Υπογεια ρευματα

[ανταποκριση που τον Υψωνα τζαι το feeling θκυο διονυσιακων εξοδων]

Τουτη η εφτομαδα εξεκινησε με έναν σφιξιμο στο στομασιη τζαι ετελειωσεν με μιαν διονυσιακη ενατενιση σε φοιτητικη συγκεντρωση…

Που μου ανοιξεν λλιον το δειν..

Την Δευτερα ετηλεφωνησεν μου ο Πετρος. Υπηρχε ενας σχεδον συνομωτικος τονος στην φωνη του.

- Ακουσες ιντα που εγινεν στον Υψωνα;

Εν ειχα ακουσει τα νεα…Ειπεν μου ότι εγιναν επιθεσεις εναντια σε ξενους εργατες. Ότι εισιεν κοσμο που επηεν στο νοσοκομειο.

Η εικονα αφηνιασμενων νεαρων που δερνουν ανυπερασπιστους αθρωπους ταρασσει τα νευρα μου τζαι καμνει το σωμα μου να δινεται κομπους. Το μονο που μου ερκεται απ’ευθειας εν η σκεψη γιατι εν εβρεθηκαν καποιοι να τους σταματησουν. Φκαινει μου ένα ειδος βιας σαν αντισταση…

- «Ραφτιν που το θελουν»

Ναι εν διεκδικω βραβεια μη-βιας, εν γεγονος…

Η εικονα που κατακλυζει το σωμα τζαι την ψυσιη μου, σε ετσι φασεις, παει πισω στην δολοφονια του Σαββα Μενοικου το 58. Ενα τσουρμο ροκολοι, του κατηχητικου φανταζομαι αφου ηταν τα κοπελλια της ΕΟΚΑ, να σκοτωνουν με τις πετρες έναν ανυπερασπιστον αθρωπο γιατι ειπαν τους ότι εν που τους δικους τους, γιατι εν υποταχτηκεν. Τζαι αν υπαρχει ένα πραμα που μου εμεινεν εντονα που τζηνην την ιστορια εν η λογοτεχνικη μεταφορα του παραπονου στο τελευταιο βλεμμα του Μενοικου: για την δειλια οσων εν ετολμησαν να αντισταθουν, να μιλησουν.

Που την αλλην η ειδηση εφανηκεν μου τζαι νακκον κουφη, παραξενη..Φακκω κανενα γυρον μερικες φορες που τον Υψωνα γιατι εχω έναν φιλο που φτανει που τζηπανω. Τα vibrations που επιανα [τζαι πιανω] περπατωντας μεσα στο χωρκο, εν μου εδιουσαν ετσι εικονα. Αν υπαρχει κατι που μου εφανηκεν να διαφοροποια την τοπικη κοινωνια ηταν η σχεση τους μιτσιους με τους μεγαλους – εν ενδιαφερον ότι στον κεντρικο δρομο, ας πουμε, εκτος που τους ιστορικους συλλογους τους αριστερους τζαι τους δεξιους, υπαρχουν τζαι κεντρουθκια για τους μιτσιους. Η μονη πηγη ρατσισμου που εμπορουν να σκεφτω ηταν έναν κεντρουι/συλλογος των οπαδων του απολλωνα [πριν κανενα χρονο ειχαν τον οι μιτσιοι της ΑΕΛ – αλλα αλλασουν οικηματα ευκολα οι μιτσιοι, εν πιο mobile σαφως] που εσιει ποξω 2 ελληνικες σημαιες. Αν κρινει κανενας που τα συνθηματα στες κερκιδες, το κοκτειλ της γαλανολευκης με την μαππα εκφραζει εγκεφαλικα κολληματα τζαι ψυχολογικα απωθημενα, που το καμνουν σαφως εν δυναμει υποπτο για ρατσισμο. Αλλα πανω στα διακοσμητικα του χωρου εν φανερη η συγχιση των εικονων/signs που απλα υιοθετουνται για να γεμωνουν κενα παρα σαν συμβολα ταυτισης – στην πορτα υπαρχει η εικονα ενος τυπου με μαντηλι στο προσωπο που αθθυμιζει μαλλον ειτε παλαιστινιο [μπορει να εν που τον τζαιρον των ιρακινων στον απολλωνα] ειτε δυτικο αναρχοαυτονομο, παρα τους κουρεμενους της «χρυσης αυγης».

