Εναλλακτικη πληροφορηση…

Επιασεν με μια ιωση τζαι εσιει 2 εφτομαδες που με ταλαιπωρα..το περασμενο σαββατοκυριακο εκατσα να γραψω αλλα η ψυσιη μου ετραβαν αλλου, παρα να περιγραφω το βαδιζω τζαι παραμιλω του σωματος μου..

Τζαι υστερα ηρταν συναμενα…στον κοσμο των κυπριακων μπλογκς η “δρακουνα” εγινεν τον κεντρο μιας συζητησης που εισιεν τζαι χαζιν αλλα τζαι που εφκαλεν διαφορα σαν ειδη δημοσιου λογου – αλλα τζαι την φτωσια μερικων ειδων αφου στα μπλογκ μπορεις τζαι μιλας πισω αντι να σου καμνει κυρηγμα/μονολογο ο ραδιοφωνικος χαφιες…η αρχη ηταν έναν κειμενο που εγραψεν η δρακουνα για την πρωτη του απριλη [public holiday 2] που εισιεν μιαν απροκαλυπτη ειλικρινεια στο χιουμορ..πραματα που ειχαν/ειχαμεν σκεφτει πολλοι αλλα εν αθρωνουνταν/εν επιτρεπουνται σαν ειδη δημοσιου λογου….οπως ειπεν τζαι ο κανναουρος καποτε στα 90ς: «οσοι εν συμφωνουν με την επισημη εθνικη γραμμη να γυριζουν τους καφενεδες να τα λαλουν – οϊ να μιλουν που τα επισημα μμε» [εννοειται ειπεν τα καλαμαριστικα]…

αθθυμηθηκα μιαν κουβεντα που εκαμναμε πριν λλια χρονια για το ποια δημοσιογραφια μπορει να προωθησει την ειρηνη η την συνυπαρξη τελος παντων…εγιω επιστεφκα [τζαι πιστεφκω] ότι ο δημοσιος λογος που βαρει προς την μιζερια, προς το αχ βαχ, εν πολλοτραβα..τοτε ηταν «αμαν κινδυνευκουμε με διχοτομηση» [εν τω μεταξυ σε μιαν περιοδο που ειχαν ανοιξει μετα που 30 χρονια τα οδοφραγματα, εστω τζαι ας ηταν η περιοδος του οχι]…

τζαι γιατι γενικα ένα κινημα θελει τζαι μια θετικην εικονα προοπτικης [οκ τζαι προσωπικα τον πολλην μαζωχ εν τζαι τραβαν τον ο οργανισμος μου], αλλα τζαι γιατι στην μεταμοντερνα φαση, εν η ρεφστη αποσπασματικη αληθκια, το αδιορατο χαμογελουιν της υπογειας παραβασης/βεβηλωσης, που λειτουργα όπως η παλια επαναστατικη αφυπνιση στον μοντερνιστικο λογο…νομιζω..

Ετσι μου εφανηκεν το κειμενο της δρακουνας…μια εξυπνη λαιφσταιλ εστιαση στο κιτς του εθνικου μνημειου…το ότι επαθαν ιχτερο μερικοι, εν χαρακτηριστικο της ελλειψης χιουμορ..αλλα τζαι το ποσον εν μπορουν να φανταστουν τζαι άλλες αποψεις/φωνες…τζαι τουτον ηταν τζιαμαι καταγραμενο να το θωρεις…το πιο ενδιαφερον σημειο [θεωρητικα] ισως να ηταν η σχεση ειρωνειας-σεβασμου…αλλα αμα εσεις τζαι την λογικη του «κατω τα παλιοσαπουνια» [στο ονομα της ελευθεριας βεβαιως], ινταλως να μεν απολαυσεις την αυτογελοιοποιηση τους;…

