακο ατομο/κοινοτητα" - καπως που τα εξω...
σαφως οι αφηγησεις του πονου μπορουν τζαι χρησιμοποιουνται για συφφεροντα..το θεμα ενι αν μπορουν να χρησιμοποιηθουν τζαι για κατανοηση-ανοχη..εσυμβηκαν..μπορουμε να τα δουμε [τζαι αποτισουμεν τον αναγκαιο συναισθηματικο η εγκεφαλικο/ερμηνευτικο "φορο τιμης"] τζαι να παμεν παρακατω; να καταλαβουμεν [ η να προσπαθησουμεν να καταλαβουμε] την ολοτητα σαν συλλογικη τζαι πολλαπλη εμπειρια/ες;
διοτι το θεμα της ιστοριας [που εν τουτον που συζητουμε ευρυτερα] ενεν το αν τζαι πως θα φκαλει εναν νεο πλαισιο το υπουργειο κλπ..το θεμα ενι πως εννα αλλαξει η αντιληψη, η κουλτουρα μας που τα κατω..τζαι η πολλαπλοτητα των αφηγησεων εν μιαν ελπιδα για ανοιγματα -οϊ μονο αντιθενικσιτικα αλλα τζαι ελευθεριας ευρυτερα..
τζαι ο σεβασμος απαιτει τζαι την στιγμη που ακουουμεν τον αλλο/η μονο του/της..το να βαλουμε διπλα που εναν εγκλημα της ε/κ κοινοτητας καθε φορα που μιλουμεν για τουτα επιτελους, τζαι εναν "τουρτσικο", κρατα ισοροπιες αλλα λειτουργα τζαι σαν ρητορικη εξιλεωση [εκαμαν μας εκαμαμεν τους]..πρεπει να ακουσωμεν δουμεν για την αλοα, μονο του..τζαι οι τ/κ να ακουσουν για τον δικο μας πονο..ακομα τζαι που τον τζαιρον του κοντεμενου..μονο του..διοτι ο καθενας ξερει τον δικο του πονο - το θεμα εν ο πονος τζαι του αλλου/ης..
τζαι με βαση την συζητηση, ενεν ενδιαφερον πως οι μαρωνιτες που λογικα ηταν θυματα της οθωμανικης περιοδου,εν καπως μεσα στην μεση τωρα; ισως οι εχθροι τζαι οι φιλοι [οπως τζαι οι ταυτοτητες που προσδιοριζουνται σαν δομες με την "εμεις-αλλοι"] να εχουν μιαν ιστορικη σχετικοτητα..
λινοπαμπακος
“ Άγια Μαρίνα του Κρεμμού
πουκάτω που το ούπα
ήρταν οι Τούρτσιοι έσσω μας
τζαι μας αφήσαν κούπα
Άγια Μαρίνα του κρεμμού
Πουκάτω στο μετόσιη
Έκαμα χρόνια να σε δώ
Τζιη προσφυγιά μου τόσhι»
Οι στίχοι τούτο εν που στην Μαρινιωτού – την παραδοσιακή φωνή του χωρκού μου.
Αρνητικά είναι ήπιος όρος για να περιγράψει το πώς είδαν / βίωσαν οι Μαρωνίτες την εισβολή. Και τα 4 χωρκά εν υπό κατοχή, το ένα η Αγιά Μαρίνα βομβαρδίστηκε στην 2η εισβολή εν όσο ίσσε κόσμο μέσα.
Είχα την ατυχία νάμουν τζε γώ τζαμέ, 14 χρονών. Εθορούσαμε τα αεροπλάνα χάραμα του φου να φακκούν γυρούς πάνω που την περιοχή τζε οι χωρκανοί στην πλατέα ελαλούσαν ήρταν τα ελληνικά αεροπλάνα τζε εκάμναμε χαρά. Ο παπάς μου έληπεν –εφκήκεν που την φυλακή που τους εβάλαν οι πραξικοπηματίες αλλά ήταν καθήκον στην Λευκωσία. Ευρέθηκα μόνη μου κατά την επίθεση έξω στον δρόμο – έπεσα χαμέ τζε άκουα τα αεροπλάνα που έρκουνταν. Ελάλουν άμα περάση τούτο ένα βουρήσω να μπω μέσα σε κανένα σπίτι. Αλλά εν επρολάμβανα – ερκετουν το ένα μετά το άλλο τζε εμυδραλιωβολούσε γυρώ μου.
Για χρόνια είχα τούτον τον εφιάλτη – να προσπαθώ να σταθώ στην ακριβή πορεία του αεροπλάνου για να κτυπούν τα μυδράλια που την μιαν τζε την άλλη πλευρά μου, τζε γω στην μέση για να μεν με βρίσκουν. 6 χρόνια μετά ήμουν στο Cambridge με τους συμφοιτητές μου, ίσε άσκηση τζε επέρασε χαμηλά πουπάνω μας ένα στρατιωτικό αεροπλάνο. ‘Ο ήχος του εν πολλά διαφορετικός που τα άλλα. Έπεσα χαμέ τζε εσσιέπασα την τζεφαλή μου με τα σιέρκα μου.