Τελικα το οικημα εν εισιεν σχεση με το επεισοδιο – η τουλαχιστον αμεση σχεση, γιατι μιτσιοι που εσυναχτηκαν ηταν βασικα φιλοι των «πρωταγωνιστων» παρα ιδεολογικοι συμμετεχοντες. Αλλα ετσι για να καταγραφει η συνολικη εικονα, αφου ειπαμεν να τον παιξουμε ανταποκριση…

Την αλλην ημερα που εθκιεβασα την ειδηση στες εφημεριδες εκαμεν μου εντυπωσην ο στοχος: οι τραυματιες ηταν ουλλοι λευκοι-ευρωπαιοι. 2 βουλγαροι, 1 ρουμανος, 2 εγγλεζοι [τζαι κατά συνεπεια η Cyprus Mail εισιεν το πρωτην ειδηση]. Η αιτια εφανηκεν μου «καθησυχαστικη» – ειχαν τσακωθει καποιοι μιτσιοι με καποιους βουλγαρους [μαλλον εφααν τες] οποτε αποφασισαν να φκαλουν τα απωθημενα τους στους τοπικους ξενους. Εμοιαζεν παραπανω με συμπωμα εφηβικης ανομιας παρα σαν μια οργανωμενη ρατσιστικη κινηση. Αθθυμηθηκα το 1986 που εγιναν τα επεισοδια εναντιον των Λιβανεζων στην Γερμασογεια – μια ειδηση, ψιθυρος ότι εγιναν επεισοδια [που εθιξαν πε τζαι καλα τον αντρισμο των ιθαγενων] στην Αγια Ναπα, επυροδοτησαν μιαν μιτσιαν εκρηξη στην Γερμασογεια. Πιο παλια ετσακωνουνταν η πανω με την κατω γειτονια σε ένα χωρκο – σημερα φανταζομαι το αντιστοιχο εν οι οπαδοι των ομαδων στον φουρπο.

Υπηρχεν βεβαια τζαι το συνθημα «εξω οι ξενοι από τον Υψωνα». Για οποιον ξερει το χωρκο τζαι την ιστορια του, το συνθημα εν μαλλον ένα που τα signs που μπορει ευκολα καποιος αρθρωσει γιατι υπαρχει στα περιξ [στην μεταμοντερνα του εκδοχη εκφραζεται που τα τοπικιστικα γραφφιτι τους μιτσιους], αλλα το νοημα του εσιει χαθει σαν εκφραση της υλικης πραγματικοτητας. Ο Υψωνας εν έναν χωρκο που «αστικοποιηθηκεν» ιδιομορφα – εν υπηρχε ενας τοπικος συνοικισμος ο οποιος να μεγαλωσει με το ανακατωμα των αθρωπων που ερκουνται που διαφορα αλλα μερη/χωρκα. Όπως εν τα αλλα προαστεια της Λεμεσου. Οι κατοικοι του Υψωνα εν απογονοι μιας ιδιορυθμης «νομαδικης» δομης – εμετακινουνταν αναμεσα στις τοποθεσιες Λοφου- Υψωνας αναλογως της εποχης του χρονου. Η βαση τους πριν τα μεσα του περασμενου αιωνα ηταν η Λοφου – που την δεκαετια του 1930-40, όμως, αρκεψαν οι νεοι να μεινισκουν στον Υψωνα τζαι σιγα το χωρκο στα βουνα εγκαταλειφθηκεν. Τουτη η εμπειρια της κλειστης κοινοτητας που εμεταφερθηκεν πακετο στην πολη, ενισχυθηκε που το γεγονος ότι το χωρκο εταφτιστηκε στην ευρυτερη συλλογικη συνειδηση της Κυπρου με την ιστορια της συμμοριας των Ζαχαριων που αφησαν ένα διπλο «βαρος» στην κοινοτητα: μια εσωτερικη συνομωσια σιωπης για το παρελθον, αλλα τζαι μιαν εξωτερικη εικονα που εσημαινε κατι βιαιο, παρανομο…

Σε ετσι πλαισιο ο γερος του φιλου μου ακομα λαλει «ηρτεν ενας ξενος στον καφενε», τζαι το «ξενος» μπορει να σημαινει μη-κυπραιος αλλα μπορει καλλιστα να σημαινει τζαι μη-χωρκανος.