Υστερα ηρτεν η ληδρας…καλα ειπαμεν τα..να κουβαλω το σωμα μου χωρα εν νακκον δυσκολη φαση..αλλα αν δεν ηταν η ιωση θα εππεφτεν πολλης πειρασμος…εισιεν πο ουλλα η φαση τζαι εν τουτον που την εκαμνε ένα βημα παρακατω που το 2003-04…τοτε αμα επρωτοανοιξαν τα οδοφραγματα, η δυναμικη μιας ιστορικης νοσταλγιας τζαι μιας εμπρακτης [εστω τζαι υποσυνειδητης] αλληλεγγυης με την τ/κ εξεγερση, εμετατρεψεν το ανοιγμα σε ένα ειδος σιωπηλης «λαικης εξεγερσης» καθως τα δεδομενα εκαταρρεαν τζαι το κρατος εν εισιεναμεση συνταγη…το πιο γοητευτικον για μενα τοτε ηταν η αντιθεση αναμεσα στα τηλεοπτικα σχολια [τζαι τες φατσες των εκφωνητων] που την μια, τζαι την εικονα του κοσμου που σιωπηλα, αλλα τζαι με τζηνον το χαρακτηριστικο κυπριακο πεισμα, αγνοαν τους…παντες τζαι η πραγματικοτητα εξισιυλαν που το καδρο της τηλεοπτικης οθονης…όμως το «λαικο συναπαντημα» εισιεν τα ορια του..που εφανηκαν έναν χρονον μετα όταν το θεαμα τζαι η εξουσια ανασυγκροτηθηκαν στο «δημοψηφισμα»..

Τωρα/τουτην την εφτομαδα ηταν αλλοσπως..υπηρχε μια δικοινοτικη κινηση που πριν..τζαι τα πραματα ειχαν ένα αργο χαρακτηρα που επετρεπε διαφορα…ακομα τζαι το κλεισιμο τζαι το ανοιγμα την πρωτην ημερα/νυχτα ηταν χαρακτηριστικα μιας πολλαπλης δυναμικης..η αληθκια ενι ότι αμα ειδα τον ποταμιτη στο ρικ η ωρα 8 να λαλει ότι εγινεν «παρασπονδια» αθθυμηθηκα τον να φκαλει λογον στον δερυνεια το 96…αλλα η ροη του κοσμου ηταν τζιαμαι τζαι ηταν τοσον φανερο ότι αφορμολοουνταν οι δημοσιογραφοι..πριν λλιες μερες ο αντεννα εισιεν ειδησην ότι ο τουρκικος στρατος ναυαγει την συμφωνια..υστερα εκαμαν το γαργαρα..τζαι με το ανογμα πολλοι τηλεοπτικοι δημσιογραφοι εφαινουνταν να γυρευκουν το λαθος..αλλα αν επρεπε η επανενωση να δια εξετασεις σε τουτους τους υποτακτικους των ιδοκτητων των μμε τζαι του παπαγαλισματος, εν θα επηεναμεν ουτε ιντζα παρακατω…υπηρχαν νομιζω 2 πολλα καλα στοιχεια που με εκαμαν να χαμογελω ακομα τζαι αμα το προσωρινο κλεισιμο εκαμνε τους «απορριπτικους» [ατε να τους πουμεν ετσι] να χαριεντιζονται…

1. που την μιαν εξεφτελιζουνταν σε λλιες ωρες [όπως ο αντεννα που γυρευκει τον πατο στην πτωση τους τζαι ο παπαφιλιποου εν απορει ακομα για το οφθαλμοφανεστατο – ρε αμπα τζαι επηραν μας χαπαρι;]

2. που την αλλην εσιει τζαι κοσμον καλον εγκλωβισμενο στα όχι τζαι τα αχ βαχ που θελει χρονο προσαρμογης..κοσμον που περπατα μεστο δρομουι της ληδρας αλλα εν κιαρει ακομα να περασει…θελει χρονο..προσαρμογη…οποτε μπορει να εισιεν τζαι την λειτουργια του το κλεισιμο..ισως να επρεπε να παρουν τζαι οι απορριπτικοι μιαν ανασαν..εδωκεν τους την ο καρογιαν..ετσι για να φτιαχτει το αισθημα ότι ουλλοι καπου κινουνται..