Το χωρκό μας εν στρατόπεδο τζε εν μπορούμε να μπούμε μέσα.
Που τότε που ανοίξαν τα σύνορα, οι χωρκανοί πάση. τζε περπατούν γυρώ που το χωρκό στα χωράφκια τους - μαζεύκουν μανιτάρκα της αναθρήκας τζε χωστές, τζε την καθαρά Δευτέρα κόφκουν την μούττην. Η μάνα μου πάει μιαν φορά την εφτομάδα μαζί με την γιαγιά μου σ'ενα οδοιπορικό στα χωρκά της περιοχής (Φώτα, Άγιο Ερμόλαο, Λάρνακα της Λαπήθου, Σηιλλούρα, Καμπυλή, Σίσκληπο..) – κάποτε πάω τζεγω μαζί τους με τες κόρες μου. Στην αρχή ήταν για νάβρουν τους χωρκανούς τουρκοκύπριους που διασπαρτήκαν. Ήμουν παρών όταν ήβραμε την Αϊσέ στην Καμπυλή. Εκάτσαν οι δκιό τους δίπλα δίπλα, εχαϊδεύκανη μια το πρόσωπο της άλλης τσε εκλέαν. Δκυό φιλενάδες 90 χρονών που εβρεθήκαν μετά που 40 χρόνια.
Αλλά ήταν τζε σαν μια μηχανή του χρόνου ιδιαίτερα στες αρχές που μας έπαιρνε στην Κύπρο της δεκαετίας του 60. Μετά αρκέψαν να κάμνουν τζιάλλες φιλενάδες πρόσφυγες τζε τζίνες που την Κρήτου Τέρρα, την Αντρολύκου,….
Συνοριακό άτομο /κοινότητα. Σωστά το βάλει ο Λινοπάμπακος. Και κυριολεκτικά !! Που τον τζερό που επέστρεψα που την Αγγλία μινήσκω δίπλα που την πράσινη γραμμή. Πρώτα στο ΚαΙμακλί τζετωρά στον Άγιο Αντρέα με το τέλλι της αυλής μου νάν το σύνορο με την νεκρή ζώνη. Όταν είδα την ταινία του Αγγελόπουλου «το μετέωρο βήμα του Πελαργού» ψυλιάστηκα το συμβολισμό του κατοικειν μου– να ξεπεράσω το σύνορο.
Όσο μπορώ το ξεπερνώ. Εμπήκα τζε μέσα στο χωρκό με τον Μπουλέν. Επήαμε να δούμε το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία για να οργανώσουμε κάποιες στηρίξεις τζε λαλώ του – αν μπούμε τωρά στο χωρκό ιντα πον να μας κάμουν. Τίποτε λαλεί μου. Πάμε λαλώ του. Όπως εμπέναμε ήταν σαν να εφκέναν οι ψυσιές τζε οι ιστορίες των παλιών που την γή. Έκλεα με λυγμούς τζε ελάλουν ο παπάς μου επέθανεν χωρίς να επιστρέψει. Επιστρέφει μαζί σου λαλεί μου ο Μπουλέν. Εκατέβηκα στο σημείο που ήταν το σπίτι της γιαγιάς μου (κατεδαφισμένο) έκατσα τζεέπιασα μιαν πέτρα τζε εσυνέχισα να κλαίω με τους στρατιώτες να βουρούν κατά πάνω μας. Όταν εφέφκαμε εσυνόδεψε μας ένας στρατιώτης – εδώσαμε του τσιγάρο τζε ερωτήσαμε τον πόθεν ένι - ήταν κούρδος. Ένας μιτσής Κούρδος που ενήθελε ναν δαμαί.
Επειδή έπεσε πολλύν κλάμα στούτην εξιστόρηση θα κλείσω με κάτι πιο ευχάριστο. Η μάνα μου τζε η γιαγιά μου πάσιν στουτον τόπο πόξω που τον Κοντεμένο που βλαστούν πολλά αγριολάχανα τζε φέρνουν τα με τις σακούλες (τζεκάμνει τα η καλαμαρού πεθερά μου γιάμι χορτόπητες!) Μιαν ημέρα επήαν τζε ο δρόμος ήταν κλειστός γιατί εκάμναν άσκηση ο στρατός. Εγελαστήκετε αν ενομίσετε ότι εν εφέραν λάχανα.... Εβάλαν τους στρατιώτες τζε εσυνάξαν τους τα!
Τούρκος ήταν Ρωμιος ήταν
πούδηξε την αγάπη
Βασταγιερή ίσσιε καρκιάν
το πλάσμα τζε εν εσάπη.
(Μαρινιωτού)
Μαρία Εμμανουήλ
Δημοσίευση σχολίου