Οποτε το «εξω οι ξενοι που τον Υψωνα» εν εφκολα διαθεσιμη ατακα – αλλα χωρις περιεχομενο. Το χωρκο εν γεματο ξενους – ο παλιος πυρηνας [καμαρουες που ηταν σπιθκια 2 γενιες πριν] εσιει βασικα νοικιαστει σε ξενους εργατες. Τζαι θωρεις παντου «ξενους» – ανατολικους, βορειους, δυτικους…Σε διαφορες εκδοχες χρωματων..Στον Υψωνα λ.χ. εγνωρισα την πρωτη βιετναμεζα στην Κυπρο – με έναν υπεροχο καπελλο που μου αθθυμιζεν τον «θειο Χο»…

Εβρεθηκα με τον φιλο μου που τον Υψωνα την Τεταρτη. Ειμαστεν σε μια παρεα, της δουλειας, που εχαλαρωνεν. Το κρασι εβοηθαν σιουρα αλλα ενοιωθες γενικοτερα τζηνην την ενεργεια που καμνει τους αθρωπους πιο ανετους με τον αλλον, τον διπλανο.. πιο δεκτικους στο αγγιγμα, πιο ερωτικους θα ελαλουσαμεν σε άλλες φασεις τζαι άλλες εποχες. Εν φκαινω συχνα εξω το τελευταιον τζαιρο – οι πιο προσφατες μου προσπαθειες εδωκαν πανω σε ένα παραξενο κλιμα υπερβολης..Στα παντα – στον ηχο της μουσικης που εν σε αφηνε να πεις κουβεντα, στα ντυσιματα που επροσπαθουσαν να εν ερωτικα τζαι εφαινουνταν μου Kitsch, στις προσπαθειες να εν ο κοσμος κατι που εν ενι..σφικτος κοσμος που εθελεν να φανει αντι να χαλαρωσει..

Μπορει τζαι να εκοτζιακαρεψα δηλαδη..Αλλα νομιζω οι αντενες μου πιανουν ακομα ποτε η ερωτικη ενεργεια των πλασματων τζυλα ανετα, σαν αγγιγμα στο σωμα, τζαι ποτε το κλιμα εν ψευτικο – όπως τα φιλια που διουν στον αερα οι τυπισσες που συμπεριφερονται με σαβουαρ βιβρ..

Τελος παντων..ποτζιει ποδα η κουβεντα με τον φιλο μου εξαναηρτεν στους μιτσιους στον Υψωνα. Εγελασεν

- Εμαθα το σκηνικο τελικα…Ξερεις ποιοι ηταν οι πρωταγωνιστες;…οι μιτσιοι που εκουρτισαν τους αλλους 20; Εν θκυο παιθκια μεικτης οικογενειας – ο ενας γονιος εν αραβας τζαι η άλλη κυπραια..

- Οποτε εβαλαν τα με τους «ευρωπαιους»;

- Όπως λαλει τζαι ο γερος μου..

Η πραγματικα δημοσια ιστορικη διασταση των γεγονοτων ηταν ακριβως καπου δαμαι – ότι δηλαδη εν ισως η πρωτη φορα που μια εκρηξη δυσφοριας εναντια σε ξενους εστραφηκεν συνειδητα απεναντι στους λευκους ευρωπαιους – τζαι ο στοχος εν ηταν μονο οι ανατολικοευρωπαιοι ..Διοτι προφανως αν οι μιτσιοι εθελαν να φκαλουν τον ρατσισμο τους «κτυπωντας οποιον εβρισκαν μπροστα τους» όπως το εισιεν ο δραματικος τονος των ΜΜΕ, ο πιο ευκολος στοχος ηταν να ενι οι μελαχρινοι [αντρες τζαι γυναικες] που μεινισκουν επισης στο κεντρο του χωρκου. Αλλα το focus ηταν σαφως αλλου…

Το επεισοδιο εχαθηκεν που τα ΜΜΕ σχεδον αμεσως…Εκαταχωρηθηκεν στα πλαισια της εφηβικης εκτονωσης που παει προς την βλακεια – γιατι για να θελεις να σπασεις τα πραματα καποιου, διοτι εδερεν σε [εσενα η τον φιλο σου] καποιος που την χωρα του, μαλλον οι στροφες του νου σου εν καμνουν κανονικη διαδρομη…ελλειπτικη λογικη ροη ας πουμε…

Αλλα υπαρχουν τζαι θκυο υπογεια σημαινομενα…η εικονα του λευκου που ως τωρα ηταν κωδικοποιημενη σαν κατι το ανωτερο [ ο τουριστας, ο ευρωπαιος] αρκεφκει να χανει την αιγλη της..Τζαι γινεται επισης στοχος μιας τοπικης δυσφοριας. Που την άλλη, η ολη σταση του χωρκου μετα, αλλα τζαι το απορημενο βλεμμα της κοινωνιας [εστω τζαι στην Kitsch εκδοχη των ΜΜΕ] δειχνει επισης την διαχυση των “αλλων” στην καθημερινοτητα μας…