Ο φιλος μου ο γληορης εστειλεν μου έναν email για το γενικο κλιμα…τζαι υστερα ο ειδα ότι ο μαγος εβαλεν στο μπλογκ του την αλλην οπτικη [του υπογειου ρευματος που θα μπορουσε να σηματοδοτησει την ρηξη σαν μορφη περασματος τζαι το περασμα σαν μορφη ρηξης]…την ελλειψη της ρηξης…τζαι στο συγκεκριμενο τζαι ευρυτερα…

Την πιο γλυτζιαν αναφοραν παντως για την λευκωσια που εν μοιρασμενη που φαντασματα-παραβαν εισιεν την ο Joshua στο δικο του μπλογκ…

Νομιζω ότι τουτες τες ημερες/τζαιρους γινεται τζαι μια ευρυτερη ανακαταξη στην πληροφορηση…που την μιαν γελοιοποιουνται καποιοι στες οθονες τζαι στα μικροφωνα…αλλα που ξερεις ..μπορει να αρκεψεν να λειτουργει τζαι η μπλοκοσφαιρα..εγιω παντως που εκοιταζα παραπανω τα μπλογκς τζαι τα emails, παρα την τηλεοραση, ενοιωθα ότι ημουν πιο κοντα στα γεγονοτα τζαι το κλιμα παρα το στημενο υφουιν των παρουσιαστων τζαι την «φωτοτυπια» που βαλλει/δημοσιευκει ο α. μιχαηλιδης στον φιλελευθερο κάθε φορα που γινεται κατι που αθθυμιζει επανενωση..

Οποτε βαλλω δαμαι αποσπασμα που τον Joshua, το email του γληορη τζαι αποσπασματα που τον μαγο [δε τε το ουλλον το κειμενο στο μπλογκ του, εσιει την δικια του γοητεια σαν ολοτητα – αλλα τζαι σαν συζητηση] …ετσι σαν ειδος αλλης δημοσιογραφιας..σαν αναδυση μιας αλλης δημοσιας σφαιρας…

Joshua [πριν το ανοιμαν]

…..Περπάτα τζιαι να περπατήσεις, εκαταλήξαμε στο τέρμα της Λήδρας. Έξω που το μουσείο με τα κέρινα ομοιόματα, δίπλα που το μνημείο τζιαι τον τακκωμένο σκοπό, εκάτσαμε με την συνοδοιπόρο μου να απολαύσουμε το ανοιξίατικο αεράκι.

Ρουφώντας που λέτε, τον ποιό ακριβό ττέηκ αγουέη καφέ της μεσογείου (εδώκαμε σχεδόν 10 ευρώ για θκύο καφέδες) η κοπελλία είπε μου «Άκουσα 31 του Μάρτη εννα ανοίξουν το οδόφραγμα, να ενωθεί η Λήδρας».

Εγύρισα τζιαι είδα το παραβάν που κόφκει για την ώρα τον δρόμο που παλία ένωνε ανθρώπους τζιαι μαγαζία. Κόφκει μας ένα παραβάν. Τρείς δίπλες πλαστικό.

Έννεν κάν τοίχος. Κάτι τέλοσπαντων με κύρος, με βαρύτητα. Κάτι που να μεν ππέφτει, κάτι που να θέλει κούσπους τζιαι φτυάρκα, φορτηγά τζιαι σίοιρους για να ραγίσει τζιαι να γκρεμιστεί. Εν κάτι τόσο, απλοικό, τόσο μιτσή. Εν έσιη καν ιστορικό βάρος.

Τι έννα γράψει η ιστορία;

Η πτώση του παραβάν της Λευκωσίας; [….]

Εν ήταν ποιό ωραία κάποτε που επέρναν οι παππούες μας τους γονιούς μας να φαν μαχαλλεπί στην Λήδρας; Εγώ γιατί πρέπει να πάρω το κοπελλούι μου, τζιαι να του εξηγήσω το παραβάν που το εμποδίζει να προχωρήσει;

Με θκύο κλωτσίες τζίνο το παραβάν ππέφτει. Εν τόσο ασήμαντο τζιαι τόσο αμελητέο. Όσον ασήμαντες τζιαι όσο αμελητέες εν οι διαφορές μας με τους απέναντι.

Υπομονή.Νιώθω το ότι εβαρεθήκαμε το, οι μέρες του εν λλίες.

Gregoris ioannou…[η γοητεια του ανοιματος]

imoun tze to proi tze to deilis tze tin nihta stin ledras. aperiyrapta sinesthimata. ezisa stiymes lisis. shilliaes kosmos na strimohnete na perasei, haroumenes fatses, vlemmata elpidas, polloi elalousan yia epanalipsi tou 2003 (eyo imoun agglia tote pou annoiksen to proto odofrayma tze en to ezisa) . alla touton to odofrayma en diaforetiko. en to monadiko pou annoikse me dikoinotiki protovoulia tze eyiortastiken dikoinotika tze oryanomena. en mas afisan na perasoumen ta pano tze ta plakart stin voreia plevra tis ledras alla i diadilosi emetatrapiken se yiorti me tin simmetohi shilliaon, ehorefkamen o kosmos anamihtos, epezan pirotehnimata, efonazamen sinthimata ellinika tze tourtzika. itan enan monadikon panairin. estithiken orhistra tze epezen rockika, paradosiaka, klassika tze rebettika. to bella chiao stin diapason...epian na mas tin halasoun llion me to prosorino kleisimo alla en ta ekataferan….

Μαγος…[εικονες ρηξης που πουκατω]
Εκλείσαν την Λήδρας όπως ήμαστουν ποτζεί – όπως ήμουν στην ουρά ήρτεν ένας μπάτσος (σόρι ψευδομπάτσος) τζαι έδωκεν διάταγμα να κλείσουν τα περίπτερα που σταμπάρουν τα διαβατήρια τζαι όπως είσιεν τζαμέ κόσμον συνάμενο που εκαρτερούσεν να περάσει εσταθήκαν γραμμή οι μπάτσοι (που την οποίαν επερνούσαν μόνον μυστικοί, ΜΜΕ τζαι κάποιοι παράγοντες) τζαι ελαλούσαν του κόσμου να περάσει που το άλλον οδόφραγμαν επειδή τούτον έκλεισεν…[..]

Είσιεν κόσμον τζαμέ που έθελεν να περάσει, πολλήν κόσμον, που πολλές ηλικίες, τουρκοκύπριους, ελληνοκύπριους, ξένους – τζαι που τες θκυο μερκές της Λήδρας. 50 μέτρα πίσω μας η μουσική εσυνέχιζεν, ανένιας δηλαδή οι μουσικοί ότι εξανάκλεισεν το σύνορο, μπορεί τζαι να μεν το ξέρασιν. Πολλά απλά, αν εθέλαμεν επερνούσαμεν ούλλοι, ήμαστουν πάρα πολλοί τζαι οι μπάτσοι ήταν λλίοι τζαι εν να εκολώνναν να κάμουν επεισόδια με τόσες κκάμερες τζαι τόσους ηλικιωμένους κτλ. Δηλαδή να γίνει μια κίνηση ομαδική, ενώ τζείνον που έγινεν ήταν ατομικές κινήσεις [….]

Αν μου επέρναν θα το έκαμνα, να φκω πας την σκηνή τζαι να πω στο συγκρότημα μισόν λεπτό τζαι να πω δυνατά που το μικρόφωνο γιατί να μεν σταθούμεν ούλλοι τζαμέ στο οδόφραγμα... αλλά εν μου περνά, κανενού εν του επέρασεν, όσους τους επερνούσεν τέλος πάντων (δηλαδή οι παράγοντες) αφήκαν την μουσική να παίζει, τον χορό να συνεχίζει, τον κόσμο να διαλύεται σαν άτομα.

Εν δίκοπον μασιαίρι η μουσική αφού που την μιαν κάποτε ενώννει κόσμον, αλλά που την άλλην ε το που εμετάφερεν τον εστιασμόν του κόσμου μακρυά που την πραγματική την σύγκρουση (την ενδεχόμενην πραγματικήν ιστορικήν στιγμή – δηλαδή να αννοίξει ο κόσμος την Λήδρας τζαι οϊ οι ηγέτες…..

Υστερα….

..τζαι η ροη συνεχιζεται..

ενας φιλος μου εξυπνησεν η ωρα 5 το πρωι με τους απαλους ηχους της «εντος των τειχων» να ανοιουν υπογειους/underground δρομους…