Εν σε τουτα τα υπογεια ρευματα [ειτε της δυσφοριας, ειτε της διαχυσης] που εν καλα να γυρευκουμε τες δυναμικες [της προοπτικων αλλα τζαι των κινδυνων] των διαδρομων του μελλοντος…

Ο φιλος μου αφηκεν με μονο μου να γυρευκω τον τυφλοποντικα της επαναστασης..Ηρτεν τζαι εκατσεν διπλα μου ο Πετρος που αρκεψεν να μου λαλει για το νέο του ερωτικο παθος… στο βαθος το πραγματικο του παθος εν η από-πλανηση της «αγνοτητας»…κατι σαν μια διαδικασια ψυχαναλυσης μεσα που το ερωτικο σωμα αντι την παρλα... ερωτευκεται συνηθως πιο μιτσιες του..η πιο «αθωες»…τζαι ο στοχος εν έναν ειδος ερωτικης ωριμοτητας μεσα που την ηδονη…

Ακουα τον τζαι εχαμογελουν..το παθος της από-πλανησης σαν απελευθερωση εν ενδιαφερον βιτσιο οντως..

- Ναι ατε πε το..λαλει μου αφου εφκαλε το παθος του με τες λεξεις …

- Νομιζω τωρα εισαι στο κεφαλαιο «ο ερωτισμος, η από-πλανηση, τζαι η διαφθορα της Ευγενιας» στον μαρκησιο Ντε Σαντ…Θαυμαζω την αντοχη σου ωρες ωρες ρε φιλε… Υποψιαζομαι ότι το να προσπαθεις να πεισεις τον κοσμο για τον ελευθερο ερωτα, εν σιηροτερο σκορσο παρα να εισαι ανταρτης πολης - ο Κουφοντινας, ας πουμε, την ωρα που ειχαν συλλαβει ουλλους τους αλλους της «17^ης του Νιοβρη»..Που φκαλεις ακρη;…Φκαλλεις ακρη; Πρωτα εν το φλερτ, το ανοιγμα στο παθος, υστερα το δοσιμο, τζαι υστερα ξεκινα τζηνον τον φκιολι της ιδιοκτησιας…της ζηλειας..Εν σου φαινεται ωρες ωρες ότι απελευθερωνεται το σωμα για λλιον τζαι υστερα παει πισω στην πειθαρχια της μονογαμιας που του εμαθαν; Κατι σαν επιστροφη στην υποταγη;…

Ο Πετρος εχαμογελασεν….Θα τα εκαταφερνε η συμβολικη του Ευγενια τουτην την φορα να ξεφυγει που το παρελθον; Να διεκδικησει μονη της τες ηδονες του σωματος αντι την ασφαλεια…;

- Που ξερεις, λαλει μου στο τελος, μπορει η τεχνη στην « φιλοσοφια στο μπουντουαρ» να φκει το ιδιο επαναστατικη με την επιθεση στην Βαστιλλη…

- Ο καθενας με τον πονο του…

Την Παρασκευη επηα να δω μιαν φιλεναδα μου, τζαι εβρεθηκαμε σε μια συναντηση φοιτητων..Καθως οδηγουν εσκεφτουμουν ιντα φαση να εν τζαι τουτοι οι μιτσιοι που αναγιωνουνται τωρα…Οι μιτσιοι στον Υψωνα αναπαραγαν τοπικες παραδοσεις τζαι επειδη ελειπαν τους οι λεξεις τζαι τα συμβολα εκφραζαν έναν ρατσισμο που ηταν αντιθετος με την εμπειρια τους. Οι μιτσιοι την Παρασκευη ηταν αλλωσπος. Πιο μεγαλοι, αλλα μεταξυ τους υπηρχεν παλε τζηνη η γλυκαδα του ερωτισμου που ειχα ζησει τζαι την Τεταρτη με την παρεα στην δουλεια.

Εχω εμμονες – λ.χ. επειδη εταραξαν τα νευρα μου την προηγουμενη φορα που επιασαν οι καλαμαραες του γιουρο [συνδρομο – οι ελληνικες σημαιες σε λαθος τοπους/χωρες] τουτην την φορα ημουν ψημενος/εθελαν να χασουν…Ο Λυσσαριδης εφτιαξεν μου αλλην εμμονη – κάθε φορα που τον ακουω να λαλει τες ιδιες μαλακιες που λαλει για δεκαετιες, τζαι υστερα συμπληρωνει [αμα λαχει] ότι το να εισαι νεος εν εν θεμα ηλικιας «αλλα πως νοιωθεις», φορω τα..Ελεος, νισαφι πκιον..Οποτε, ειμαι αποφασιστικα τζαι συνειδητα μεσηλικας – αμα γενω 50 θα καμω παρτυ. Εν τζαι γενικοτερο το ζητημα – σε τουτην την εποχη του σιαμαλισματος του «αιωνια νεου», το ειρωνικο χαμογελο που αρνειται να ανηκει σε τουτον το παναϋρι, κουβαλα κατι που τες παλιες αζινες…

Ο τυφλοποντικας της ιστοριας , εριζωσεν μεσα σου , λαλει μου ωρες ωρες ο Πετρος..

Οποτε αμα εβρεθηκα με τους μιτσιους εθωρουν γυρον να δω ..Να πιασω το feeling μιας αλλης εποχης, μιας αλλης γενιας. Υπηρχε έναν αναλαφρο κλιμα που αρκεψεν να με πιανει σιγα σιγα. Ηταν τζαι η μουσικη πιο ηρεμη τζαι καθως το κρασι ανοιεν τις διαδρομες για τον Διονυσο, ενοιωσα μετα που παρα πολλυν τζαιρο ένα αισθημα γλυτζιας νοσταλγιας αποσπασματων εφηβικης μνημης χωρις τα νευρα που μου προκαλει η ατακα του Λυσσαριδη – αθθυμηθηκα που στο προηγουμενο κειμενο του blog εσκεφτουμουν αν εμπορεν ο ρομαντισμος να μεταλλαχτει σε ένα ειδος ερωτισμου που να λειτουργα σαν χαδι αλλα τζαι σαν ανατροπη…

Οι μιτσιοι εφαινουνταν να ειχαν κομμαθκια που μιαν εποχη που εξερα…Υπηρχε μια απλοτητα τζαι χαλαροτητα στα σωματα…Στο αγγιγμα τους..Στο δειν…

Η παιχνιδιαρικη εικονα της χιππικης αθωοτητας…

Τζαι που την άλλη ενα ειδος παθους/διψας για γνωση.. Σωματα που εμοιαζαν να παλλουνται με μια ανατολικη μαγκια τζαι χαριν οπως τα εδιαπερνουσε ο ρυθμος τζαι ο ερωτισμος της μουσικης..

Το ερωτικο σωμα τζαι το αφοπλιστικο βλεμμα..

Προσωπα που εψαχναν ισορροπιες, φλερτ, εκτονωση..ακομα τζαι η μοναξιασμενη θλιψη εισιεν έναν ειδος γοητειας – σαν μνημη μεταβατικοτητας εστω…

- Λαλεις να εχω visions; λαλω της φιλεναδας μου…Φταιει ο Διονυσος τζαι το κρασι..

- Μπορει…αλλα παντα εισιες το.. Αρεσεν σου, εν ενι;

- Λαλεις να εν επικινδυνο;

- Μπορει να εν τζαι ένα συμπτωμα…

Γυρον μας ηταν η παλια Λεμεσος που πριν καμιαν δεκαπενταρκα χρονια εμαχουμαστεν να την σωσουμε που την μανια του τσιμεντου…Τον τζαιρο της εποχης του Χατζηπαυλου που τα διατηρητεα ηταν «χαλαμαντουρα» που επρεπε να ππεσουν γιατι ηταν γεματα «ποντικους» κατά τον τοτε υπουργο..…

- Μπορει να διασταυρωθηκαν οι υπογειες διαρομες στο υποσυνειδητο μου, λαλω της…

- Μπορει..Αθθυμασαι;..καπου τζιαμαι πιο κατω ηταν το ΡΕΚΑΛ το σινεμα…Τζιαμαι ειδα για πρωτη φορα το «Rebel without a cause»….τζαι το πρωτο μου πορνο…

- Τζαι εγω ειδα τζιαμαι το «Easy Rider»…

- Παμε στο μπαρακι…ποψε ηταν να βαλουν το «Bonnie and Clyde» στο dvd….

- Ξαφνικα νοιωθω ότι θελω να δω το «Harold and Maude”…

- Εξυπνησεν μεσα η Maude οξα ειδες τον Πετρο σε ρομαντικη εκδοχη;

- Μπορει..Αλλα νομιζω ότι θελω να εσιει τζαι μιαν φοραν κατι σαν happy end η δεκαετια του 60..σαν ιστορικη συνεχεια